เถื่อนรักนายมาเฟีย NC

ห้องพักของป๊อปปี้ 

  ป๊อปปี้ มีอาการช้ำและบวมตามใบหน้าหล่อเหลา ชายหนุ่มลืมตาตื่นขึ้นมาก็พบกับลูกน้องที่คงจะเฝ้าอาการเขามาตลอดทั้งคืน ก่อนที่จะถามลูกน้องว่าอาการของฟางเป็นยังไงบ้าง 

ป๊อปปี้ // : เมียฉันเป็นยังไงบ้าง 

เขื่อน // : คะ คือ ว่า ....

ป๊อปปี้ // : คือว่าอะไรก็บอกมาสิว่ะ 

จองเบ // : คุณฟางเสียเลือดมากครับ และยังออกจากห้องไอซียูไม่

ได้ 

ป๊อปปี้ // : ฉันจะไปดูแลเมียฉัน ( ลุกขึ้นจากเตียง )

เขื่อน // : นายครับ พักก่อนนะครับ

ป๊อปปี้ // : ไม่พัก ฉันจะไปหาเมียฉัน ( เดินตรงไปที่ห้องไอซียู )

ห้องไอซียู

โทโมะ // : ยังมีหน้ามาหาฟางอีกหรอ 

ป๊อปปี้ // : ฉันจะมาหาเมียฉัน นายไม่มีสิทธิ์ห้าม 

โทโมะ // : คนที่ทำร้ายฟางโดยไม่คิดถึงจิตใจ ไม่สมควรได้เป็นสามี

ของฟาง เข้าไปหาเธอสิ ลองทำดีกับเธอดูบ้าง เพื่อให้เธอรู้สึกว่านาย

ก็แค่หัวใจเธอ

~ ป๊อปปี้ เข้าไปในห้องฉุกเฉิน ~

  ชายหนุ่มมองหญิงสาวที่นอนหายใจแผ่วเบาด้วยเครื่องช่วยหายใจ มีสายเลือด สายน้ำเกลือห้อยเต็มแขนสวยไปหมด เขาค่อย ๆ กุมมือหญิงสาวขึ้นมาแนบหน้าขิงตัวเอง ก่อนจะเริ่มปล่อยน้ำตาลูกผู้ชายไหลรินอาบสองแก้ม

ป๊อปปี้ // : ฟาง พี่ขอดทษที่ไม่เคยแคร์ความรู้สึกฟางเลยสักนิด ได้

โปรดฟื้นขึ้นมาให้พี่ได้พิสูจน์ ได้ดูแลหัวใจฟางหน่อยได้ไหม 

ห้องพักของแก้ว 

   แก้วนั่งอยู่บนเตียง พร้อมร้องไห้ทั้งน้ำตา เธอหลงรักโทโมะ ข้างดียวมาโดยตลอด ไม่แม้แต่จะกล้าปริปากบอกเขา ชายหนุ่มเดินเข้ามาใกล้ แก้วก็กระเทิบหนีจนกกระทั่ง 

แก้ว // : ว๊ายยย ( เกือบตกเตียงแต่โทโมะรับทัน )

โทโมะ // : แก้วเป็นอะไรหรือเปล่า 

แก้ว // : ปะ เปล่า

( เบี่ยงหน้าไป เพราะหน้าโทโมะจะชนหน้าตัวเอง )

โทโมะ // : แก้ว !! ( รู้สึกใจเต้นแปลก ๆ )

แก้ว // :  เอาหน้าของนายออกไปได้แล้ว 

โทโมะ // : ชิส์ เฉิ่มอย่างเธอฉันจูบไม่ลงหรอกน่ะ 

แก้ว // : ในใจนายก็มีแค่ฟางเท่านั้นแหละ ( เริ่มร้องไห้ )

โทโมะ // : แก้ว !! ฉันขอโทษ ( จับแก้วมาแนบอกแล้วปาดน้ำตา )

แก้ว // : ปล่อยฉัน !!

( เดินหนีไปสะดุดขาเตียงและพิงอกแกร่งจูบปากกัโทโมะ )

โทโมะ // : ขะ ขอโทษ ( รีบลุกจากตัวแก้ว ) ทำไมใจมันเต้นแรง

แบบนี้ ไม่  !! เรารักใครไม่ได้นอกจากฟาง ท่องไว้ 

____________________________________________

ฟางจะฟื้นแล้วนะ เม้น โหวต