ภารกิจหัวใจ 3

เช้าวันรุ่งขึ้น
 
"อืม..."
 
โทโมะลืมตาตื่นขึ้นมาก็ต้องเจอเข้ากับอาการ แฮงค์เข้าอย่างจัง สะบัดศีรษะไล่อาการมึกหัว ก่อนจะรับรู้ได้
 
ถึงความรู้สึกอุ่นจนร้อนที่มีใครบางคนกุมมือเขาไว้จนร้อนนั้นเอง  มองไปที่เจ้าของมือบางที่กุมมือเขาไว้ทั้งคืน
 
'แก้ว'
 
กวาดตามองดูอุปกรณ์ต่างๆที่แก้วเอามาใช้ดูแลเขาตลอกทั้งคืน
 
'ทำไมต้องใจเต้นแรง ด้วยว่ะ กับแค่มีผู้หญิงมาดูแล ยัยหวายก็ดูแลเราออกบ่อย'
 
ค่อยๆดึงมือตัวเองออกจากเกาะกุมของหญิงสาว เพราะไม่อยากให้เะฮต้อวตื่นเพราะเขา  ตัดสินใจ
 
อุ้มร่างบางขึ้นมานอนบนเตียงแทนที่ตัวเอง จัดท่าให้เธอได้นอนสบายๆ ส่วนตัวเองลุกขึ้นไปอาบน้ำ ก่อนจะ
 
ต่อสายหาน้องสาวสุดที่รัก
 
"ยัยหวายทำไมแกทิ้งพี่"
 
"โอ๊ย พี่โมะ หวายเพิ่งจะได้นอนเองนะ "  โวยมาตามสาย
 
"แก กล้าทิ้งฉันไว้กับ ยัยแก้วใจได้ไง ห๊ะ"
 
"ห๊า อย่าบอกนะว่าพี่เมาจนปล้ำเพื่อนหวายอ่ะ"
 
"ยัยบ้า ฉันไม่ได้ทำอะไรเพื่อนแกโว้ย"  'ถึวจะอยากก็เหอะ เฮ้ยไม่ใช่แล้ว'
 
"แหะๆ  เออใช่ พี่พายัยแก้วไปซื้อร้องเท้าไนท์กี้ด้วยนะ"
 
"ทำไมว่ะ"  ถามน้องสาว งงๆ
 
"ก็หวายบอกมันไว้ นั้นแหละ เท่านี้นะ งว่ง!!"  กดตัดสายหนีไปทันที
 
"ไอ้น้องบ้า "
 
"แล้วทำไม  ต้องซื้อรองเท้าให้ยัยนั้นด้วยว่ะ"  (ยังสงสัยไม่เลิกแฮะคนเรา)
 
"ก็ค่าจ้างที่ฉันพานายมาส่งไง"
 
"เฮ้ย"
 
โทโมะร้องออกมาเสียงหลง ที่แก้วพูดขึ้นมาเงียบๆ
 
"ตกใจหมด ยัยบ้า"
 
"ไปซื้อได้ยังอ่ะ ฉันอยากนอนกอดลูกฉันแล้วนะ"
 
ลากมือโทโมะที่ยังทำหน้า งงๆไม่หาย ให้ออกจากห้องตรงไปที่ห้้างด้วยกัน
 
ณ  ห้าง....
 
ชายหนุ่มได้แต่เดินตามแรงกึ่งลากกึ่งจูง ของคนตัวเล็กกว่า ที่ออกอาการดีใจมากกกกก
 
พอเดินมาถึงร้านเป้าหมายเจ้าตัวก็สะบัดมือเขาทิ้งก่อนจะวิ่งเข้าไปหาเจ้ารองเท้าแบนร์โปรดแบบลืมเขาไปเลย
 
"ฉันเอาคู่นี้"
 
หลังจากผ่านไปเกือบชั่วโมง เธอก็วิ่งยิ้มหน้าบานกลับเข้ามาหาคนจ่ายตังค์ ยืนคู่ที่อยากได้โชร์ชายหนุ่ม
 
ราวกับเด็กเล็กที่ต้องการจะอวดของถูกใจ ทำให้โทโมะยิ้มตามออกมา
 
"อืม เร็วๆเลยฉันหิวจะตายอยู่แล้ว"
 
พูด ก่อนจะเดินนำไปที่เคาเตอร์จ่ายเงิน 
 
"เท่าไหร่ครับ"
 
"29,875  บาทครับ ^^"
 
"ฮะ"  ได้แต่ตกใจกับตัวเลข
 
'รองเท้าบ้าอะไรฟ่ะ เกือบสามหมื่น ถ้าใส่แล้วจะบินได้เปล่าว่ะเนี้ย'
 
"น้า โมะซื้อให้แก้วเหอะน้า (*^*)"
 
เข้ามาเกาะแขนออดอ้นชายหนุ่ม โทโมะถึงกับลมหายใจสะดุดไปกับกลิ่นหอมที่ลอยออกมาจากกายของ
 
ร่างบาง แล้วไหนจะสายตาออดอ้อนที่เธอส่งมาให้อีก โทดมะรีบควักบัตรเคริตให้พนักงานรูดจ่ายค่ารองเท้า
 
แทบไม่ทัน  (หลงยัยแก้วใจเข้าแล้วไง)
 
"อิอิ  ลูกรักของแม่"
 
ผละจากแขนชายหนุ่มโผเข้าหาถุงรองเท้าที่พนักงานยื่นให้  พนักงานในร้านต่างอมยิ้มไปกับท่าทางของทั้งคู่
 
"ไปกินข้าวได้แล้ว ยัยต๊อง"
 
ลากร่างบางที่ยังลูบคลำรองเท้าสุดที่รักไม่เลิกเข้าร้านอาหารไป ก่อนที่เขาจะต้องกินรองเท้าแทนข้าว
 
เมื่อทานอาหารกันเสด็จเรียบร้อย โทโมะก็อาสาพาร่างบางมาส่งที่บ้าน
 
"ขอบคุณนะที่มาส่ง แล้วก็...ขอโทษด้วยที่ทำให้นายมาเจอเรื่องแย่ๆ" 
 
เอ่ยกับโทโมะ อย่างจริงใจ  โทโมะสบตาเธอนิ่ง ไปก่อนจะเอ่ยออกมาในที่สุด
 
"ไม่ใช่ความผิดของเธอหรอก  ฉันมันโง่เอง"
 
"ทั้งๆที่ เพื่อนฉันเตื่อนแล้ว แต่ฉันไม่เชื่อ พอมาเจอเองมันเลยช็อคนะ"
 
"โอ๋ๆ ไม่ต้องเศร้าน้า ฉันจะอยู่เป็นเพื่อนนายเอง"
 
"แล้ว จะเป็นมากกว่าเพื่อนได้ป่ะ ^^"
 
"อ๊ะ ได้ข่าวนายเพิ่งเลิกกับแฟนนะ  =="  
 
ฮ่าๆ เอาเถอะ เธอนเข้าบ้านไปได้แล้ว"
 
"อืม"
 
แก้วโบกมือให้ชายหนุ่มที่ออกรถไปแล้ว
 
หลังจากวันนั้น โทดมะก็มักจะโทรมาชวนเธอ ให้ออกไป กินข้าว ดูหนัง เดินเล่นเป็นเพื่อนเขาบ่อยๆ
 
จนแม้แต่หวานยังเก็บเอามาแซวเวลาที่เจอเธอเลย  เหมือนกับวันนี้ที่เขาขับรถพาเธอมาเที่ยวชายทะเล
 
"แก้ว ฉันจีบเธอได้ป่ะ"
 
"ห๊ะ"  เจอคำถามแบบนี้ก็ทำเอาสาวมั่นแบบเธอไปไม่เป็นกันเลยทีเดียว
 
"ได้ป่ะ"  โทโมะหันกลับมาสบตาคนข้างกายตรงๆ
 
"ถามทำไมเล่า"
 
"ก็อยากรู้"
 
"แล้วที่นายทำอยู่ มันไม่เรียกว่าจีบหรือไง >//<" แก้วย้อนอีกฝ่ายเขินๆ
 
"ก็ถ้าเป็นแค่เพื่อนกันมันทำแบบนี้ไม่ได้นี่น่า"
 
โน้มหน้าเข้ามาหาร่างบาง ก่อนจะประทับจูบหวานที่ปากบางชองอีกฝ่าย
 
"อือ..."
 
'ทำไมเธอรู้สึกตัวเบาๆ เหมือนจะลอยได้เลยนะ'
 
โทโมะถอนจูบออกมา แต่ยังไม่ยอมผลออกห่าง
 
"ฉันจะจีบเธอล่ะนะแก้วใจ"
 
ประทับจูบลงมาที่ปากบางอีกครั้ง แต่ครั้งนี้เขาทำให้มันหวานมากกว่าเดิม สอดลิ้มเข้ามาชิมความหวานในโพล่ง
 
ปากนุ่ม แก้วเผลอตัวยกมือบางขึ้นโอบต้นคอของชายหนุ่มให้เข้ามาใก้ลมากกว่าเดิม เผลอไผล้ไปกับสัมผัส
 
แปลกใหม่ที่เขาปรนเปรอให้เธอได้ลิ้มลอง
 
"อือ แฮ่กๆ พะ พอก่อน แก้วหายใจไม่ทัน"
 
โทโมะยอลผละออกจากปากบาง แต่กลับพรมจูบลงมาตามซอกคอขาวที่มีกลิ่นหอมชวนลุ่มหลงของเธอแทน
 
"อ๊ะ...โมะ ทะ ทำอะไรอ่ะ"
 
แก้วร้องถามอย่างตกใจที่โทดมะ ทำรอยคิสมาค์ที่คอฌะออย่างแสดงความเป็นเจ้าของแบบคนเอาแต่ใจ
 
"ผู้ชายอื่นเขาจะได้รู้ไงครับ ว่าแก้วนะมีคนจองแล้ว"
 
"ตาบ้า >///<" ต่อว่าเขินๆ ที่โดนรุกหนักขนาดนี้
 
"กลับเถอะ มือแล้ว"
 
รีบชวนชายหนุ่มกลับ ก่อนที่อะไรๆมันจะเลยเถิดไปมากกว่านี้ แค่นี้เธอก็จะห้ามใจตัวเองไม่ไหวแล้วนะ
 
^_____________________________________________________________^
 
อัพแล้วน้า เม้นบอกกันด้วยน้าเป็นไงบ้าง
 
เจอกันตอนหน้าคร้า ^^