คืนสุดท้ายก่อนจบการศึกษา

คืนสุดท้ายก่อนจบการศึกษา

ในคืนสุดท้ายก่อนพิธีจบการศึกษา “ไอซ์” กับ “ฟิล์ม” สองเพื่อนสนิทที่รู้จักกันมาตั้งแต่วันแรกของการเข้ามหาวิทยาลัย ตัดสินใจใช้เวลานี้ให้เป็นค่ำคืนแห่งความทรงจำ ก่อนที่พวกเขาจะต้องแยกย้ายไปตามเส้นทางชีวิตที่เลือก

หลังจากผ่านสี่ปีที่เต็มไปด้วยความทรงจำที่มหาวิทยาลัย ช่วงเวลาที่พวกเขาเรียนรู้ เติบโต และสนับสนุนกันในวันที่ต้องเจอปัญหา ตอนนี้ถึงเวลาแล้วที่ทุกอย่างจะจบลง สองเพื่อนสนิทเลือกที่จะเดินไปยังสถานที่หนึ่งที่พวกเขาเคยสัญญากันว่าจะไปเยือนในคืนสุดท้ายของชีวิตนักศึกษา

“เอาจริงเหรอ จะปีนขึ้นไปจริง ๆ ใช่ไหม?” ไอซ์ถามพลางหัวเราะเบา ๆ

“ใช่สิ คิดถึงหลังคาตึกคณะของเราสิ! เราเคยฝันกันไว้ว่าจะขึ้นไปนั่งมองเมืองนี้ด้วยกันก่อนจบการศึกษาไง” ฟิล์มตอบ พร้อมรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความมุ่งมั่น

ทั้งคู่เดินขึ้นบันไดมุ่งสู่ยอดตึก ในค่ำคืนที่ดาวระยิบระยับเต็มท้องฟ้า อากาศเย็นสบายและลมพัดเบา ๆ มันเป็นค่ำคืนที่เงียบสงบและอบอุ่นในแบบที่มีเพียงเพื่อนสนิทเท่านั้นที่จะรู้สึก

เมื่อพวกเขามาถึงจุดสูงสุดของตึกคณะ ทั้งคู่ยืนนิ่งมองวิวทิวทัศน์ของเมืองที่ทอดยาวออกไป พวกเขามองเห็นแสงไฟที่ส่องสว่างรอบมหาวิทยาลัย และถนนที่คุ้นเคยซึ่งพวกเขาเคยเดินผ่านมากมาย

“อีกไม่นานแล้วนะ เราคงไม่ได้กลับมาเดินในสถานที่เหล่านี้บ่อย ๆ” ฟิล์มเอ่ยขึ้นเสียงแผ่ว

“ใช่” ไอซ์ตอบพร้อมรอยยิ้มเศร้า ๆ “มันทั้งน่าตื่นเต้นและก็น่าใจหาย”

พวกเขานั่งลงที่ขอบหลังคา สายลมเย็น ๆ พัดผ่าน และในช่วงเวลานั้นเอง ฟิล์มก็นึกถึงเรื่องราวมากมายที่พวกเขาเคยผ่านมาด้วยกัน “จำได้ไหม ตอนที่เราต้องติวกันหนักมากเพราะเกรดจะไม่ถึง” ฟิล์มหัวเราะ

“จำได้สิ โดยเฉพาะคืนนั้นที่เราตื่นกันจนถึงเช้า จนพอถึงเวลาสอบแทบจะหลับไปบนโต๊ะ” ไอซ์พูดพร้อมรอยยิ้มกว้าง มันคือความเหนื่อยที่มีความสุขและมีเพื่อนคอยให้กำลังใจเสมอ

ความเงียบปกคลุมพวกเขาชั่วขณะ ทั้งคู่มองแสงดาวที่พร่างพรายบนท้องฟ้า โดยไม่พูดอะไรกันเป็นเวลาหลายนาที มันเป็นช่วงเวลาที่ทั้งสองคนรู้ดีว่าจะต้องเก็บไว้เป็นความทรงจำไปตลอดชีวิต

หลังจากนั้น ฟิล์มก็ควักสมุดเล่มหนึ่งออกมา สมุดที่เต็มไปด้วยบันทึกเรื่องราวต่าง ๆ ในช่วงเวลาที่เรียนด้วยกัน ทุก ๆ หน้าที่เขียนถึงเรื่องราวเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่บางทีพวกเขาอาจจะลืมไปแล้ว แต่ฟิล์มตั้งใจบันทึกไว้ตลอดสี่ปีนี้

“ฉันเขียนเรื่องราวของเราตลอดสี่ปีไว้ในนี้ ฉันคิดว่าถ้าเราจบกันไป บางทีฉันอาจจะนึกถึงมันไม่ออกทั้งหมด” ฟิล์มยิ้ม “ฉันอยากให้เธออ่านมันเมื่อเธอคิดถึงมหาวิทยาลัย”

ไอซ์รับสมุดนั้นมาพลิกดูทีละหน้า คำบรรยายง่าย ๆ ของฟิล์มบรรยายถึงช่วงเวลาเล็ก ๆ ที่มีความหมายลึกซึ้ง เช่นวันที่พวกเขาทะเลาะกันเพราะเรื่องไม่เป็นเรื่อง หรืองานกิจกรรมที่ทำให้ทั้งคู่หัวเราะจนเหนื่อย ไอซ์รู้สึกได้ถึงความรักและความผูกพันในทุกถ้อยคำ

“ขอบใจนะ ฟิล์ม” ไอซ์พูดเสียงแผ่วพร้อมน้ำตาที่คลอเบ้า “นี่มันคือสิ่งที่ฉันจะเก็บไว้กับตัวเองตลอดไป”

ทั้งคู่เงียบกันไปอีกครั้งก่อนที่ฟิล์มจะหยิบขวดน้ำอัดลมออกมาและชูขึ้น “มาฉลองกันหน่อยดีกว่า! เพื่ออนาคตที่สดใสของเรา!”

“เพื่ออนาคต!” ไอซ์ยิ้มก่อนที่ทั้งคู่จะชนขวดเบา ๆ

พวกเขาดื่มไปพร้อม ๆ กับมองฟ้าค่ำคืน เหมือนกับว่าโลกนี้มีเพียงพวกเขาและท้องฟ้าดาวที่ส่องแสงระยิบระยับ มันเป็นช่วงเวลาที่ไม่มีวันหวนกลับ แต่เต็มไปด้วยความสุขและการปลดปล่อยจากทุกความกังวลในอดีต

เมื่อนาฬิกาเดินไปเรื่อย ๆ ถึงเวลาที่พวกเขาต้องจากกัน ฟิล์มยิ้มและยื่นมือให้ไอซ์จับไว้ “ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น จำไว้ว่าฉันอยู่ข้างเธอเสมอ”

“ฉันก็เช่นกัน” ไอซ์ตอบและจับมือของฟิล์มแน่น

เมื่อเช้าส่องแสงขึ้นในวันใหม่ ทั้งคู่ก็กลับลงมาจากหลังคาตึกด้วยความรู้สึกที่เต็มเปี่ยม แต่ในใจก็รู้ว่า บางทีเส้นทางชีวิตหลังจากนี้อาจจะพาให้พวกเขาห่างกันไป แต่ในความทรงจำแล้ว พวกเขาจะยังคงเป็นเพื่อนสนิทที่ไม่มีวันลืม

และในวันจบการศึกษานั้น ฟิล์มกับไอซ์ต่างยิ้มให้กันพร้อมกับน้ำตาที่เอ่อล้น พวกเขารู้ดีว่าค่ำคืนสุดท้ายนั้นจะกลายเป็นบทหนึ่งในชีวิตที่ไม่มีวันลืม