อาคาร2

     เรื่องราวในครั้งนี้เกิดขึ้นเมื่อตอนม.2ฉันได้แข่งขันจนติดตัวแทนโรงเรียนในกีฬาวอลเล่บอล มันทำให้ฉันต้องมาฝึกซ้อมอย่างหนักเพื่อแข่งกับโรงเรียนอื่นต่อไป ทีมฉันฝึกกันหนักจนต้องนอนห้องพักนักกีฬา วันหนึ่งหลังจากการฝึกซ้อม ฉันร้อนอย่างมากแต่ยังต้องเก็บของก่อนเพราะวันนี้ฉันอ่อนที่สุดในทีม ฉันอยากจะอาบน้ำมากเหนียวไปทั้งตัว ฉันเก็บของเสร็จก็รีบมาที่ห้องพักนักกีฬาแต่ก็มีคนอาบน้ำอยู่ฉันรอแล้วรออีกจนรอไม่ไหวเลยออกมาเพื่อจะไปอาบน้ำที่อาคาร2 ฉันเดินเข้าไปอาบอย่างสบายใจ ร่างกายหายร้อน สบายตัวขึ้นมาก ขณะที่กำลังเพลินกับการอาบน้ำฉันก็ได้ยินเสียงคนเดนผ่านหน้าห้องน้ำฉัน ก็คงจะเป็นเพื่อนในทีมนั่นแระ ฉันไม่สนใจอาบน้ำต่อ จู่ๆลมเย็นๆก็พัดมาจากช่องประตูด้านล่าง มันทำให้ฉันเริ่มหนาว ฉันหยุดแล้วเอาผ้าเช็ดตัวมาเช็ดเตรียมที่ใจใส่เสื้อผ้ากลับห้องนอน ก๊อกๆ ฉันได้ยินเสียงเคาะประตู เพื่อนคงเสร็จแล้วชวนกลับห้องมั้ง ฉันคิดแล้วรีบใส่เสื้อผ้า จู่ๆไฟก็ดับ มันคงแกล้งแน่ ฉันรีบเปิดประตูแล้วออกมาดูหน้าคนแกล้ง ฉันวิ่งออกมาก็ไม่เจอใครวิ่งไปเร็วจริงๆนะ ฉันคิดยังไม่ทันไรลมเย็นๆก็พัดผ่านหลังฉันไปทำให้รู้สึกขนลุก เหมือนมีใครอยู่ข้างหลัง ฉันหันไปก็ไม่เจอใคร คิๆ เสียงหัวเราะจากด้านบนอาคาร2ที่มืดสนิท ฉันจึงเดินขึ้นไปดู เพื่อนต้องแกล้งแน่ๆฉันคิดแบบนั้นฉันเดินหาจนทั่วก็ไม่เจอ แต่ได้ยินเสียงหัวเราะตลอดเวลา โอ๊ยไม่เล่นละนะ กลับที่นอนแล้วง่วง แกเองก็รีบๆไปห้องนอนได้แล้วนะ ฉันบอกแล้วเดินกลับไปยังห้องนอน แต่สิ่งที่พบคือทุกคนน้องกันครบไม่มีใครขาดหาย ฉันรีบๆปลุกทุกคน แล้วถามว่าใครไปอาบน้ำที่อาคาร2ไหม ทุกคนต่างบอกว่ายังไม่เดินไปเลย ฉันพยายามไม่คิดอะไร แล้วข่มตานอน ในขณะที่กำลังสลึมสลือตาฉันเหลือบไปยังปลายเตียง มีผู้หญิงคนนึงยืนอยู่นั้น ร่างกายฉันขยับไม่ได้ เขาค่อยๆก้มหน้ามาหาฉัน พร้อมรอยยิ้มกว้างจนน่ากลัว ฉันพยายามคิดอย่าทำอะไรเลย กลัวแล้วกลัวแล้ว แม้แต่หลับตาฉันยังหลับไม่ได้เลย "คิๆ จะกลัวทำไมเธอให้ฉันมาเองนิ" ถึงแม้ปากจะไม่ขยับแต่เสียงมันก็ดังก้งในหัวฉัน ฉันพยายามจะขยับตัว จนหลุดออกมาได้ ตอนเช้าฉันไปจุดธูปขอขมา ในขณะที่ปักธูปเสียงนั้นก็มาอีกครั้ง "คิๆ แข่งให้ชนะนะ คิๆ"