หยุดหัวใจนายPlayboy ไว้กะยัยทอมหน้าหวาน

โทโมะวิ่งเข้าไปหาแก้วหาอาการร้อนรน ทั้งความเป็นห่วงและความรัก
โทโมะ:แก้วๆๆแก้วเธอเป็นไงบ้าง เจ็บตรงไหนไหม
แก้ว:ป่าวฉันไม่เป็นอะไรเลย เรากลับกันเหอะ
แล้วโทโมะก็พาแก้วกลับมาถึงบ้าน
บ้านแก้ว
กิ่ง:แก้วแกเป็นไงบ้าง ฮึกๆๆ แกไปไหนมารู้ไหมฉันเป็นห่วงแกมากเลย ฮืออออ
แก้ว:เปล่าฉันไม่ได้เป็นอะไรเลยพี่อย่าร้องไห้สิ
โทโมะ:แก้ว โมะว่าแก้วไปพักผ่อนก่อนดีกว่าไหม เดี๋ยวโมะหาไรให้กิน
แก้ว:อืม งั้นเดี๋ยวฉันขอไปนอนก่อนนะ
แก้วว่าแล้วก็เดินขึ้นไปข้างบนโทโมะเดินไปในครัวเพื่อหาไรให้แก้วกินแต่กิ่งที่เป็นห่วงน้องไม่หายมาถามซักไซ้ถามโทโมะอีก
กิ่ง:นี่!!!!โทโมะนายไปเจอแก้วที่ไหนมาแล้วใครพาไปใครเป็นคนจับตัวเเก้วไป แล้ว
โทโมะ:โอ้ย!!!นี่พอก่อนได้ไหมฉันตอบไม่ทัน แล้วนี่เดี๋ยวฉันเอาอะไรไปให้แก้วก่อนละกัน
กิ่ง:เห้ย!!แกมาตอบฉันก่อนดิเห้ย
แต่ก็ไม่ทันได้คำตอบอะไรโทโมะก็เดินไปห้องแก้วแล้ว
ก๊อกๆๆๆๆๆ
แก้ว:เข้ามาเลยไม่ได้ล็อค
โทโมะ:ทำไมไม่รู้จักล็อคประตูห๊ะ
แก้ว:ก็ฉันรู้ไงว่านายต้องขึ้นมาเลยไม่ล็อคขี้เกียจเดินไปเปิดด้วย
โทโมะ:ม๊ะมากินข้าวก่อนเร็ว
แก้วก็กินไปประมาณ3-4คำก็หยุดกิน
โทโมะ:ทำไมไม่อร่อยหรอ
แก้ว:เปล่าอ่า แก้วอิ่มแล้ว โอ้ย!!!~
โทโมะ:แก้วเป็นอะไร แก้ว
แก้ววิ่งเข้าไปในห้องน้ำ
แก้ว:อ้วกกก~
โทโมะวิ่งตามมาแล้วลูบหลังแก้ว
โทโมะ:แก้วนี่แก้วเป็นอะไรอ่า
แก้วเมื่อล้างปากเสร็จก็แทบจะทรุดลงไปกองกะพื้นโชดดีที่โทโมะรับไว้ทัน
แก้ว:แก้วก็ไม่รู้อ่า
โทโมะ:งั้นเดี๋ยวโทโมะพาไปโรงบาลนะ
แล้วโทโมะก็พาแก้วไปโรงบาล
โรงพยาบาล
เฟย์:โทโมะ แก้วเป็นอะไรอ่า
โทโมะ:ไม่รู้สิ อยู่ดีๆก็อาเจียนออกมา
ฟาง:แล้วหมอว่าไงบ้าง
โทโมะ:ยังไม่ออกมาเลย
พอโทโมะพูดจบหมอก็ออกมาพอดี
โทโมะ:หมอครับ แฟนผมเป็นอะไรครับ
หมอ:เอ่อ....คือแฟนคุณ....????
แก้วเป็นอะไรกันน้าเม้นกันหน่อยปล.ขอโทดที่อัฟช้านะคะ