รวมเรื่องสั้นของบัทเตอร์ 1-100

ฟ้า เด็กชายวัยสิบสาม มองดูครอบครัวที่ค่อย ๆ เปลี่ยนแปลงไปด้วยความรู้สึกสับสน เมื่อไม่นานมานี้ ครอบครัวของเขายังเป็นครอบครัวที่เต็มไปด้วยเสียงหัวเราะ ญาติ ๆ มักมาเยี่ยมเยือนกันเสมอ นำของฝากเล็ก ๆ น้อย ๆ มามอบให้ ในขณะที่พ่อกับแม่ต่างก็ยิ้มและรับแขกอย่างมีความสุข ฟ้ารู้สึกอบอุ่นกับบรรยากาศเหล่านั้นที่ทำให้บ้านของเขาเต็มไปด้วยรอยยิ้มเสมอ

แต่ไม่รู้ตั้งแต่เมื่อไหร่ที่ฟ้าเริ่มสังเกตเห็นพ่อหายออกจากบ้านบ่อยครั้ง กลับมาดึกดื่น หรือบางครั้งกลับมาพร้อมกลิ่นเหล้าจาง ๆ เขาสงสัยว่าพ่อไปที่ไหน แต่ก็ไม่มีใครตอบเขาได้อย่างชัดเจน ฟ้าได้แต่คิดว่าอาจจะเป็นเรื่องงาน หรือพ่ออาจมีเรื่องไม่สบายใจ

กระทั่งเย็นวันหนึ่ง ฟ้าแอบตามพ่อออกจากบ้านไป เขามองเห็นพ่อเดินเข้าไปในบ้านหลังหนึ่งที่เต็มไปด้วยผู้คนที่เสียงดังจ้อกแจ้ก บ้านหลังนั้นเป็นที่รู้กันว่ามีวงพนัน เขายืนมองจากข้างนอก เห็นพ่อกำลังนั่งอยู่ที่โต๊ะพร้อมกับเงินที่วางไว้บนโต๊ะ เล่นไพ่กับคนอื่น ๆ อย่างเคร่งเครียด แต่สิ่งที่ฟ้าเห็นค่อย ๆ เปลี่ยนไป

จากใบหน้าที่เต็มไปด้วยความหวังของพ่อในตอนแรก พ่อค่อย ๆ สูญเสียเงินทีละนิด ฟ้ามองเห็นธนบัตรสีเขียวในมือพ่อเริ่มหายไปครั้งแล้วครั้งเล่า ต่อมาใบสีแดงก็ค่อย ๆ หมดตามไป เหลือเพียงใบห้าร้อยและใบสีสีน้ำตาลอ่อนที่ฟ้าเห็นว่าลดลงเรื่อย ๆ จนกระทั่งเงินหมดเกลี้ยง พ่อถอนหายใจหนัก ๆ ลุกขึ้นเดินออกจากโต๊ะพร้อมสีหน้าที่เต็มไปด้วยความผิดหวัง

แต่ฟ้าคิดว่าเรื่องทั้งหมดคงจบเพียงเท่านั้น ทว่ามันไม่ใช่ พ่อของเขากลับไปหาหนี้นอกระบบ มาพร้อมกับเงินก้อนใหม่ และกลับเข้าสู่วงพนันอีกครั้ง หวังเพียงแค่จะได้เงินทุนคืนมา ฟ้ารู้สึกได้ถึงบางอย่างที่ไม่ใช่แค่ความหวัง มันเป็นความโลภ ความสิ้นหวังที่ปะปนกันอยู่ จนในที่สุดฟ้าเห็นเพียงแต่พ่อที่เสียเงินทั้งหมดไปอีกครั้ง

วันนั้นพ่อเดินกลับบ้านโดยไม่มีแม้แต่เศษเงินติดกระเป๋า ฟ้ารู้สึกถึงบางสิ่งที่เปลี่ยนไปในพ่อ แววตาที่เคยสดใสของเขามืดหม่นและเต็มไปด้วยความเจ็บปวด ฟ้ายังจำได้ดีถึงวันที่พ่อกลับเข้าบ้านโดยไม่มีคำพูดใด ๆ ส่วนแม่ที่รออยู่เริ่มโมโหขึ้นทันทีเมื่อเห็นสภาพของพ่อในสภาพเช่นนั้น แม่ตะโกนเสียงดัง ดุด่าพ่อด้วยคำพูดที่ฟ้าไม่เคยได้ยินมาก่อน ฟ้าได้แต่ยืนตัวแข็ง มองเห็นพ่อที่ยืนก้มหน้าไม่พูดไม่จา เขาเพียงแค่ฟังเสียงแม่ที่กล่าวโทษทุกอย่าง

ตั้งแต่วันนั้น บ้านที่เคยอบอุ่นเริ่มเปลี่ยนไป ทุกครั้งที่ฟ้าเห็นพ่อกับแม่ในห้องเดียวกัน กลับไม่มีแม้แต่เสียงพูดคุย มีเพียงความเงียบงันที่อึดอัด และบางครั้งก็มีเสียงทะเลาะที่ดังมาจากห้องนั่งเล่น ฟ้าแอบฟังอยู่หลายครั้ง ได้ยินแม่ตะโกนเรื่องเงินหนี้ที่ทับถมและเพิ่มขึ้นทุกวันจากการยืมหนี้นอกระบบของพ่อ แม้แม่จะพยายามช่วยใช้หนี้เท่าไหร่ก็ไม่พอ

ไม่นานเจ้าหนี้นอกระบบเริ่มตามมาทวงหนี้ถึงหน้าบ้าน ฟ้าจำได้ถึงความน่ากลัวของคนเหล่านั้นที่ยืนดักอยู่หน้าบ้าน มาพร้อมคำขู่และน้ำเสียงที่ทำให้แม่ตัวสั่นจนต้องยอมขายนาที่เป็นทรัพย์สมบัติสุดท้ายของครอบครัว ฟ้าเห็นแม่ร้องไห้ทุกคืน เขาได้ยินเสียงสะอื้นในยามดึก แม้แม่จะพยายามเก็บกดไว้ แต่ฟ้าก็รู้ดีว่าแม่ทุกข์มากแค่ไหน

ในที่สุด แม่ก็ทนต่อไปไม่ไหว พ่อกับแม่ต้องแยกทางกัน ฟ้ามองเห็นแผ่นหลังของแม่ที่เดินจากไปพร้อมกับกระเป๋าเสื้อผ้า แม่บอกว่าเธอไม่สามารถทนอยู่ในที่ที่พ่อยังคงหลงไปกับวงพนันได้อีกต่อไป ฟ้าได้แต่มองแม่ที่หันหลังจากไป โดยไม่มีใครยื่นมือเข้ามาหยุดเธอไว้ ฟ้ารู้สึกถึงความสูญเสียในขณะที่พ่อได้แต่นั่งนิ่ง ไม่พูดไม่จา ราวกับไม่มีเรี่ยวแรงเหลือพอจะยื้อความสัมพันธ์นี้ไว้

ไม่กี่วันหลังจากนั้น พ่อกลับมาบ้านอีกครั้ง พร้อมกับร่องรอยความอ่อนล้าและสีหน้าที่ไร้ความหวัง เด็กชายมองเห็นพ่อค่อย ๆ ก้มหน้าร้องไห้ เขาไม่เคยเห็นพ่อในสภาพนี้มาก่อน แต่ในเวลานี้ฟ้ากลับไม่รู้สึกอะไรนอกจากความเศร้าใจ ฟ้าเข้าใจแล้วว่าทั้งหมดนี้เกิดจากสิ่งเดียว ผีพนันที่กลืนกินพ่อของเขาไปอย่างไม่เหลือสิ้น

เขาได้แต่ยืนมองพ่อเดินออกจากบ้านไปโดยไม่พูดอะไรอีก ฟ้าตัดสินใจในตอนนั้นว่าจะไม่มีวันเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับการพนัน ไม่ว่าใครจะเชิญชวนแค่ไหนก็ตาม เพราะเขาได้เห็นแล้วว่ามันน่ากลัวเพียงใด มันสามารถทำลายชีวิตของคนทั้งครอบครัวได้ในพริบตา

ฟ้าสัญญากับตัวเองว่าเขาจะไม่ปล่อยให้ผีพนันเข้ามาใกล้ชีวิตของเขาอีก...