Boy club ที่รักครับ! ผมไม่ใช่เพลย์บอย

8.7

เขียนโดย kwangy

วันที่ 5 ตุลาคม พ.ศ. 2554 เวลา 15.19 น.

  14 chapter
  206 วิจารณ์
  31.25K อ่าน
แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

2)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

“เบลล์ !!” แก้วตะโกนเสียงดัง

“ว่าแล้ว ต้องจำได้จริงๆด้วย”

“เรียกชั้นมาที่นี่ทำไม”

“ป่าว แค่เรียกมาปรับความเข้าใจ” เบลล์เดินเข้ามาจับที่หน้าแก้ว แก้วรีบสะบัดหน้าออก

“มีอะไร!”

“อะโอ่ สงสัยจะโกรธแฮะ” เพี๊ยย! เบลล์ตบหน้าแก้ว “อยู่ห่างจากโทโมะซะ”

“คิดว่าตัวเองมีมือคนเดียวรึไง” เพี๊ย! แก้วตบหน้าเบลล์กับ “ชั้นไม่เคยคิดจะยุ่งกับโทโมะเลย”

“คิดว่าชั้นจะเชื่อรึไง จับตัวมันไว้” เบลล์ออกคำสั่ง สาวๆหลายคนที่วิ่งมาจากไหน (ไม่รู้เหมือนกัน) จับชั้นไว้ เหนียวอย่างกับตีนตุ๊กแก “นี่ไง ชั้นมีมือคนเดียวจริงๆด้วย ไหนล่ะมือแก” เบลล์หยิบคัตเตอร์ออกมา

“จะทำอะไร”

“ถ้าแกไม่สวย โทโมะก็จะไม่สนใจแกไงล่ะ” เบลล์เลื่อนคัตเตอร์ออกมา

“ชั้นไม่ยอมหรอก” ชั้นพยายามดิ้น

“จับมันไว้ดีๆ” โอ๊ย! ชั้นร้องในใจ พวกนั้นบีบข้อแขนของชั้นที่พวกนั้นจับไพล่หลังอยู่

“แบบนี้มันคงไม่ดีมั้ง เบลล์” เสียงใครบางคน ชั้นจึงหันไปตามต้นเสียง ฟาง เฟย์

“เฟย์ ฟาง ทะ....โท” เบลล์เสียงสั่นๆ

“เธอคงเห็นคนที่ยืนข้างหลังชั้นน่ะสิ ทำไม ถึงกลับอึ้งเลยเหรอ” ฟางทำหน้าเยาะเย้ย

“โทโมะ เอ่อๆ” ยัยเบลล์หันไปมองคัตเตอร์ในมือ “ชั้นป่าวนะ” รีบเอาซ่อน“ยัยนี่มาหาเรื่องชั้นก่อน ชั้นเลยต้องป้องกันตัว”

“แล้วที่เธอจับแก้วไว้ มันเรียกเหรอป้องกันตัวรึไง” ยัยเฟย์พูดแล้วหันไปมองหน้าโทโมะที่ยืนอยู่ข้างหลัง นี่ๆ พวกเธอจะมาช่วยชั้นได้รึยังเนี่ยฮะ เจ็บนะเว้ย! ชั้นคิดในใจ

“ปล่อยแก้วซะ!” เสียงที่เบา แต่ดูมีพลังและเย็นชา ทำไมมันไม่เหมือนที่พูดกกับชั้นเลยล่ะ นี่นายโทโมะ เย็นงชากว่าที่เราคิดเยอะเลย  พอเบลล์ได้ยินเสียง มือไม้ถึงกับสั่นไปหมด จนทำให้ลูกน้องทั้งหลายปล่อยชั้น แล้ววิ่งไปหลบอยู่หลังผู้เป็นนาย “ถ้าเธอทำร้ายผู้หญิงคนนี้ ก็อย่าหวังว่าเธอจะอยู่สุขสบายใน รร นี้เลย” โทโมะเดินเข้าจับมืชั้นแล้วพาเดินออกไป  ชั้นหันมาทำหน้าเยาะเย้ยเบลล์

ณ ห้องซ้อมดนตรีประจำกลุ่ม FFK

“ปล่อยมือชั้นได้แล้ว” ชั้นสะบัดมือออก

“เงียบซักทีได้มั้ย เธอบ่นมาตั้งนานแล้วนะ ไม่เมิ่อยบ้างรึไง”

“ก็ชั้นบอกให้ปล่อย นานไม่ปล่อยซักที”

“บอกให้เงียบแล้วไม่เงียบใช่มั้ย”

“ใช่ แล้วจะทำมะ..อุ๊บ!” โทโมะประทับจูบลงไปที่ปากของแก้ว เป็นจูบที่อ่อนโยน จนทำให้แก้วเคลิ้มไป “อื้อ” ชั้นครางออกมาเบาๆ แต่เขาก็ยังไม่ยอมถอนจูบเสียที

“ไปกับชั้นนะ” เค้าถอนจูบแล้วพูด ชั้นที่กำลังเคลิ้ม ก็ไม่ทันได้ตั้งตัว โทโมะอุ้มชั้นไปที่รถแล้วขับออกไปอย่างรวดเร็ว

ณ บ้านไทยานนท์

“เฮ้ย! ชั้นมาที่นี่ได้ไง” ชั้นถาม

“อ่าว เมื่อกี้ยังยอมมาง่ายๆ”

“อะไร ชั้นจะกลับบ้าน!”

“จุ๊ๆ มาที่นี่ทั้งที อยู่ได้กันก่อนนะ” โทโมะไมรอช้าลุกออกจากที่นั่งตัวเอง แล้วเดินมาอุ้มชั้น ชั้นตียังไง นายนี่ก็ไม่ยอมปล่อยซักที

ตุบ! โทโมะโยนชั้นลงบนเตียงชั้น ชั้นรีบเขยิบหนี แต่ก็ไม่ทัน โทโมะรีบประทับจูบที่ดูดดืม เหมือนเขาต้องการปล่อยความใคร่อย่างนั้น

“จะทำอะไร” พอโทโมะถอนจูบชั้นรีบถาม

“ชั้นรักเธอนะ” โทโมะกระซิบข้างหูชั้น โทโมะลูบไล่มือไปตามทรวงอกของชั้นจนทั่ว ยื่นมือไปปลดกระดุมที่เสื้อของชั้นออก หลังจากนั้นโทโมะค่อยๆถอดชุดของชั้นออกเรื่อยๆจนหมด ตอนนี้ร่างกายของชั้นแทบไม่มีอะไรหุ้มตัว ไม่รอช้า โทโมะก็เริ่มถอดของตัวเองบ้าง เริ่มจากเสื้อ กางเกง มาเรื่อยๆจนหมดเช่ลกัล “วันนี้เธอยอมชั้นเองนะ ชั้นรักเธอมากนะแก้ว” ไม่นานนัก โทโมะก็เริ่มทำกิจกรรมของตนเอง นี่เป็นครั้งแรกของชั้น ทำให้ชั้นรู้สึกเจ็บช่วงล่างอย่างบอกไม่ถูก โทโมะก็ทำกิจกรรมไม่เรื่อยๆ  แต่ล่ะครั้งที่โทโมะทำ ตัวชั้นเด้งไปตามแรง เตียงนั้นสั่นไหว 

“อ๊ะ” ชั้นครางออกมากเบาๆ เพราะชั้นเจ็บช่วงล่างไปหมดแล้ว

“แรงไปเหรอ” โทโมะหยุดการกระทำแล้วหันมาถามชั้น

“อือ”

“ขอโทษนะ” สิ้นเสียงโทโมะ ร่างกายชั้นก็เริ่มสั่นไหวอีกครั้ง แต่ครั้งนี้เบากว่าครั้งก่อน มันทำให้ชั้นรู้สึกเคลิ้มไปตาม

ฟึบ! ชั้นพลิกร่างของตัวเองขึ้นมาอยู่เหนือร่างโทโมะ

“มีอารมณ์แล้วรึไง”

“นายอาจจะไม่ชอบก็ได้ แต่นายน่ะ นิสัยไม่ดีเลยนะ ไม่รู้สิ ชั้นขอนิสัยไม่ดีบ้างแล้วกัน”

“ไม่หรอก น่ารักจะตาย ครั้งแรกของเธอ จะทำได้เหรอ”

“ไม่รู้สิ ชั้นถึงบอกไง ว่านายอาจจะไม่พอใจ”

“ถ้าเธอทำให้ชั้นไม่พอใจ เธอจะโดนหนักกว่าเดิม” โทโมะหันหน้าหนีเหมือนสื่อว่าให้ชั้นเริ่ม ชั้นไม่รู้จะทำยังไง เลยทำตามแบบที่โทโมะทำให้ชั้นเมื่อครู่ ชั้นลุบไล่มือไปตามอกของโทโมะ  ชั้นหมดหนทางเลยจูบไปที่ปากของโทโมะและเริ่มทำกิจกรรม ชั้นพยายามทำสุดความสามารถเท่าที่จะทำได้  ชั้นไม่รู้ว่าโทโมะรู้สึกยังไง แต่ตอนนี้ชั้นรู้แค่ว่าชั้นเจ็บเอามากๆ ไม่นานนัก โทโมะก็เป็นฝ่ายพลิกตัวขึ้นมาทับร่างชั้นอีกรอบ

“เก่งดีนะแก้ว เธอทำให้ชั้นพอใจมากเลยล่ะ ต่อไป ชั้นจะทำให้เธอมีความสุขเองนะ” ชั้นโน้มหน้าโทโมะที่ยันตัวขึ้นจูบ แต่จูบนี้ เป็นจูบที่ชั้นเต็มใจให้ที่สุด และแล้ว กิจกรรมของโทโมะก็เริ่มขึ้นอีกครั้ง มันแรงมาก จนเล็บของชั้นจะทะลุลงไปในที่นอน ไหนบอกว่าจะเบาๆไง แต่นายก็น่ารักมากนะ แล้วเวลาก็ผ่านไป นาน....นาน...........................................นาน......................................................

-------------------------------------------------------

สนุกมั้ย ไม่หนุกบอกได้ คืนนี้ฝันดีนะ Nice dream!!

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8.9 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.3 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.9 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา