อาคาร2

     นี่เป็นเรื่องราวภายในโรงเรียนโรงเรียนหนึ่ง ตอนนั้นมันเป็นช่วงปรับพื้นฐานม.1 การดำเนินกิจกรรมเป็นไปได้ด้วยดีจนกระทั่งถึงช่วงกลางคืนของวันแรก พี่ๆม.6 พาพวกเราขึ้นไปบนอาคาร2 และให้นอนแยกกันเป็นห้องๆ ส่วนฉันได้อยู่ห้อง4 ภายในห้องก็เป็นแค่ห้องโล่งๆ มีผ้าปูให้นอนเรียงกัน ซึ่งตอนนั้นฉันไม่นู้จะไปนอนตรงไหนมากที่สุดเพราะตัวเองไม่มีเพื่อนเป็นเด็กต่างถิ่นมาเรียน จนมีเพื่อนคนนึงเรียกฉันไปนอนด้วย มันทำให้ฉันได้นอนริมสุด เวลาผ่านไปที่ทึกคนเข้าที่เข้าทาง มีที่นอนและวางของกันเรียบร้อย ก็มีพี่คนนึงเดินเข้ามาแล้วบอกว่า อย่าเสียงดังนะ รีบๆนอน อย่ามัวแต่คุยกัน พอพูดจบพี่เขาก็เดินออกไป ไม่มีใครสงสัยอะไร ฉันเดินไปปิดประตูปิดไฟเพื่อให้นอนตามปกติ แต่ก็นะพึ่งเจอเพื่อนใหม่ก็ต้องมีถามนู้นนี่นั่นกันบ้าง มันทำให้ในห้องเสียงดัง จู่ๆก็ดันมีลมเย็นยะเยือกผ่านหน้าต่างเข้าไปตรงประตูทำให้ประตูค่อยๆเปิด ในห้องเริ่มเย็น คนที่อยู่ริมหน้าต่างก็ช่วยกันปิดหน้าต่างคนที่อยู่ใกล้พัดลมก็ปิดพัดลม ฉันเองก็เดินไปปิดประตูถึงแม้จะทำอย่างนั้นอากาศในห้องก็ยังคงเย็นอยู่ ฉันเดินกลับมาเพื่อจะนอน เพื่อนที่นอนข้างๆฉันกลับดูแปลกๆไป ตาแข็งมองเพดานอย่างเดียว จนฉันไปสะกิดเธอเลยหันหน้าหนีไปอีกทาง มันทำให้ฉันงง แต่ก็ไม่ได้คิดอะไร ในเมื่อไม่มีเพื่อนคุยแล้วฉันก็นอนหลับ ในช่วงเวลานึงที่ฉันกำลังหลับสบาย ก็ได้ยินเสียงดังปั้ง มันคือเสียงประตูที่ถูกปิดอย่างรุนแรงฉันลุกขึ้นเปิดประตูไปดูแต่ก็ไม่เจออะไร และดูเหมือนเพื่อนในห้องก็จะได้ยินแต่ไม่กล้าออกมาดู ฉันเดินออกมาสำรวจข้างนอกฝั่งที่คิดว่าน่าจะเป็นต้นทางเสียง ห้องแต่ละห้องปิดประตูสนิท มันคงจะมีคนเล่นพิเรนแระ ฉันกลับมานอนแต่ยังไม่ทันจะหลับก็ได้ยินเสียงเคาะกำแพง ตึกๆๆ ทั้งคืนจนนอนไม่หลับ รุ่งเช้าก็มีแต่คนคุยกันเรื่องเสียงประตู ว่าเป็นห้องไหน แต่ก็ไม่มีใครรู้ ซึ่งที่แน่ๆต้องเป็นห้องที่เรานอนเพราะห้องอื่นล็อคหมด เรื่องเสียงประตูเป็นที่คาใจทุกคนมากเพราะถามรุ่นพี่เขาก็บอกไม่ได้ยินอะไร จนคืนที่2มันเป็นคืนสุดท้ายของค่าย พวกเราก็นอนตามปกติ ทุกคนรีบนอนกันอย่างไวปิดหน้าต่างประตูและล็อดอย่างดี แต่เวลาใกล้เคียงเดิมมันก็มีเสียงประตูดังขึ้นอีกครั้ง ครั้งนี้ฉันเองก็ไม่อยากออกไปเพราะรู้ว่าไม่เจออะไรอีกแน่ เวลาผ่านไปไม่ถึง10นาทีเสียงเคาะกำแพงก็ดังขึ้นอีกครั้ง ฉันตะโกนออกไปช้าๆว่า หยุดเคาะได้ไหมคะ พอดีจะนอนแล้วค่ะ แล้วเสียงก็เงียบลง ทุกคนในห้องหันมามองฉันแล้วหันกลับไปหลับเหมือนเดิม จนตอนรุ่งเช้ามีคนมาถามว่าคุยกับใครหรอ เราก็บอกไปเต็มปากว่าก็เพื่อนข้างห้องอะสิเคาะกำแพงอยู่ได้ เพื่อนเราทำหน้าตกใจแล้วบอกว่า คือห้องที่อยู่ฝั่งแกอะเป็นห้องว่างไม่มีใครนอนนะ แล้วแกไปคุยกับเขาแบบนั้นเขาไม่เอาแกไปอยู่ด้วยก็ดีแล้ว เพื่อนบอก จนเริ่มเป็นที่วิจารณ์ เพื่อนที่นอนข้างๆฉันก็บอกว่าคืนแรกมันก็เห็นเด็กคลานอยู่บนเพดาน จนต้องกลืนใจหลับ คือทุกๆคนในอาคาร2ต่างก็เจอนู้นเห็นนี่ได้ยินเสียงนั่นกันหมด ซึ่งถามรุ่นพี่พี่เขาก็ไม่ยอมบอก เรื่องเสียงประตูก็ไม่มีใครรู้ เรื่องมันเหมือนจะใหญ่โตขึ้นจนมีคนไปถามกลุ่มผู้ชายที่อาคาร1ว่าเจออะไรไหม แต่กลุ่มผู้ชายไม่เจออะไรเลย คสามเริ่มใหญ่โตมีแต่คนสงสัยว่ามันคืออะไร จนในที่สุดพี่เขาก็ยอมบอก พี่เขาว่าอาคารนี้เป็นแบบนี้ทุกปีตั้งแต่สร้างมาแล้ว ห้องที่ไม่ให้นอนคือห้องที่เฮี้ยนๆ ส่วนห้องที่ให้นอนคือห้องที่เบาบางลง ส่วนเสียงประตูมันมาจากห้องรหัส402ที่อยู่ตรงกลาง หลังจบค่ายมีคนย้ายออกกันเยอะพอสมควร คงเพราะแบบนี้ละมั้งถึงไม่อยากบอกใคร บางทีก็สงสัยนะ ว่าทำไมต้องอาคารนี้ ทำไมต้องเวลานี้