A little boy

          จนเวลาได้ล่วงเลยผ่านไปเป็นเวลา 1 ปี สเวนมีอายุได้ 6 ปีแม้ปีที่ผ่านมาจะมีเรื่องให้โศกเศร้าและเจ็บปวด แต่สเวนก็ได้ผ่านมันมาได้ ทั้งยังเป็นเด็กที่ร่าเริง แจ่มใส และมองโลกในแง่ดีเหมือนเดิมอีกด้วย สเวนใช้ชีวิตอยู่ตัวคนเดียวอย่างสนุกสนาน แม้ในบางคราความเศร้าโศกและความเหงาอาจย่างกายเข้ามา เพียงเพราะนึกถึงแม่ของตนที่ได้จากไป แต่สเวนก็สามารถกลับมาร่าเริง แจ่มใสได้เหมือนเดิม แต่แล้ววันหนึ่งมีเสียงประหลาดดังขึ้นจากระแหวกที่สเวนอาศัยอยู่ เสียงนั้นดัง ครื้น... ครื้น.. แค๊ก แกร๊กๆ ทำให้สเวนตกใจเป็นอย่างมาก เลยไปแอบดูที่รูเล็กๆระหว่างซอกของประตู ก็พบเข้ากับนายพรานหนุ่มที่มีรูปร่างสูงใหญ่ จนแสงที่สาดส่องจากพระอาทิตย์ลงมาที่ตัวของนายพรานหนุ่มนั้น ทำให้เกิดเงาทอดยาวที่ดูสูงใหญ่และน่ากลัว ในมือของนายพรานหนุ่มได้ถือขวานเล่มใหญ่ที่มีคราบน้ำสีแดงๆ ติดอยู่เต็มไปหมด

สเวนสั่นกลัว ใบหน้าจากที่มีสีแดงสดผ่องใส ก็กลับกลายเป็นสีซีดเซียว... เสียงที่สเวนได้ยิน คือ เสียงขวานของนายพรานที่ลากอยู่กับพื้น ช่างเป็นภาพที่น่ากลัวอะไรเช่นนี้ สเวนคิด จู่ๆนายพรานหนุ่มคนนั้นจากที่เดินอยู่ไกลๆ ก็เริ่มเดินเข้ามาใกล้กับกระท่อมของสเวนมากขึ้นเรื่อยๆ... จากแสงของพระอาทิตย์สีส้มที่เคยสาดส่องลงมา ก็เริ่มจางหายไปอย่างช้าๆ กลายเป็นความมืดมิดที่เข้ามาแทนที่ ยิ่งทำให้สเวนหวาดกลัว จนตัวสั่นมากกว่าเดิม ตึกตักๆๆๆๆๆ เสียงหัวใจของสเวนดังกึกก้องภายในความเงียบสงัด อากาศที่หนาวเย็น แต่ที่ตัวของสเวนนั้นกลับมีเหงื่อไหลออกมา จนกระทั่งนายพรานได้มาหยุดลงที่หน้าประตู หัวใจของสเวนเกือบหยุดนิ่งและหยุดหายใจ เสียงเคาะประตูได้ดังขึ้น ตึ้งๆๆ แต่สเวนก็ไม่กล้าที่จะเปิดประตู จนแสงไฟเล็กๆที่ลอดออกมาจากตะเกียงได้สาดส่องให้เห็นใบหน้าของนายพรานหนุ่ม จากใบหน้าที่น่ากลัวกลับกลายเป็นใบหน้าของชายหนุ่มรูปงามที่ดูจิตใจดี สเวนเริ่มหายกลัว จึงส่งเสียงออกไปว่า

" มะ มีอะไรรึเปล่าครับ "

           เมื่อนายพรานหนุ่มได้ยินเสียงเล็กๆที่เปล่งออกมา ก็ได้ตอบกลับเสียงเล็กๆนั้นไปว่า "ข้าออกมาล่าสัตว์ หาอาหารไว้กินเตรียมพร้อมรับกับฤดูหนาวที่กำลังจะเข้ามา แต่ข้าดันล่าเพลินไปหน่อยจนลืมดูว่ามันเริ่มมืดถึงเพียงนี้แล้ว ข้าเห็นกระท่อมของเจ้าพอดี ข้าเลยอยากจะขออาศัยอยู่ที่นี่เพียงชั่วข้ามคืนจะได้หรือไม่" เสียงเข้มครึมที่ดูน่ากลัว แต่กลับแฝงไปด้วยความอบอุ่น ทำให้สเวนเลือกที่จะเปิดประตูให้นายพรานหนุ่มเข้ามา

"แกร๊ก"

          เสียงเปิดประตูได้ดังขึ้น นายพรานหนุ่มเดินเข้ามาก็พบเข้ากับเด็กชายตัวน้อยๆ เขาคิดในใจ

" ทำไมเด็กตัวเล็กๆถึงมาอยู่คนเดียวในกระท่อมกลางป่ากลางเขาที่อันตรายเช่นนี้ได้ "

          นายพรานหนุ่มถามเด็กชายตัวน้อยว่า

" ใยเจ้าถึงอยู่ตัวคนเดียวกัน พ่อแม่ของเจ้าไปไหนงั้นรึ "

         เมื่อสเวนได้ยินดังนั้นก็เล่าเรื่องแม่ของตนให้นายพรานฟัง พร้อมกับน้ำตาที่ไหลออกมาอย่างช้าๆ เมื่อนายพรานหนุ่มได้ทราบเรื่องที่เกิดขึ้นกับเด็กตัวเล็กๆ ก็ได้ปลอบใจและโอบกอดเด็กชายตัวน้อยๆเอาไว้ สเวนที่ไม่ได้รับไออุ่นจากใครมาเป็นเวลานาน พอนายพรานหนุ่มโอบกอดทำให้สเวนรู้สึกอบอุ่น และได้หลับไหลไปท่ามกลางอ้อมกอดของนายพราน

"จิ๊บๆๆ"

เสียงนกร้องได้ดังขึ้นแสงจากพระอาทิตย์ได้สาดส่องมาที่หน้าของสเวน

"อะ อื้ม"

เสียงของชายร่างใหญ่ดังขึ้น

"อ่าว เจ้าตื่นแล้วงั้นรึ หลับสบายไหมล่ะ "

สเวนเมื่อได้ยินดังนั้นก็ตกใจ เพราะ พบว่าตัวเองนั้นนอนอยู่บนร่างของนายพรานหนุ่ม

" ขะ ข้า ขอโทษ ท่านเป็นอะไรรึเปล่า "

นายพรานหนุ่มได้ตอบกลับน้ำเสียงที่ตะกุกตะกักไปว่า

"คิดมากน่าเด็กน้อย ข้าเห็นเจ้าร้องไห้ข้าก็ไม่รู้จะปลอบยังไงข้าก็ทำได้เพียงเท่านี้ แต่ดูเหมือนมันจะช่วยเจ้าได้นะเด็กน้อย "

สเวนได้ยินแต่นายพรานเรียกตัวของเขาว่าเด็กน้อยๆ จึงได้บอกชื่อของตนไป

"ข้ามีนามว่า สเวน ขอโทษที่ข้าแนะนำตัวช้าไป เรื่องเมื่อคืน ข้าขอขอบคุณท่านเป็นอย่างมาก"

นายพรานหนุ่มยิ้มตอบ

 " ข้าว่าข้าต้องไปแล้ว ไว้จะมาหาบ่อยๆนะเด็กน้อย ไม่สิ สเวน "

หลังจากพูดจบนายพรานหนุ่มก็ได้แยกย้ายกับสเวน...