ฤดูร้อนแต่มีฤดูฝนบนใบหน้า

-

เขียนโดย อันตัง

วันที่ 27 ตุลาคม พ.ศ. 2562 เวลา 17.25 น.

  1 ตอน
  0 วิจารณ์
  3,071 อ่าน

แก้ไขเมื่อ 16 พฤศจิกายน พ.ศ. 2562 16.21 น. โดย เจ้าของเรื่องสั้น

แชร์เรื่องสั้น Share Share Share

 

1) ความสงสัย

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

     ใครบางคนกำลังนั่งเหม่อมองท้องฟ้ายามเย็นที่บัดนี้แสงแดดค่อยๆอ่อนลง ทางทิศตะวันตกมองไปเห็นสีท้องฟ้าเป็นสีส้มอ่อน สายลมเย็นพัดผ่านกระทบร่างกายทำให้คนที่นั่งเหม่อลอยขยับตัวเล็กน้อย แต่ยังคงนั่งอยู่อย่างนั้น

     ผู้คนต่างผ่านไปผ่านมาเพียงมองเลยผ่านไม่ได้สนใจ อาจเพราะผู้คนเล่านั้นไม่รู้จักก็เป็นไปได้ แต่มันเป็นเรื่องปกติของคนที่ย่อมไม่สนใจถ้าไม่ใช่เรื่องของตัวเองหรือคนรู้จักกัน มันเป็นธรรมชาติ

     หากแต่ผมคงเป็นคนผิดธรรมชาติล่ะมั้ง ที่สนใจใครบางคนนั้นอาจเพราะเมื่อผ่านเข้าไปใกล้อีกนิดก็พบว่าเธอเป็นผู้หญิง ผู้หญิงที่นั่งเหม่ออยู่เพียงลำพังมันกระตุ้นตุมความสนใจของผม ผมจึงเดินเลยไปแล้วหามุมนั่งมองเธออยู่ห่างๆ

     ผ่านไปสองชั่วโมงแล้ว ผมก็ยังเห็นเธอนั่งอยู่อย่างนั้น จนฟ้าเริ่มมืดจากแสงแดดเริ่มกลายเป็นแสงไฟ เสาไฟบริเวณรอบๆถูกเปิดขึ้น ผมก็ยังเห็นเธอนั่งเฉยอยู่แบบนั้น 

     "เธอกำลังคิดอะไรอยู่นะ" ผมคิดในใจพลางมองเธออยู่ตลอด ผมกำลังคิดมากหรือเปล่าก็ไม่รู้เพราะอาการของเธอบวกกับข้างหน้าที่เธอนั่งนั่นมันเป็นสระน้ำ ผมส่ายหัวเลิกคิดเพราะดูเหมือนผมกำลังจะคิดไปในทางที่ไม่ดีมากขึ้นเรื่อยๆ 

     ผ่านไปอีกชั่วโมงหนึ่ง ผมมองเห็นเธอเริ่มขยับตัว ผมจึงขยับตัวตามไปห่างๆ จนกระทั่งถึงป้ายรถเมย์เห็นเธอขึ้นรถเมย์ที่จอดพอดี มองจนรถแล่นหายไปผมถึงกลับบ้าน

     ก่อนจะนอนผมยังคงคิดถึงภาพเธอคนนั้น พร้อมความสงสัยที่อยากจะถามเธอ ทำไมเธอถึงเหม่อลอยคล้ายกลับชีวิตนี้ไม่เหลืออะไร ก่อนที่จะสบัดความสงสัยแล้วหลับในเวลาไม่นาน

     เสียงไก่ขันทำให้ผมตื่นโดยอัตโมัติ ผมรีบอาบน้ำล้างหน้าแปรงฟัน เปลี่ยนเสื้อผ้าอย่างไว เพื่อจะพาเจ้าบิ๊กสุนัขคู่ใจไปเดินเล่นเหมือนทุกวัน หากแต่วันนี้รู้สึกจะร้อนๆ คงเพราะนี้เข้าเดือนเมษายนแล้ว เดือนที่อากาศร้อนที่สุดๆ ผมจึงมองหาที่นั่งเพื่อหลบร้อน พลันสายตาก็ไปเจอกับเธอคนนั่น ใช่ครับ คนที่เมื่อวานผมเห็นนั่งเหม่อคนเดียว ผมจึงพาเจ้าบิ๊กไปนั่งฝั่งตรงข้ามกับเธอแล้วผูกเจ้าบิ๊กกับม้านั่ง มันก็แสนรู้นอนนิ่งไม่ซน

     ผมแอบมองเธอ แต่เธอไม่ได้สนใจรอบข้างจริงๆ เธอนั่งเหม่ออยู่แบบนั้น ถ้าผมเป็นเพื่อนเธอคงดี ผมรู้สึกอยากให้เธอระบายความในใจ อยากให้เธอผ่อนคลายแทนการนั่งเหม่อเหมือนคนไม่มีชีวิตแบบนี้ แต่นั่นและครับผมไม่ใช่เพื่อนเธอและแน่นอนไม่รู้จักเธอเลยสักนิด

     ผ่านไปนานเท่าไหร่ไม่รู้ ผมรู้สึกร้อนมาก ทั้งๆที่มีเงาต้นไม้ หากแต่ยังคงนั่งมองเธอ นี่ถ้าเพื่อนมาเห็นคงว่าผมเป็นคนบ้าแน่ๆ แต่ก็นะวันนี้วันอาทิตย์เพื่อนผมอยู่กับครอบครัวกันหมด

     จู่ๆผมก็มองเห็นว่าเธอขยับตัวเล็กน้อย สายตามองไปทางหนึ่ง ผมมองตามสายตานั้นไป ก็พบชายหญิงคู่หนึ่งกำลังเดินหยอกล้อกันอยู่ดูสนิทสนมทั้งคู่คงเป็นแฟนกัน ผมเห็นว่าเธอมองตาไม่กระพริบจนกระทั่งทั้งคู่มาถึงตรงหน้าของเธอ ผมเห็นเธอมองโดยไม่พูดอะไร หากแต่ผู้ชายดูตกใจไม่น้อย

     "บอลค่าเป็นอะไร ไปต่อกันเถอะแนนหิวแล้ว" เสียงอ้อนพร้อมกับขยับอ้อมแขนดึงชายหนุ่ม ผู้ชายหันมาพยักหน้าก่อนพากันเดินออกไป ผมเห็นเธอมองทั้งคู่ไปจนสุดสายตา พอเธอหันมาผมก็อึ้ง

     เพราะเธอยังคงนั่งเฉยๆแต่ผมกับรู้สึกว่าอากาศร้อนหรือเปล่าที่ทำให้มีฝน เหมือนฝนกำลังตกหนัก น้ำไหลไปตามทาง จนรู้สึกว่ามันจะท่วม ผมรู้สึกแย่มาก ไม่รู้จะทำยังไง แต่จู่ๆก็ได้ยินเสียงเธอพูดเบาๆ

     "ฤดูร้อนแท้ๆแต่ดันมีฤดูฝนบนใบหน้า"

     จะมีใครรู้บ้างไหมว่าที่เธอพูดมีความหมายว่าอะไรแต่ที่แน่ๆผมรู้ซึ้งเลยทีเดียว

 

คำยืนยันของเจ้าของเรื่องสั้น

✓ เรื่องนี้ฉันแต่งขึ้นเอง

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
0 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
0 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
0 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

คุณคิดยังไงกับเรื่องสั้นเรื่องนี้

* สามารถกรอกแบบสำรวจโดยไม่ต้องเป็นสมาชิกก็ได้ครับ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา