เพราะดื้อดึงถึงต้องเสียเธอ...

โทโมะ:ว่ามา??
แก้วน้ำตาที่ไหลเพราะมันถึงเวลาบอกเขาแล้ว
แก้ว:ฉันรักนายมาโดยตลอดแต่ไม่กล้าเปิดปากบอกเสียเองเพราะมันอายฉันมันเด็กดื้อทีไม่เคยเชื่อนายบัดนี้ฉันรู้
แล้วว่าหัวใจของตัวเองอยู่ไหนแล้วอยากกลับไปดูแลอยากกลับไปมีสิทธิ์ขอร้องไห้เถอะนะให้สิทธิ์นั้นกลับฉันอีก
ครั้งได้ไหม??
เมื่อโทโมะได้ยินการสารภาพที่หวานซึ้งโทโมะยิ้มกว้างทันที
โทโมะ:ฉัน...ยินดีให้เธอ!!
แก้วยิ้มกว้างน้ำตาที่ไหลออกมาอย่างดีใจและดีใจที่ได้อยู่ในอ้อมกอดแสนอบอุ่นอีกครั้งหนึ่ง
ฟาง:แต่เสียใจนะฉันจะฆ่าโทโมะของแกเพราะมันทำให้เพื่อนรักที่ฉันไว้ใจต้องมาแตกแยกกะน!!
เมื่อแก้วได้ยินเสี่ยงนั้นรีบเบี่ยงตัวมารับทันที
ปัง!
แก้วยืนยิ้มหลังที่เคยข่าวสะอาดกลับมีเลือดเต็มหลังโทโมะตกใจ
โทโมะ:แก้วๆ!!
แก้ว:ฉันรักนายนะโทโมะแม้ต้องแลกกับชีวิต...
เมื่อสิ้นเสียงนั้นแก้วก็สลบทันที
โทโมะ:แก้ว!!
ฟาง:นายอยากลองดีกับฉันเองโทโมะ
ฟางพูดจบก่อนเดินไปหน้าตาเฉย
                        ณ ห้องฉุกเฉิน
โทโมะ:หมอแก้วปลอดภัยมั๊ย??
หมอ:เอ่อคุณไข้ปลอดภัยแต่ต้องเอาเลือดเพิ่มนะครับ
โทโมะ:ครับๆผมจะบริจาคให้
โทโมะรีบตอบรับเพราะไม่อยากให้ดวงใจดวงนี้ตายไปอีก
                                   2สัปดาห์
แก้วปลือตามเห็นทุกคนมาเยี่ยม
โทโมะ:แก้วฟื้นแล้วๆ
เฟย์:แก้วฉันเอาเรื่องฟางแล้วนะ!!
เฟย์บอกด้วยรอยยิ้มแต่แก้วกลับไม่พอใจเลยสักนิดเพราะเพื่อนด้วยกันแก้วไม่คิดเอาเรื่อง
แก้ว:แต่แก้วไม่อยากให้มีเรื่องนะเฟย์
โทโมะ:แต่เขาทำแก้วมากเพราะฉะนั้นควรเขาไปซะ
เฟย์:แล้วทีนี้พวกเธอจะรักกันได้รึยัง??
แก้ว โทโมะ:แน่นอน
แก้วกับโทโมะจูบกันด้วยความรักความโหยหาเพราะโทโมะเองที่ทำผิดโดยไม่สนใจว่าดวงใจด้วยน้อยๆของเขา
จะเป็นอย่างไร...
----------------------------------------------------------------------------------------------
The END