แม่มดกับเรื่องวุ่นวาย

ณ ตึกของบริษัท HELL CITY
คืนนี้มีงานฉลองปีใหม่อยู่ แต่มีหนุ่มสาวคู่หนึ่งกำลังสนทนากันบนด่านฟ้าของตึก
“ไง ไม่ได้เจอกันนานเลย ตั้งแต่คราวนั้น…”
“อืม…นายเป็นยังไงบ้าง”
“งานยุ่ง แล้วเธอล่ะ เจอเรื่องน่าปวดหัวมากมั้ย”
“อืม…แต่มีเรื่องนึง…ที่ปล่อยไว้ เรื่องน่าปวดหัวสุดๆจะมาหาแน่”
“เอ๋ จริงเหรอ เล่าให้ฟังได้ไหม”
“ได้สิ ยาวนิดนึง”
“เพลินๆดี เล่ามาเถอะ”
…
หลังจากผ่านช่วยสอบกลางภาคไปแล้ว โบว์เพื่อนสาวแดนใต้ก็มีแฟนซะแล้ว ชื่อพี่แจ๊ค เป็นรุ่นพี่คณะเดียวกันซะด้วย สูง ยาวเข่าดี สมาร์ท นั่นคือเค้า ส่วนโบว์ผิวคล้ำน่ารัก  ดูเหมาะกันดี เค้าเอาใจโบว์ดีมาก คอยไปรับส่งหน้าหอไปห้องเรียน ซื้อของให้ เป็นที่อิจฉาแก่สาวๆรอบข้าง ส่งข้อความหากันประจำ แต่ชั้นไม่ค่อยชอบนัก เพราะสายตาที่พี่แจ๊คมองมาที่ชั้น
หลายครั้งที่โบว์มักจะชวนชั้นไปเที่ยวพร้อมแฟนเสมอ แต่ชั้นไม่ค่อยว่างเลยปฏิเสธไป แต่มีครั้งนึงที่ชั้นตอบตกลงไปด้วยเพราะไม่รู้ว่ายัยโบว์จะพาแฟนมาด้วย นั่นทำให้ชั้นอึดอัดเป็นบ้า เค้ามองแต่ชั้น ซื้อของเอาใจชั้นตลอด นี่ไม่ได้หลงตัวเองเลยนะ แต่ชั้นไม่ชอบและเห็นสีหน้าเศร้าๆของโบว์นั่นทำให้ชั้นไม่อยากไปไหนถ้าโบว์คิดจะพาพี่แจ๊คไปด้วย
วันหนึ่งขณะที่ชั้นกำลังวาดภาพก็ได้ยินเสียง…
“อารียา ช่วยด้วย”
“ใครน่ะ”
“ช่วยเราด้วย”
“โบว์?!”ทำไมโบว์ดูซูบผอมลงล่ะ ทำไม ดูอายุมากขึ้นล่ะ แล้วทำไม ผมถึงยาวขึ้นล่ะตอนนี้เธอยังไว้ผมสั้นอยู่เลยนี่นา
“ช่วยเราด้วย…มีแต่แกเท่านั้นที่เห็นเรา ได้โปรดอย่าให้เราต้องมาเดินทางผิดอีกเลยนะ”
ชั้นตกใจมากที่เห็นวิญญาณเพื่อนแบบนี้ แต่นี่คือวิญญาณจากอนาคต ที่ได้รับพรจากพระธุดงค์ท่านรูปนึงที่มาโปรดเธอ ในขณะที่เธอกำลังจะฆ่าคนที่ทำเป็นสาเหตุที่ทำให้เธอตาย ให้เธอย้อนกลับมาแก้ไขเรื่องผิดพลาดที่เกิดขึ้นได้แค่ครั้งเดียว แต่เธอทำอะไรไม่ได้ พ่อแม่มองไม่เห็น จึงต้องหาคนที่มองเห็นวิญญาณ และโบว์ก็ได้มาหาชั้น เพราะชั้นมองเห็น ต้องบอกเลยว่า งานเข้าไม่ใช่น้อยเลย…
หลังจากเห็นและรับฟังเรื่องราวของวิญญาณอนาคตของโบว์ ชั้นก็สังเกตพฤติกรรมของโบว์และพี่แจ๊คอยู่ห่างๆและได้ใช้วิชาแยกวิญญาณไปสืบดู
วันนั้น วันที่ชั้นแยกวิญญาณไปดูพี่แจ๊คที่ร้านเหล้าประจำที่พวกพี่แจ๊คชอบไปก๊งกับเพื่อน และก็เห็นเค้ากำลังก๊งกันกับเพื่อนอีกสอง
เพื่อนคนนึงพูดขึ้น“เฮ้ยๆแกชอบน้องอารียาไม่ใช่เหรอ ไหงมาคบกับเพื่อนเด็กคนนั้นได้ล่ะ”
“ก็หวังฟันนี่ แถมชั้นอยากควงเด็กคนนั้นด้วยนะ ที่ชื่ออารียาน่ะ ไม่เคยมีแฟน ซิงๆอยู่”
“ไอ้แจ๊ค เอ็งล่ะน้า ชอบฟันแล้วทิ้งจริงๆโดยเฉพาะซิงๆ”
“ก่อนจะไปจีบอารียาขอฟันโบว์ให้หายอยากเลย”
“ขอแจมด้วยดิ”
“ได้ๆ ขอกูเปิดซิงก่อน”
‘เพล้ง!’
แก้วด้านหลังตกแตกจน
…เลว…
นั่นคือสิ่งที่ชั้นคิดได้ ชั้นแค้นที่ผู้ชายพวกนั้นเห็นความรู้สึกของผู้หญิงเป็นเรื่องสนุก จนเผลอปัดแก้วแตกแต่ไม่มีใครเห็นตัวชั้น ชั้นอยากจะบีบคอมันจริงๆ
สิ่งที่วิญญาณของโบว์ที่มาจากอนาคตบอกชั้นคือ เธอถูกฟันแล้วทิ้ง และท้อง พี่แจ๊คไม่ยอมรับเป็นพ่อเด็กๆแถมมาขอเลิก พอท้าให้ตรวจ ผลคือก็ไม่ใช่ลูกเค้า ชั้นเดาได้เลยว่ามันเป็นเพราะไม่ใช่พี่แจ๊คคนเดียวที่มาทำอย่างว่ากับเธอ จากนั้นโบว์ต้องลาออกเพื่อคลอดลูก เพราะพ้นระยะแท้งแต่โชคร้ายเธอเสียชีวิตตอนคลอด ตายทั้งแม่ทั้งลูก ง่ายๆตายทั้งกลม ส่วนพี่แจ๊คยังคงลอยหน้าลอยตาในสังคมควงสาวไปทั่ว ส่วนชั้น ชั้นไม่ได้คบกับใครแต่ไปเรียนแลกเปลี่ยนที่ต่างประเทศอีกครั้งในช่วงปีสอง หนึ่งเทอมเต็มๆโดยก่อนหน้าเพื่อนในกลุ่มในเอกแบนชั้นทุกคน ด้วยคิดว่าชั้นคือสาเหตุที่ทำให้โบว์กับพี่แจ๊คต้องเลิกกัน  กว่าจะรู้ความจริงก็ตอนที่พี่แจ๊คควงสาวคนใหม่ที่ไม่ใช่ชั้น ซึ่งชั้นก็ไม่สนใจใครและทำเรื่องไปเป็นตัวแทนรียกแลกเปลี่ยนที่อังกฤษอีกครั้ง พอกลับมาความสัมพันธ์ของชั้นกลับเพื่อนจะแย่ลง ชั้นไม่พูดกับเพื่อนคนไหน ไม่สนิทกับใคร ทำโปรเจคก็เลือกที่จะทำคนเดียว ยกเว้นโดนบังคับให้ทำกลุ่ม แต่ที่แย่กว่าคือชื่อเสียงของโบว์เมื่อมีเพื่อนคนนึงในเอกเห็นเธอเดินท้องโต ตรวจครรภ์ที่โรงพยาบาล
…
“แล้วเธอทำยังไงล่ะ”
“ฟังให้จบก่อนสิ”
“โทดที พอดีอยากรู้”
“ฟังๆ”
…
หลังจากที่ชั้นรู้สันดานที่แท้จริงของแฟนเพื่อนก็นึกห่วง ชั้นคงต้องลงมือทำอะไรสักอย่าง ชั้นจึงพยายามหาจุดที่จะทำให้ประวัติศาสตร์เปลี่ยน วันที่ยัยโบว์จะโดนมอมเหล้าและเสียตัว
โบว์โทรมาหาชั้น
“อารียาไปเที่ยวกันไหม”
“ที่ไหนเหรอ”
“ผับหลังมอน่ะ มาสิ ทุกคนก็มานะ”
“โบว์ เราไม่ชอบ เราขอบาย”
“ทำไมอ่ะ เราไม่ใช่เพื่อนกันเหรอ”
“โบว์ เราขอพูดอะไรหน่อยได้ไหม คนที่เป็นเพื่อนกันน่ะ เค้าจะไม่บังคับให้เพื่อนทำในสิ่งที่เค้าไม่ชอบ หรือไปในที่ๆเค้าไม่ชอบนะ ขอสอนหน่อยก็แล้วกัน ช่วงนี้ใกล้สอบย่อย งดเรื่องเที่ยวผับบ้างเถอะนะ ที่อโคจรแบบนั้นไม่ใช่สถานที่ๆผู้หญิงจะไปกับผู้ชายเลยนะ ชั้นรู้ว่าเพื่อนในกลุ่มเราไม่ได้มาหรอก อ้อมกลับบ้าน จินนี่ไปเกาหลี”
โบว์ตัดสายทันที ชั้นใช้คาถาแยกวิญญาณไปที่ผับเพื่อดำเนินตามแผนที่ได้วางไว้ ถึงจะโดนเกลียดแต่ประวัติศาสตร์เปลี่ยนก็ถือว่าคุ้มนะ อย่างน้อยก็รักษาอนาคตคนๆนึงเอาไว้ได้
ชั้นเห็นว่าพี่แจ๊คไม่สนใจโบว์เลย ชั้นจึงสะกดจิตให้โบว์กลับหอเช่นเดียวกับพวกเพื่อนๆที่เป็นผู้หญิง ทำให้พี่แจ๊คหงุดหงิด กลับหอพักไป ดี เข้าแผนชั้นล่ะ
วันต่อมา พี่แจ๊คโดนพี่หลอกจนผวา จนครอบครัวต้องพาไปหาพระและท่านก็ได้เทศนาตักเตือนไม่ให้พี่เค้าเสเพล พร้อมแนะให้บวชเสียเพื่อต่ออายุเพราะตรวจดวงแล้วเป็นดวงตายโหง ตามปกติหมอดูน่ะ เค้าไม่ค่อยทายความเป็นความตายกันหรอกแต่จะแนะให้ทำบุญต่อชะตาแทน เพราะกลัวคนที่มาดูรับไม่ได้และอาจไม่เชื่อ
พี่แจ๊คหายไปนานพอกลับมาเปลี่ยนไปเป็นคนละคน ดูสุภาพเรียบร้อย เลิกเจ้าชู้ และโบว์กับพี่แจ๊คก็เลิกกันแต่โดยดี
คืนนั้นในวันที่พวกเค้าเลิกกัน วิญญาณจากอนาคตของโบว์ก็มาปรับความเข้าใจ
ชั้นมาเดินเล่นบนด่านฟ้าหอ“อืม…เราทำดีแล้วใช่ไหม”
สีหน้าของโบว์ดูเศร้านิดๆ“ขอบใจมากๆเราอยากขอโทษเธอมาตลอด ตอนนั้น ทั้งๆที่เธอไม่ได้ทำอะไร ไม่ยุ่งอะไร แต่เรากลับทำให้คนอื่นเกลียดเธอ ตอนนั้นเราแค่อยากหาข้ออ้างกับเพื่อน เพื่อไม่ให้ใครรู้ว่าเราโดนพี่แจ๊คฟันแล้วทิ้ง”
ชั้นกรอกตามองบนก่อนจะเดา“เลยเอาชั้นมาเป็นแพะ โดยการอ้างว่าเป็นมือที่สามสินะ”
วิญญาณของโบว์มาพยักหน้า “เรามัวแต่นึกถึงแต่ตัวเอง ที่ผ่านมามีคนมาทักเราตลอดว่าอย่าไปคบกับพี่แจ๊คเพราะเค้าเจ้าชู้ แต่เราไม่เชื่อเพราะความรักมันบังตา ทำให้เราไม่เชื่อใคร อวดเก่ง แต่กรรมที่เราทำกับแกก็ตามสนองตรงที่เราโดนเพื่อนรังเกียจเมื่อรู้ว่าเราท้องโย้ แต่กลับใส่ร้ายคนที่ไม่รู้เรื่องอย่างแก แถมพี่แจ๊คควงคนอื่นที่ไม่ใช่แก  พอรู้ว่าแกกำลังจะไปเรียนแลกเปลี่ยนที่ต่างประเทศ เราก็อยากจะขอโทษ แต่เรารู้ดีว่าขอโทษไปก็ไม่ช่วยให้ความรู้สึกที่เสียไปกลับคืนมา ”
“เท่านี้ประวัติศาสตร์ก็เปลี่ยนแล้ว ไม่จำเป็นต้องขอโทษหรอก เธอกลับไปที่ร่างตัวเองเถอะ”
ร่างวิญญาณของโบว์ค่อยๆสลายไปและกลับไปรวมกับร่างปัจจุบัน
…
“แต่มันก็มีผลข้างเคียงนะ”
ร่างสูงเอียงคอ“ยังไง”
“ก็ชั้นเห็นโบว์มีสองคนน่ะสิ ชั้นโดนเพื่อนล้อให้ไปตัดแว่นไปหลายวันเลย กว่ารวมเป็นหนึ่งได้ก็นาน”
“ดูวุ่นวายนะ คนรอบตัวเธอ เธอเป็นยังไงต่อ แล้วคิดจะไปเรียนแลกเปลี่ยนอีกไหม”
“ก็ปกติ ไม่มีอะไรเปลี่ยน โบว์ไม่ได้ใส่ร้ายชั้นว่าเป็นมือที่สามตามที่วิญญาณจากอนาคตบอก สำหรับโครงการเรียนแลกเปลี่ยนนั้น…ครั้งนี้ไปที่อเมริกาน่ะ อาจารย์บังคับ เพราะไม่มีใครสมัครเข้าโครงการ”
ชายหนุ่มหัวเราะเบาๆ”แต่ไอ้รุ่นพี่เจ้าชู้ ชั้นรู้สึกว่าเธออาจจะมีส่วนเกี่ยวข้องที่ทำให้เค้าผวาจนต้องบวชนะ”
“ฮ่าๆนายเดาถูก แต่ชั้นไม่ได้ลงมือเอง”
“เมฆสินะ ใช้วิธีอะไร”
“แค่กำยานหอมๆและมนต์ห้วงฝัน”
“มนต์ห้วงฝันคือ”
“คาถาเสกฝันน่ะ มันจะทำให้คนที่อยู่ภายใต้มนต์ถูกควบคุมความฝัน และจะตื่นไม่ได้ถ้าเราไม่คลายมนต์ ต่อให้โดนเขย่าตัวแรงก็เถอะ”
“วิชาของชาวปรภพสินะ”
“แน่นอน”
“สมเป็นเธอ ที่เป็นคนที่เก่งที่สุดในหน่วยอินทร์เทพรักษา”
“อย่ายอน่า”
“พอทำให้เห็นเหตุการณ์ในวันนั้นได้ไหม”
“ได้”
หญิงสาวเขย่งเท้าเอาหน้าผากคนแตะกับหน้าผากอีกฝ่าย ทันใดนั้นชายหนุ่มก็ได้เห็นภาพเหตุการณ์ในวันนั้น
…
ชายหนุ่มหน้าตาหล่อเหลาท่าทางเจ้าชู้กลับหอพักสุดหรูราคาแพงด้วยอารมณ์หงุดหงิดเพราะไม่ได้สาวคนไหนควงมาด้วย เพราะจู่ๆก็พากันกลับหอพร้อมกันโดยไม่ได้นัดหมาย
“ชิ ซื้อถุงยางมาเก้อรึวะ หงุดหงิดชะมัด”
เมื่อเข้ามาในห้อง เค้ารู้สึกได้กลิ่นหอมๆของอะไรสักอย่าง”กลิ่นอะไร”
ร่างของชายคนนั้นล้มทั้งยืน
ก่อนจะฟื้นขึ้นมาพบว่า เค้านอนอยู่ตรงทางเดิน ไฟสลัวๆชวนขนลุก
ไม่ไกลมีร่างของใครบางคนยืนอยู่ ดูแล้วเป็นผู้หญิงผมยาวร่างผอมสวมกระโปรงยาวสีตุ๋น
“เอ่อ คุณครับ”
“อึก ฮือ…”เสียงร้องไห้นั้นดังแว่วมา ชวนสยดสยองยิ่งนัก ทำเอาขนทั่วตัวของชายหนุ่มลุกซู่
‘ติ๋ง ติ๋ง’
หยดน้ำสีเข้มได้ไหลลงมาจากใต้กระโปรง “พี่สาว…เป็นอะไรน่ะ”
“เจ็บ…ทรมาน…ทำไมพี่ถึงทำแบบนั้น ทำไมพี่ถึงทำร้ายชั้นแบบนั้น ทำไมถึงทิ้งชั้นไป!!!”หญิงสาวเงยหน้า ทำเอาแจ๊คกรีดร้องสุดเสียงแบบ ใบหน้านั้นขาวซีด ดวงตากรวงโบ๋ เลือดได้ไหลทะลักจากช่วงล่างของหญิงสาวราวกับน้ำประปาแตก สร้างความสยองแก่ชายหนุ่มสุดขีด แขนขาไม่อาจขยับและฉี่แตกอีกต่างหาก
ผีสาวเอ่ยต่อด้วยน้ำเสียงที่แหบชวนสยองและค่อยๆเดินเข้าไปใกล้ โดยที่เลือดยังคงไหล“แกได้ชั้น แกทิ้งชั้น ทิ้งชั้นให้อุ้มท้องลูกของแก ชั้นเสียอนาคตและตายท้องกลมแบบนี้ เพราแก!!!”
ชายหนุ่มรวบรวมความกล้าวิ่งหนีไป และลงลิฟท์
ขณะที่ลิฟท์กำลังเลื่อนลง
แหมะ แหมะ
หยดน้ำประหลาดที่มีกลิ่นคาวได้หยดลงมาบนหน้าบนหัว พอเงยหน้ามอง ชายหนุ่มเบิกตากว้าง
มันคือร่างทารกตัวแดงๆเต็มไปด้วยเลือดน้ำเหลืองส่งกลิ่นเหม็น มันฉีกยิ้มเผยให้เห็นฟันซี่แหลม น้ำคาวๆยังคงหยด มันคือน้ำคลำ
“พ่อ….”
อ๊ากกกกกกกก
….
“แรงพอไหม”นั่นคือคำแรกที่เมฆถามเพื่อนสาว
“อยากให้แรงกว่านี้นะ”ชั้นบอกกับเมฆที่มาทำพิธีที่ตึกร้าง”นี่ก๊อบแบบหนังไทยมาเหรอ”
“คล้ายการ์ตูนญี่ปุ่น ช่วงสาย กำยานหอมที่เธอลอบไปวางที่ห้องเจ้าหมอนั่นคงช่วงสายใกล้หมดฤทธิ์น่ะนะ”
“แย่จัง มันน่าจะออกฤทธิ์นานกว่านี้”
“กำยานแบบนี้ไม่ได้ง่ายๆนะ”
“แต่ก็ขอบใจ เท่านี้ ประวัติศาสตร์ก็เปลี่ยน”
“ลงทุนมากเลยนะ”
“แต่ไม่อยากให้เรื่องยุ่งยากตามมาเท่านั้นแหละ”
“แต่ปากบอกว่ามองโลกในแง่ร้าย แต่การกระทำที่เป็นแม่พระมันสวนทางเลยนะ” “ช่างชั้นเถอะ ไปล่ะ ขอบใจมาก ไว้จะเลี้ยงขนมนะ”
“จ้าๆ”
…