ความรักทั้ง 8 ของเจตน์

การได้รักใครสักคน และเค้าก็รักเรามันดีอย่างนี้นี่เอง สายตาของเจตน์ไม่อาจจะมองใครได้อีกเลย เป็นรักที่เรียกได้ว่า สมหวังกับความรัก หลังจากที่มีโมเม้นท์แอบรักมาตลอดทั้งชีวิต โอ้ เป็นชายหนุ่มที่เรียกได้ว่าในสเปกของเจตน์ ผมหนา ตาเล็ก แค่แว้บเดียว ก็ทำใจสั่น เราสามารถร้องไห้และหัวเราะกับเรื่องที่โอ้ทำได้ในเวลาใกล้ๆกัน แค่เข็มวินาที หัวใจฟูชะมัด มาถึงตอนนี้ที่พิมพ์ ความรักครั้งนี้มันก็ค่อยข้างเลือนรางมากแล้ว บางทีแก่ขึ้นก็ดีแบบนี้ ความจำบางเรื่องมันก็หายไป แต่มันดีตรงที่ว่า ความจำเรื่องดีดีมันมักจะอยู่กับเรามากกว่า เรามีกิจกรรมร่วมกันตลอดไม่ว่าจะเอ้าท์ดอร์ หรืออินดอร์ มองไปเจตน์เห็นโอ้อยู่ข้างกายเสมอ ความรักครั้งนี้มันก็นับว่าสร้างความสุขให้เจตน์มาก แต่ในช่วงปีแรก ไม่มีอะไรราบรื่น เค้าทะเลาะกันแทบทุกวัน แม้ว่าความรักมันจะเปี่ยมล้น เราอยู่ด้วยกัน ห่างกันก็แค่ตอนทำงาน เราร่วมรักกันบ่อยมากจนเจตน์ไม่ได้นับ เจตน์มารู้ก็ตอนที่เอาโทรศัพท์โอ้ไปดูแล้วพบว่า โอ้พิมพ์คำว่า รักเจตน์ลงไปในปฏิทินในทุกวันที่เค้าทั้งสองร่วมรักกัน ซึ่งแทบจะเต็มทุกวันของเดือน กว่าเค้าทั้งสองคนจะเข้าใจกัน ใช้เวลาเป็นปีที่จะหยุดทะเลาะกัน เรื่องราวกำลังดำเนินไปด้วยความสุข แต่เจตน์เป็นคนมีเพื่อนเยอะ แต่ชีวิตโอ้มีเจตน์แค่คนเดียว นี่คืออุปสรรคที่เป็นเรื่องใหญ่ในชีวิตรักของเค้าทั้งคู่ เจตน์เริ่มมีกิจกรรมตอนเย็นที่ต้องทำกับเพื่อน เรื่องนี้ทำให้เจตน์ไปหาโอ้ช้าลง จากทุ่มนึง ก็กลายเป็น สองทุ่ม แต่ความรักของเจตน์มันยังอยู่ที่เดิมเสมอ โอ้ยังเป็นคนเดียวที่เจตน์มอบหัวใจให้ แต่แล้วเรื่องราวไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น พิมพ์มาถึงตรงนี้ เจ็บแปลบขึ้นมาอีกนิดนึง เฮ้อคนเราอ่ะนะ นี่จะเป็นครั้งสุดท้ายที่เราจะถ่ายทอดเรื่องราวนี้ วันธรรมดาวันนึงตอนบ่าย เจตน์ลืมกุญแจไว้บนตู้เย็นที่ทำงานโอ้ เจตน์เลยมาเอากุญแจ แต่พอแหงนหน้าขึ้นไปมองบนราวตากผ้า ก็เห็นเสื้อผู้หญิงสีชมพูอ่อนๆ แขวนอยู่บนราวผ้าของเจตน์ ซึ่งไม่ใช่เสื้อโอ้ โอ้แปลกใจแต่เก็บความสงสัยไว้ จนกระทั่งกลางดึกคืนนั้น เจตน์ถามโอ้ถึงเสื้อตัวนั้น โอ้ถอนหายใจพิกตัวไปมา สุดท้ายโอ้ก้อสารภาพว่าไปนอนกับผู้หญิงคนอืนมา เค้าชื่อฝน เพิ่งได้เสียกันสองครั้ง เจตน์ใจสลายมาก เค้าก็แค่ผู้หญิงคนนึงที่ตั้งใจจะรักผู้ชายคนนึงไปนานแสนนาน แต่เค้าไม่คิดเลยว่าเรื่องราวแบบนี้จะเกิดขึ้น เค้านึกย้อนไปถึงวันเก่าๆที่ผ่านมา โอ้มักหาเรื่องชวนทะเลาะตลอด นี่ซินะคนที่เค้าอยากเลิกกะเรา เฮ้อเสียใจจังเลย เราตัดสินใจขอถอยออกมา แม้ว่าความรักยังเต็มเปี่ยมหัวใจ เจตน์ได้แต่ถามตัวเองว่าจะตัดใจยังไงนะ ทุกอย่างมันเกิดขึ้นกะทันหัน มันแย่สุดๆไปเลย เวลาเหมือนเดินช้าจริงๆ เจ็บหัวใจไปหมด ตอนกลางคืนเค้าก็ได้แต่ร้องไห้อยู่มุมเดิมที่ได้รู้ความจริง ไปไหนก็เห็นแต่ภาพของเค้ากะโอ้ เห็นแต่ภาพเค้านอนร้องไห้จนเจียนจะขาดใจ มันเป็นอย่างนั้นน่าจะปีเต็มได้ วันเวลากว่าจะผ่านไปสักวันมันช่างยาวนาน เค้านั่งปาดน้ำตาและทำงานอย่างหนักเท่าที่ทำได้ เค้าก็มีส่วนผิดที่ทำให้มันเป็นแบบนี้ เค้าคงดูแลเจตน์ไม่ดีพอ และสุดท้าย    เจตน์ก็หาคนที่พอดีกับเค้าได้ วันนี้เราก็เป็นแค่คนอื่นสำหรับคนที่เค้าแค่เคยรักเรา แค่นั่นเอง ...ผ่านไปสี่ปี เจตน์ยังร้องไห้อยู่บ้างในบางวัน เวลาเท่านั้นที่จะเยียวยาหัวใจเราได้ แล้วก็ตัวเราเองเท่านั้นที่จะทำให้เวลาแย่ๆผ่านไปได้ ขอเป็นกำลังใจให้กับคนที่มีความรักที่ดีดี ขอให้รักษาและขอให้มั่นคงตลอดไป ชีวิตรักมันคงไม่ง่ายจริงๆแหละ เจตน์มักจะทำตามใจตัวเองเสมอ ชีวิตโสดมันก็ไ่ม่ได้แย่นักหรอก แต่ก็เหงาในบางที ...keep fighting