โรงเรียนยามวิกาล

เสือ:งั้นตาฉันเล่าบ้างนะ 
ทุกคน:ได้เลย 
เรื่องทั้งหมดมีอยู่ว่า....
        "เสือคือว่าเราชอบเธอ" ผู้หญิงในชุดนักเรียนกล่าวด้วยความเขินอาย พร้อมกับบิดตัวเล็กน้อย "แล้วนายจะให้คำตอบฉันได้เมื่อไหร่เหรอ" เธอเอ่ยขึ้นอีกครั้งพร้อมใบหน้าที่ยังเต็มไปด้วยความเขินอาย
         "ก็...ได้นะ" เสือตอบพร้อมเมินหน้าหนี ทั้งที่จริงๆแล้วเขาหน้าแดงและตัวร้อนไปหมดทั้งตัวแล้ว และสุดท้ายทั้งคู่ก็ได้ตกลงคบหาดูใจกันในที่สุด
         ทุกอย่างก็ดำเนินไปตามปกติ แต่ฝ่ายเสือก็ได้สังเกตุว่าเขาจะเจอเธอคนนั้น เฉพาะเวลาเลิกเรียนเท่านั้นและไม่เคยได้เจอเธอในเวลาปกติเลย
และแล้ววันหนึ่ง เสือได้เจอแฟนของเขาใน รร. และเข้าไปทักเทอ
          แต่ผลลัพธ์นั้นตรงกันข้ามจากที่เขาคิดไว้ เธอได้ถามว่าเสือคือใคร
และมาหาเธอทำไม แต่เสือก็ไม่เชื่อและบอกให้เจอเขาในเวลาเลิกเรียน
และมาหาที่โรงอาหาร
           และในที่สุดเธอก็มาและได้ขอโทษที่พูดแบบนั้นไป แต่เสือก็ยกโทษให้ แต่ก่อนที่เสือจะจับมือแฟนของเขา ก็ได้มีเสียงหนึ่งดังขึ้นมาว่า
"ไหนบอกจะคุยไง แล้วไปนั่งทำอะไรคนเดียวตรงนั้น" เสือได้หันไปและงง
           เพราะผู้หญิงตรงนั้นคือ แฟนเสือแต่เมื่อเสือได้สติแล้วหันมาดูโต๊ะที่เขานั่งกลับไม่พบใครเลย เสือจึงได้เล่าเหตุการณ์นั้นให้เธอคนนั้นฟัง 
เธอคนนั้นจึงได้ร้องไห้แล้วบอกว่า "หลับให้สบายนะน้องพี่" 
          เสือที่งงอยู่จึงได้ถาม แต่พผู้หญิงคนนั้นจึงได้พาเสือกลับบ้านด้วย
และตะโกนเรียกแม่ของเธอ แล้วบอกแม่ว่า "แม่ คนคนนั้นเรียกหนูว่า พราวอะแม่" แม่จึงได้ร้องไห้และกอดเธอเสร็จแล้วจึงได้เล่า เรื่องทั้งหมดให้เสือฟัง
           "พราวน่ะ ตายไปได้เกือบปีละพ่อหนุ่ม เธอถูกรถชนตาย" เสือได้ทรุดพร้อมร้องไห้ แต่ดูเหมือนว่าหนุ่มน่ะคงเข้าใจผิดเพราะ พลอยกับพราว
หน้าตาเหมือนกันมาก" เสือได้แต่ฟังแล้วร้องไห้ หลังจากกราบลาและกลับบ้าน 
            เสือได้ไปเรียนตามปกติและไปหาพราวที่เดิมที่เจอกัน แล้วบอกว่าเขารู้แล้ว "เธอคงรู้แล้วสินะเธอคงรับไม่ได้ฉันเข้าใจ" "ไม่ใช่!"
"ฉันก้ยังรักเธอเพราะงั้นถึงฉันจะรู้ฉันก็จะรักแค่เธอ" เสือตอบ ทั้งคู่ร้องไห้และกอดกัน-จบ- 
เสือ:และนี่เป็เหตุผลทำไมฉันถึงไม่มีแฟนใหม่อีกเลย
ทุกคน:อ๋อ
ฝนได้หยุดตกและทุกคนจึงแยกย้ายกันกลับบ้านของตัวเอง