Bad Boy Brothers
jam68
24) กำไลข้อมือ
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ"ฉันว่าเราเอาเครื่องดนตรีออกไปตากแดดหน่อยดีกว่าว่ะ!"พี่เคนตะบอก
"ก็ดีนะค่ะ!ให้มันโดนแสงแบคทีเรียจะได้ตาย"ฉันเห็นด้วย
"งั้นเธอนั่งอยู่นี้แหละเดี๋ยวฉันกับไอ้เคนเอาออกไปตากเอง"พี่เขื่อนบอกและเดินไปหยิบกีต้าร์ตัวโปรด ฉันนั่งดูพี่สองคนเข้าๆ-ออกๆห้องจนเริ่มเวียนหัว
"อ๊ะ!"ฉันหันไปเห็นกำไลข้อมือที่พวกเราชอบใส่เวลาเล่นดนตรีตอนเด็กๆ
"ใส่ได้ด้วย"ฉันลุกเดินกระเพกๆไปหยิบมันขึ้นมาใส่ ของฉันเป็นจี้รูปดาว ของพี่เคนตะเป็นรูปพระจันทร์ส่วนของพี่เขื่อนเป็นรูปพระอาทิตย์
"ลุกมาทำมั้ยนะเฟย์!"เสียงพี่เคนตะดึงขึ้น
"เออ...เฟย์เจอไอ้นี้อ่ะ"ฉันชูกำไลให้ดู
"อะไรนะ?"พี่เขื่อนทำหน้าสงสัย
"ก็กำไลที่เราใส่กันตอนเด็กๆไง...นี้ของพี่ส่วนอันนี้ของพี่"ฉันส่งให้ทั้งสองคน
"ใส่สิ^_^"ฉันบอก พี่เคนตะใส่มันที่ข้อมือแต่...
"ปัญญาอ่อน!"พี่เขื่อนขว้างมันทิ้งและเดินออกไป
"เฮ้ย!ไอ้เขื่อน"พี่เคนตะเข้าไปกระชากแขนพี่เขื่อน
"อะไรของแกว่ะ!"พี่เขื่อนปัดออก
"แกขว้างทิ้งแบบนี้ได้ไงว่ะ!!"
"ทำมั้ยฉันจะทำไม่ได้!ไร้สาระ!!"ประโยคหลังพี่เขื่อนหันมาพูดใส่หน้าฉัน
"เฮ้ย!!แกพูดแบบนี้ได้ไงว่ะ!!"พี่เคนตะเข้าไปกระชากคอเสื้อพี่เขื่อน
"มันก็แค่ของเล่นตอนเด็กๆเฟย์ว่ามันก็ไร้สาระจริงๆแหละค่ะ"ฉันบอกด้วยเสียงเศร้าๆ ฉันอยากให้เรากลับมาเป็นแบบเดิมอีกครั้งเหมือนตอนเด็กๆที่เราเล่นกัน แกล้งกัน ทำอะไรด้วยกัน
"เห็นมั้ย!เฟย์ยังว่าไร้สาระเลย"พี่เขื่อนดึงมือพี่เคนตะออกจากคอเสื้อแล้วเดินไป
"ไอ้เขื่อน!!...ผลั่ก!!"พี่เคนตะวิ่งเข้าไปต่อยหน้าพี่เขื่อน
"แกต่อยฉันทำมั้ยว่ะ!?!"พี่เขื่อนเอาหลังมือแตะมุมปากตัวเอง
"แกพูดแบบนี้ได้ไงว่ะ!!แกนี้ไม่เปลี่ยนเลยนะ!!ตอนเด็กๆเคยทำร้ายเฟย์ยังไงตอนนี้แกก็ยังทำแบบนั้น!!"พี่เคนตะพูดแล้วต่อยพี่เขื่อนไปอีกหมัด
"ฉันทำอะไรอ่ะ!?!ยัยนั้นยังไม่โดนฉันแกล้งอะไรเลยนะเว้ย!!"พี่เขื่อนสวนกลับ
"แกทำร้ายจิตใจเฟย์ไง!!เค้าแค่อยากให้เราใส่กำไลมันจะตายหรือไงว่ะ!!"พี่เ่คนตะไม่ยอม
"ไอ้เคน!!/ไอ้เขื่อน!!"ทั้งคู่สู้กันอย่างดุเดือด
"หยุดนะ!!"ฉันตะโกนห้าม
~ตุ๊ม!!ปึ๊ก!!ผลั่ก!!~
"หยุดดดดดด!!เฟย์บอกให้หยุด!!!!"ฉันกรีดร้องออกมา(คนหรือผีว่ะ)
"เฟย์อย่ามาห้ามพี่!คนนิสัยเสียแบบมันต้องโดนซะบ้าง!!"พี่เคนตะหันมาบอกแล้วกลับไปต่อยพี่เขื่อนต่อ
"ฉันไม่ยอมให้แกทำฉันฝ่ายเดียวหรอกเว้ย!!!"พี่เขื่อนพลิกตัวขึ้นมานั่งคร่อมพี่เคนตะแล้วรั่วหมัดไม่ยั้ง ทำไงดีเนี่ยยัยเฟย์...
"แกไม่รอดแน่...น็อคมืด!!"พี่เขื่อนต่อยหน้าพี่เคนตะเต็มๆแรงจนพี่เคนตะหมดแรงนอนแผ่หลาอยู่บนพื้น พี่เขื่อนลุกขึ้นและกำลังจะเดินเข้าบ้านไป
"ย๊ากกกกก...น็อคดาวน์!!"พี่เคนตะลุกขึ้นมาถีบกลางหลังพี่เขื่อนจนล้มหน้าจูบหญ้า พี่เขื่อนหันมายิ้มมุมปากแบบเดี๋ยวกับพี่เคนตะ
"เราเสมอกันอีกแล้วนะเจ้าชาย"พี่เขื่อนบอก
"แน่นอนไอ้มาเฟีย"พี่เคนตะยื่นมือไปให้พี่เขื่อนจับลุกขึ้น
"พี่เล่นบ้าอะไรกันเนี่ย!!"ฉันโวยวาย
"ก็ออกกำลังกายนิดหน่อยเอง"พี่เคนตะบอก
"เรื่องของผู้ชาย"พี่เขื่อนพูด
"พวกพี่สู้กันเล่นๆงั้นหรอ!!พวกพี่โตแล้วนะ!!"ฉันวีนใส่!เราก็อุตส่าห์เป็นห่วงแต่กลับเล่นกับแบบนี้เนี่ยนะ
"อย่าโกรธน่า โอ๋ๆๆๆ"พี่เคนตะเข้ามาง้อ
"ไม่ต้องเลยนะ!!"ฉันสะบัดหนี
"ก็เล่นนิดเดียวเอง!พวกพี่ก็เล่นแบบนี้กันประจำอ่ะเฟย์อย่าโกรธดิ"
"แต่พวกพี่โตแล้วนะ!"
"หึ!"พี่เขื่อนเดินหนีพวกเราเข้าบ้านไป สงสัยงอนแน่ๆเลย
"งั้นเฟย์ทำแผลให้พี่ดีกว่าค่ะ"ฉันพาพี่เคนตะเข้ามาทำแผลในห้องดนตรี
"เดี๋ยวเฟย์มานะค่ะ"ฉันบอกเมื่อทำแผลเสร็จ
"เฟย์จะไปไหนครับ?"
"ไปทำแผลให้พี่เขื่อนนะค่ะ"ฉันบอกแล้วหยิบกล่องยาเดินออกมา
.................................................................................................................................
(Kone Talk)
"ทำมาเป็นงอน!น่าหมั่นไส้จริงๆเลย หวานกันเข้าไป คนดูเนี่ยมันจะตายอยู่แล้วเว้ยยยยยย!!...แล้วไม่ตามฉันมาอีกนะยัยจิ้งจก!มัวแต่ไปง้องอนกับมันอยู่นะสิ หึ!"ผมบ่นคนเดียวในห้อง
~ก๊อก ก๊อก ก๊อก~
"พี่เขื่อน!"เสียงยัยเฟย์นี้ไม่ออกไปหรอก
"พี่!อยู่ในห้องหรือเปล่า"
~ก๊อก ก๊อก ก๊อก~
"พี่เขื่อน!พี่เขื่อน!!พี่เขื่อนนนนนนนน"ยัยเฟย์ตะโกนลั่น
"โอ๊ยยยย...จะตะโกนให้บ้านแตกหรือไงว่ะ!!"ผมตัดสินใจเดินไปเปิดประตูเพราะรำคาญเสียงแหลมแสบแก้วหูของยัยจิ้งจก
"แล้วทำมั้ยพี่ไม่เปิดละ!"ยัยจิ้งจกทำหน้างอน
"ไม่อยากเปิด!ไปนะ"ผมปิดประตูใส่หน้า
"อ๋อ!ไม่ต้องมาเคาะด้วยคนจะนอน"ผมเปิดประตูออกมาบอกอีกครั้ง
"เดี๋ยวก่อนสิ!"ยัยเฟย์แทรกตัวมาขว้างประตูไว้
"อะไรอีกละ"ผมพูดแบบรำคาญ!!
"ทำแผลก่อนนะ"ยัยเฟย์ดันผมเข้ามาในห้องและกดล็อคประตู
"ล็อคห้องทำมั้ย?"ผมถาม
"กันคนอื่นเข้า"
"คนอื่นหรือไอ้เคนกันแน่ละ!กลัวมันรู้หรือไงว่าเราเป็นแฟนกันนะ"
"เปล่าสักหน่อย!พี่นี้ขี้งอนจัง"
"ใครงอน!ฉันไม่ได้งอนเธอสักหน่อย"ผมรีบปฏิเสธ
"หรอออ...หลายครั้งแล้วมั้งค่ะ"
"พูดมากน่า!จะทำแผลก็เร็วๆเข้าสิ"ผมเปลี่ยนเรื่อง!ยัยนี้รู้ดีชะมัด เฟย์เดินมานั่งบนเตียงข้างๆผมเธอหยิบสำลีมาชุบแอลกอฮอล์
"ไปเอาไม่ได้หรอ?"ผมถาม
"ทำมั้ยละค่ะ?ไม่ล้างแผลก็ไม่สะอาดนะสิ"
"ก็มันแสบนี้!เอาน้ำล้างไม่ได้ไง"ผมต่อรอง
"ไม่ได้!พี่โตแล้วนะมาโอดครวญอะไรเนี่ย"
"ก็มันแสบจริงๆนะ"
"งั้นเฟย์จะทำเบาๆเฟย์สัญญา"เฟย์บอกก่อนจะเอาสำลีมาเช็ดตรงแผลผม
"พี่นี้ซ่านักนะ!หัวพึ่งแตกยังไปสู้กับพี่เคนอีก"ยัยเฟย์ทำไปบ่นไป
"ก็มันต่อยฉันก่อนอ่ะ"ผมบอก
"แล้วพี่จะไปต่อยเค้ากลับทำมั้ยเล่า!พี่นี้บ้าจริง!"
"ตกลงเธอเป็นแม่หรือแฟนฉันกันแน่เนี่ย!บ่นจริงว่ะ"
"ก็พี่มันบ้านี้!ชอบทำให้เป็นห่วงอยู่เรื่อยเลยนะ"
"เธอห่วงฉันหรอ?"
"ก็ใช่นะสิ!ไม่ให้แฟนแล้วจะให้ไปห่วงหมาที่ไหนละ"
"เธอน่ารักจัง^_^"
"น่ารักแล้วรักป่ะละ?"
"เอ๊ะ!นี้ใช่ยัยจิ้งจกของฉันหรือเปล่าเนี่ย?"มาแปลกแฮะ!อ่านนิยายมากไปหรือเปล่าแฟนฉัน
"พี่!ช่วยเรียกฉันดีๆหน่อยไม่ได้หรือไง!!"เฟย์โวยวาย
"แล้วเธอเป็นอะไรเนี่ย!อ่านนิยายมากไปหรอ?"
"เอ๊ะ!พี่จะเอายังไงเนี่ย!พอไม่สนใจก็งอนพอหวานก็ว่า"
"ก็มันแปลกๆนี้"
"แล้วตกลงรักป่ะเนี่ย?อายนะพูดแบบนี้อ่ะ>//<"
"รักสิ!รักมากด้วย"ผมเขยิบเข้าไปกอด
"นี้!พี่ขว้างกำไลทิ้งทำมั้ย?ฉันเสียใจนะ"เฟย์บอก
"ก็ฉันไม่ชอบนี้!"
"ใช่สิ!อะไรที่มาจากเฟย์พี่ก็ไม่ชอบทั้งนั้นแหละ!!"เฟย์ผลักผมออก อะไรของเค้าว่ะ?
"เฟย์เป็นอะไรเนี่ย?"
"ก็พี่ไม่ชอบกำไลของฉันนี้!ฉันอุตส่าห์ซื้อมาให้พวกเราใส่กันตอนเด็กๆแต่พอโตมาพี่กับบอกว่ามันไร้สาระอ่ะ!!"
"ไปกันใหญ่แล้วไม่ใช่แบบนั้นนะ"ผมพยายามจะอธิบาย
"พี่ไม่ต้องมาพูดเลย!!"เฟย์ลุกหนี
"นี้!!ฟังกันบ้างสิ!!"ผมตะคอกและเดินเข้าไปกอดเฟย์
"ปล่อยนะ!!ไม่ต้องมากอดเลย"เฟย์ผลักผมออกแต่ผมกับกอดแน่นขึ้น
"ที่ฉันไม่อยากใส่กำไลนั้นเพราะมันทำให้ฉันเจ็บ...กำไลนั้นของเธอเป็นรูปดาวของมันเป็นรูปพระจันทร์แต่ของฉันกลับเป็นรูปพระอาทิตย์...เธอคู่กับมัน...ส่วนฉันอยู่คนเดียว...มันเจ็บนะเฟย์ที่ต้องมาทนอะไรแบบนี้ เธอรู้มั้ยว่ามันทรมานแค่ไหนที่เห็นแฟนตัวเองไปเป็นแฟนกับเพื่อนเรานะ...ฉันเจ็บเวลาที่มันอยู่ใกล้เธอแสดงตัวจนออกนอกหน้าว่ามันเป็นแฟนเธอ...ฉันไม่ชอบเวลาที่เธอเป็นอะไรแต่ฉันก็ได้แต่ยืนดูมันดูแลเธอ ฉันอยากไปนั่งทำแผลให้เธอ... ฉันอยากไปรับเธอตอนที่เธอตกเก้าอี้...แต่ฉันก็ทำได้แค่มอง"ผมระบายความรู้สึกที่มันอัดอั้นในใจ นี้แค่วันเดียวนะผมยังทรมานขนาดนี้แล้วผมต้องทนเจ็บแบบนี้ไปอีกนานเท่าไหร่
"เฟย์ขอโทษT^T"เธอพูดออกมาเบาๆและร้องไห้
"เฟย์แค่ไม่อยากให้เรากลับไปเป็นแบบนั้นกันอีกเฟย์ขอโทษนะที่ไม่ได้นึกถึงหัวใจพี่เลย เฟย์ขอโทษ เฟย์ขอโทษ เฟย์ขอโทษ ฮึก เฟย์ขอโทษ"เฟย์พึ่มบอกว่าขอโทษผมเป็นร้อยๆครั้ง
"อย่าร้องนะครับคนดี"ผมเช็ดน้ำตาให้เธอ
"พี่จะทนเพื่อเฟย์นะ"ผมบอก
"อีกไม่นานเฟย์จะเป็นคนบอกพี่เคนเองนะ!พี่ทนอีกหน่อยนะค่ะ"เฟย์บอกแล้วกอดผมแน่น
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
