Bad Boy Brothers

~เช้าวันใหม่~

"พี่เขื่อนนนนนนนน"ฉันตะโกนลั่นบ้าน

"นี้หล่อน!!อย่ามาส่งเสียงน่ารำคาญในบ้านนะย่ะ!"ยัยตะขบมาขว้างหน้าฉันไว้

"ถอยไปสิ!ฉันจะไปหาพี่เขื่อน"ฉันบอก

"เขื่อนคร้ายังไม่ตื่นเธอกลับไปได้แล้วไป"ยัยตะขบไล่

"เดี๋ยวฉันไปปลุกเอง!"

"เธอมีสิทธิ์อะไรขึ้นไปห้องเขื่อนคร้าย่ะ"

"อ้าว!ก็สิทธิ์ของฟะ..."

"เฟย์ครับ!ไอ้เขื่อนอยู่ไหน?"พี่เคนตะเดินเข้ามา...ดีนะที่ยังไม่ได้พูดว่าแฟน

"อ๊ายยยยยยยยยยยย"เสียงยัยตะขบกรี๊ดจนบ้านสะเทือน

"หยุด!!หยุด!!ตกมันหรือไงห๊ะยัยตะขบ!!"เสียงพี่ป๊อบปี้ดังมาจากชั้นบน

"กรี๊ดคนหล่อค่ะป๊อบ"ยัยตะขบหันไปบอก

"เธอกรี๊ดฉันหรอ?"พี่ป๊อบปี้ชี้ตัวเอง...หลงตัวเองทั้งบ้าน

"เชอร์รี่กรี๊ดผู้ชายคนนี้ต่างหากละค่ะ!หล่อกว่าฮีชอลอีกอ่ะ อ๊ายยยยย"ยัยตะขบชี้มาที่พี่เคนตะ

"ไอ้เคนหรอ?น่าสงสารแกว่ะไอ้เคน 5555"พี่ป๊อบปี้บอก

"ทำมั้ยค่ะป๊อบ!ป๊อบจะบอกว่าน่าสงสารเพราะว่ารี่เป็นแฟนป๊อบใช่มั้ยค่ะ บ้าหรอ>///<ป๊อบไม่น่าไปบอกความจริงเลยนะค่ะเดี๋ยวเคนตะก็เสียใจแย่หรอกที่อกหักจากรี่อ่ะ"ยัยตะขบยืนบิดไปบิดมา 

"แกจะเพ้ออีกนานมั้ย!ถ้ายังไม่ไปทำงานภายในหนึ่งวิฉันจะตัดลิ้นแก"พี่ปีอบปี้บอกเสียงเหี้ยม

"ป๊อบใจร้าย!!"ยัยตะขบสะบัดก้นหันหลัง

"เดี๋ยว!"พี่ป๊อบปี้เรียกไว้

"ป๊อบสำนึกผิดแล้วใช่มั้ยค่ะ"ยัยตะขบหันมาทำตาเป็นประกาย

"คลานไป!เวลาเธอเดินแล้วบ้านสะเทือนฉันกลัวบ้านพัง"ยัยตะขบทำหน้ายู่ก่อนจะค่อนๆคลานออกไป 5555 สะใจเว้ย!!

"ว่าแต่มาทำอะไรกันแต่เช้าเนี่ย?"พี่ป๊อบปี้หันมาถามเรา

"ว่าจะชวนไอ้เขื่อนไปเที่ยวนะครับ"พี่เคนตะบอก

"มันยังไม่ตื่นเลย!ประมาณบ่ายโมงแหละมั้งมันถึงจะตื่นนะ"พี่ป๊อบปี้บอก

"บ่ายโมงหรอ?ปกติพี่เขื่อนก็ไม่ได้ตื่นสายขนาดนั้นนี้ค่ะ"ฉันบอก

"ก็เมื่อวานมันไปเที่ยวผับนะ!กว่าจะกลับมาก็เกือบตีสามโน่นแถมไปมีเรื่องกับเค้าอีกนะ"

"มีเรื่อง!!แผลเต็มตัวขนาดนั้นยังไปมีเรื่องอีกหรอค่ะ!"

"คนมันเมาก็เรื่องปกติแหละน่าเฟย์!งั้นพี่ไปก่อนนะ"พี่ป๊อบปี้บอกแล้วเดินออกจากบ้านไป...เมาหรอ ฮึ้ย!!บอกแล้วไงว่าอย่าดื่ม กล้าขัดคำสั่งเฟย์เย่คนนี้หรอ!!ฉันรีบวิ่งขึ้นไปบนห้องพี่เขื่อนทันที

~ก๊อกๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ~

ฉันรัวมือเคาะไม่ยั้ง

"พี่เขื่อน!!เปิดเดี๋ยวนี้นะ!!เฟย์บอกให้เปิดไง!!เปิดๆๆๆๆ!!!"ฉันเปลี่ยนจากเคาะมาเป็นทุบแรงๆ

"โอ๊ย!!จะทุบให้บ้านพังหรือไงว่ะ!!"พี่โทโมะเิปิดประตูออกมาด่า

"ขอโทษค่ะพี่โมะ"ฉันหันไปขอโทษ

"อ้าว!เฟย์เองหรอ?ห้องมันไม่ได้ล็อคหรอกเปิดเข้าไปเลย"พี่โทโมะบอกก่อนจะหายเข้าไปในห้อง ฉันเปิดประตูเข้าไปและกระโดดขึ้นเตียงขนาดใหญ่เขย่าตัวพี่เขื่อนแรงๆ

"ไอ้พี่เขื่อน!!ตื่นเดียวนี้นะ!"

"มันไม่ตื่นหรอกเฟย์!ดูจากสภาพแล้วคงดื่มหนัก"พี่เคนตะเดินเข้ามา

"งั้นพี่จัดการเอง...ตุ๊ม!!"พี่เคนตะเข้ามาถีบพี่เขื่อนตกเตียง

"โอ๊ย!!ใครถีบฉันว่ะ?"พี่เขื่อนลุกขึ้นมาโวยวาย

"ฉันเอง"พี่เคนตะตอบนิ่งๆ

"แกถีบฉันทำมั้ยว่ะไอ้เคน"

"ก็ปลุกดีๆแล้วแกไม่ตื่นเองนี้"

"พี่เขื่อน!!ใครอนุญาติให้พี่ดื่มไม่ทราบค่ะ!"ฉันแทรกขึ้น

"รู้ได้ไงอ่ะo_o"

"พี่ป๊อบบอก"

"ไอ้พี่เวร!พูดให้กูโดนด่าอีกแล้วววว"พี่เขื่อนบ่นเบาๆแต่ฉันได้ยิน

"ไม่ต้องมาโทษพี่ป๊อบเลยนะ!!เฟย์บอกแล้วไงว่าอย่าห้ามดื่ม!!ขัดคำสั่งทำมั้ย"ฉันวีนแตก

"ก็นิดหน่อยเองนะ"

"นิดหน่อยหรอ!!ดื่มจนเมาไปมีเรื่องกับชาวบ้านเนี่ยนะนิดหน่อย!!"

"มันมาหาเรื่องฉันก่อนนะ!...นี้!!แล้วใครใช้ให้เธอมายืนด่าฉันฉอดๆห๊ะ!!ฉันเป็น..."พี่เขื่อนเงียบไป

"เป็นไรว่ะ?"พี่เคนตะถาม

"ก็เป็นพี่ไง!ฉันเป็นพี่เธอนะ!มีน้องที่ไหนมาด่าพี่เนี่ย"

"ก็ฉันนี้แหละ!!ฉันบอกพี่หลายครั้งแล้วนะว่าไม่ให้ดื่มอ่ะ"

"แต่เคยบอกว่าดื่มได้"พี่เขื่อนแย้ง...เออว่ะ!

"นั้นแหละ!ดื่มได้แต่ไม่ใช่ดื่มจนเมาแบบนี้"

"นี้เธอเป็นแม่ฉันหรือไงเนี่ย!"

"เอ๊ะ!!ฉันไม่ได้แก่ขนาดนั้นนะ!"

"วู้!!คุยกับเธอแล้วปวดหัว...ว่าแต่มาทำอะไรกันแต่เช้า?"

"ก็จะมาชวนไปเที่ยวนะ"พี่เคนตะบอก

"ไปไหน?"

"เดี๋ยวก็รู้เองแหละ!ไปอาบน้ำไป"พี่เคนตะไล่

"เออ!"พี่เขื่อนรีบลุกไปทันที เดี๋ยวสิ!ฉันยังด่าไม่เสร็จเลยนะมาเดินหนีได้ไง

"พี่ว่าเราลงไปห้องดนตรีดีกว่านะ"พี่เคนตะบอก

"ก็ดีค่ะ!เบื่อจะอยู่เฉยๆไปเล่นดนตรีดีกว่า"ฉันเดินนำออกไป

.................................................................................................................................

~ห้องดนตรี~

ฉันกับพี่เคนตะกำลังเล่นเปียโน พี่เคนตะเล่นส่วนฉันร้อง

"ห่างกันสักพัก ห่างกันสักพัก...เพื่อจะไปรักคนอื่นมากว่า เธอหมดรัักฉัน เธอก็พูดมา...เธอจะมองหน้าาาทำมั้ย ห่างกันสักพัก ห่างกันสักพัก...สักพักนี้มันต้องนานแค่ไหนนนนนนน ตลอดชีวิต หรือจนฉันตาย ห่างกันทำมั้ยยย ทำมั้ยไม่เลิกกัน"

"พี่ว่าเรามาเล่นวงกันดีกว่านะ"พี่เคนตะบอก

"แต่พี่เขื่อนไม่อยู่นะ!เราไม่มีมือเบส"

"แค่กลองกับกีต้าร์ก็พอแล้วเล่นเพลงไรดีอ่ะ?"

"เพลง...เอออออ...เพลง...ที่สุดในโลก!"

"ที่สุดในโลก?"พี่เคนตะทำหน้างง

"อ๋อ!เฟย์ลืมไปว่าพี่ไม่รู้จัก...งั้นเอาเพลงแชร์ละกันนะ"

"โอเค 1 2 3"พี่เคนตะตีไม้กลองให้จังหวะ

"เธอกักขังตัวเองไว้นานเท่าไร ไม่รับใครเข้ามา ความปวดร้าวในคราวนั้นที่มันฝังใจ อย่าแบกให้เหนื่อยล้า"พี่เคนตะร้อง

"มองที่ฉันคนนี้ที่รักเธอมานาน คนที่เธอนั้นมองผ่านเรื่อยมา อย่าพึ่งคิดว่าชีวิตของเธอไม่มีค่า ฉันขอรักษาเธอได้มั้ย"ฉันร้อง

"ให้เธอแชร์ความช้ำในหัวใจมาให้ฉัน แบ่งมันมาจนเธอนั้นสบายใจ และจะแชร์ความรักไปให้เธอเก็บไว้ ใส่มันลงแทนที่ในหัวใจที่เธอปวดร้าว"เราร้องประสานกัน ท่อนต่อไปจะเป็นของพี่เขื่อนแต่พี่เค้ายังไม่มาเลยอ่ะ

"เธอ..." 

~ปัง!!~

เสียงเปิดประตูดังขึ้นก่อนจะปรากฎร่างของพี่เขื่อน

"เล่นวงไม่รอกันเลยนะเว้ย"พี่เขื่อนบอก

"ก็เล่นรอแกนั้นแหละ"

"วงขาดมือเบสจะไปสนุกได้ไงละ"พี่เขื่อนบอกแล้วเดินมาที่เบสตัวโปรด

"เธอเกลียดเขาขนาดไหน ในหัวใจยิ่งคิดไปคิดมา ความอ่อนไหวในวันนี้ ที่เธอนั้นมานั่นแหละคือปัญหา"พี่เขื่อนร้อง

"มองที่ฉันคนนี้ที่รักเธอมานาน คนที่เธอนั้นมองผ่านเรื่อยมา อย่าพึ่งคิดว่าชีวิตของเธอไม่มีค่า ฉันขอรักษาเธอได้มั้ย"ฉันร้อง

"ให้เธอแชร์ความช้ำในหัวใจมาให้ฉัน แบ่งมันมาจนเธอนั้นสบายใจ และจะแชร์ความรักไปให้เธอเก็บไว้ ใส่มันลงแทนที่ในหัวใจที่เธอปวดร้าว"ฉันประสานเสียงกับพี่เขื่อน

.

.

.

.

.

.

.

.

.

"ให้เธอแชร์ความช้ำในหัวใจมาให้ฉัน"พี่เคนตะ

"แบ่งมันมาจนเธอนั้นสบายใจ"ฉัน

"และจะแชร์ความรักไปให้เธอเก็บไว้"พี่เขื่อน

"ใส่มันแทนที่ในหัวใจ"ฉัน

"ที่เธอปวดร้าววววววว"เราสามคน

"สุดยอด!!"ฉันพูดขึ้นเมื่อเพลงจบลง

"พวกเรานี้ฝีมือดีจริงๆ"พี่เคนตะบอก

"แล้วจะไปได้ยังครับ?"พี่เขื่อนพูด

"ไปสิว่ะ"พี่เคนตะบอก พี่เขื่อนเดินนำออกไปก่อนตามด้วยฉัน

"ว้่าย!!"ฉันสะดุดขอบประตูล้มลงไปทับพี่เขื่อนที่หันมารับไว้ทัน

"เดินยังไงของเธอเนี่ยยัยโง่!"พี่เขื่อนบ่น

"พี่อย่ามาว่าฉันนะ!มันก็แค่มองไม่เห็นอ่ะ"

"พูดเหมือนเธอเดินเข้า-ออกห้องนี้ครั้งแรกงั้นแหละถึงไม่รู้ว่าห้องนี้มีขอบประตู"

"อุบัติเหตุมันก็เกิดกันได้น่า"

"แล้วจะลุกออกไปได้ยัง!เธอตัวหนักเป็นบ้าเลย"พี่เขื่อนบ่น

"ถ้าเฟย์ตัวหนักวันหลังอย่าอุ้มแล้วกัน ชิ!!"ฉันพูดแล้วลุกขึ้นยืน

"อยากอุ้มตายละ!"พี่เขื่อนพูดและเดินออกไป