ขอโทษครับพี่รหัสผมขี้หึง {ฮุนแบค-exo} #รุ่นพี่ฮบnc

ตอนที่ 26 ครั้งสุดท้ายของสองเรา  NC
 
 
      “มึงไม่คิดว่ากูจะเจ็บบ้างหรอว่ะทำไมมึงแรดยังนี้!!”
      “ไบร์ททำอะไร แรดตรงไหน” ไบร์ทยืดตัวตะคอกใส่คนตรงหน้า
       “การที่มึงไปกับผู้ชายคนอื่นเนี้ยเขาไม่เรียกว่าแรดหรอ” เซย์จับบ่าสองข้างคนตัวเล็กเขย่าจนไบร์ทหัวสั่นไปหมด
       “แล้วที่พี่ไปกับคนอื่นโดยที่ไม่บอกไบร์ทเลยเนี้ยเขาเรียกอะไร” อย่าคิดว่าตัวเองไม่มีความผิดนะ
        “...”
       “พูดไม่ออกหรอ ไบร์ทรู้นะว่าพี่ไปกับพี่ลู่อะไรนั้นอ่ะ” เขาหน้าเจื่อนไปหมดยิ่งเห็นว่าเขาพูดไม่ออกมันก็ยิ่งเจ็บ
       “ทำไมพี่ทำแบบนี้” ผมใช่มือทั้งสองข้างปัดแขนเขาออกจากตัวผม
       “ ก็บอกแล้วไงว่ะว่าเป็นเพื่อนกัน”
        “เพื่อนที่ไหนเขาถึงเนื้อถึงตัวกันยังงั้น”
         “มึงหละไปกับผู้ชายคนอื่นแบบนั้นได้ไง”
         “พี่แม่งเปลี่ยนเรื่องอ่ะ”
         “...”
         “เราเลิกกันเถอะ”
 
   ฟึบ!!!อ่ะ
 
       มือขนาดใหญ่โอบรอบต้นคอระหงษ์บังคับให้ไบร์ทตอนเงยหน้ารับกับองศามือเซย์แววตาดุดันราวกับหมาป่าที่พร้อมจะขย้ำเหยื่อ คนตัวเล็กตัวสั่นแววตาเอ่อน้ำใสๆ
        “กูไม่เลิก กูรักมึงขนาดนี้ทำไมมึงต้องบอกเลิกกูด้วย” เสียงทุ้มสั่นสะอื้นเหมือนกับโดยจี้จุดที่อ่อนไหวต่อความรู้สึก
         “ขะ-ขนาดเราคบกันได้ไม่นานเรายังทะเลาะกันขนาดนี้ แล้วต่อไปมันจะไม่แย่กว่าที่เป็นอยู่หรอหรอ” คนตัวเล็กพูดทั้งน้ำตา มันสุดจะทนจริงๆไม่รู้เราอยู่ด้วยกันทุกวันนี้เพราะเรารักกันหรือเพราะอะไร คำพูดที่เขาบอกว่ารักที่จริงแล้วมันคืออะไรกันแน่
         “...” เซย์จ้องหน้าไบร์ทอยู่อย่างนั้นเหมือนกำลังอ่านความรู้สึกจากดวงตาเรียวที่ชื่นไปด้วยน้ำ
        “พี่เซย์ไบร์ทไม่ไหวแล้ว” ฟันสวยขบริมฝีปากตัวเองก่อนจะเอยวาจาออกมา
        “ได้!! ถ้ามึงจะเลิกกับกูก็ได้ แต่ก่อนจะจากกันกูขอเอามึงให้ตายคาอกกูก่อนแล้วกัน ” สิ้นประโยคคนตัวเล็กก็ถูกจับพิงให้หันหน้าติดกับผนัง
          “อ่ะ!พี่เซย์” มือสากล้วงเข้าไปฉกฉวยลูกไล้หน้าท้องแบนราบแผ่นหลังบางแนบสนิทติดกับอกแกร่งเสียงหายใจหอบหื่นของคนตัวสูงดังอยู่ข้างกกหูคนตัวเล็ก เซย์ขบจูบทั่วต้นคอด้านหลังชนิดที่ว่าดูดครั้งเดียวก็เกิดเป็นรอยจ้ำ
          “พี่เซย์-อือ” มือหนาเคล้นคลึงหน้าอกนุ่มเสียจนมันจะแหลกหายไป ไบร์ทใช้มือสองข้างค้ำร่างตัวเองไว้ไม่ให้ทรุดตัวลงจากการเล้าโลมที่แสนป่าเถื่อน
    แควก!!
 
            การถอดเสื้อปกติจะไม่มีอีกต่อไปเสื้อผ้าที่ห่อหุ้มร่างน้อยเป็นอุปสรรคต่อการกระทำคนตัวสูงจึงฉีกเสื้อของไบร์ทเอาจากกันอย่างไม่ใยดีตามมาด้วยส่วนลง ไบร์ทถูกจับให้มาเผชิญหน้ากับเขาคนตัวสูงก้มลงปรนเปรอส่วนนั้นคนไบร์ทอย่างเชี่ยวชำนาญขาเรียวสั่นยืนแทบไม่อยู่มือบางสอดเข้าไปในกลุ่มผมสีดำเพื่อระบายความเสียว
       “ ฮะ-อ่ะ-อะ-” เซย์เงยหน้ามามองไบร์ทที่กัดริมฝีปากตัวเองเพื่อกั้นเสียงมันยิ่งทำให้เขามีอารมณ์ท่าทางที่เซ็กซี่แบบไม่ได้ตั้งใจเขาไบร์ทมันปลุกปีศาจที่อยู่ในตัวเขาได้เป็นอย่างดี
       “อ่ะ” เซย์อุ้มไบร์ทพาดบ่าอย่างง่ายดายวางคนตัวเล็กบนเตียงขนาดคิงไซร์
       “อือ” เขาจัดการถอดเข็มขัดตัวเองออกอย่างรวดเร็วจัดการปลดเปลือยเสื้อผ้าตัวเองออกสายตาที่ตอนแรกมีแต่ความดุดันตอนนี้เป็นสายตาหวานเยื้อมเซ็กซี่ หน้าท้องขาวเป็นลอนกล้ามเห็นเต็มสองตาบวกกับกล้ามแขนที่เป็นมัดๆมันชวนให้ผมต้องซี้ดปากอย่างเสียไม่ได้
       “พี่เซย์-อ่ะ” เขาแทรกกลางระหว่างช่องขามือสองข้างทำหน้าที่ลูบไล่ตั้งแต่ปลายเท้าขึ้นมาจนถึงขาอ่อนขาวเนียน
         “เรียกชื่อกูให้ได้ทั้งคืนแล้วกัน” ปากหยักครอบทับเรียวปากเล็กเสียงดูดดังกึกก้องทั่วห้องมือแสนรู้ของเขาก็ทำหน้าที่ดีไม่แพ้ลิ้นเคล้นคลึงไปทั่วส่วนบนราวกับมีหลายสิบมือ มือเล็กวางบนบ่าของคนตัวสูงทั้งสิบนิ้วจิกระบายอารมณ์ขาสองขาสั่นเสียจนทรงตัวไม่อยู่ต้องปล่อยให้มันทิ้งระนาบไปกับที่นอนนุ่ม
          “อือ-อือ” เซย์เปลี่ยนจุดมาเล่นกับเนินอกคนตัวเล็กหยอกล้อเขี่ยยอดชูชันสีชมพูอ่อน
          “อือ-พี่เซย์อ่ะ”
           “ว่ายังไงน้องไบร์ทของพี่” เสียงทุ่มกระเส่าเอยขึ้นปากหยักลากลงมาขบเม้มหน้าท้องไบร์ทต้องงอตัวเพราะแรงดูดและเสียว มือน้อยที่ไม่มีที่ระบายอารมณ์หันไปขย้ำผ้าปูที่นอนสีสวยจนมันยับไปหมด
         “พี่ละ-เลิกคบพี่ลู่ได้มะ-ไม่อะ-อ่ะ” แหมจะเสียวทางกายภายนอกเพียงใดแต่ในหัวผมยังคงคิดวนเวียนแต่เรื่องเขาอยู่
          “ไม่ได้”
         “ทำไม”
          “เรื่องของกู”
         “ใจร้ายอ๊าก” ไบร์ทเบิกตากว้างแหงนมองเพดานสมองเบลอพร่าไปหมดเมื่อเขาส่งอาวุธลับเข้ามาแทรกทางด้านหลังโดยไม่ทันตั้งตัวคนตัวเล็กหายใจไม่เป็นจังหวะรับกับความแปลกใหม่ที่พึ่งเข้ามาไม่ทัน
         “ทำตัวสบายๆแล้วมันจะดีขึ้นเอง” การที่มีเขาคร่อมอยู่บนร่างขยับไปมาด้วยทางท่าชวนใจแตกพลางพูดคำดังกล่าวมันเหมือนผมโดนสะกดจิตพร้อมจะทำตามเค้าทุกอย่าง
         “อะ-อือ-อ่ะ” ความคับแน้นที่ไม่เปลี่ยนแปลงไปเลยจากครั้งแรกมันทำให้เขาเร่งทำไม่ได้ต้องเปิดทางให้สะดวกก่อนแต่การทำแบบนี้มันยิ่งทำให้เค้าเหมือนจะเป็นบ้าคนตัวเล็กดิ้นพล่านราวกับถูกน้ำร้อนลวก
         “ซี้ดดดดอ่ะน้องไบร์ท”
          “ฮะ-อือน้องเสียวอ่ะ” ทุกอย่างดีขึ้นเซย์งั้ดหาจุดอ่อนไหวต่อความรู้สึกของคนตัวเล็กแม้จะมีอะไรด้วยกันบ่อยแต่เขาก็ยังชอบที่จะหาจุดอ่อนของไบร์ทอยู่เสมอ
          “พี่น้องไม่ไหวแล้ว”
          “เดี่ยวก่อนสิคนดี” ถึงพูดยังนั้นแต่เขาก็ยิ่งเร่งจังหวะขึ้นยิ่งจะส่งให้ทั้งเขาและไบร์ทไปถึงฝั่งเร็วขึ้น
         “อ่ะ-อะ-อ๊าก”
           “ซี๊ดดดดดด” ก่อนที่เซย์จะปลดปล่อยออกเค้าขยับตัวเองให้สูงกว่าปกติน้ำสีขาวขนพุ่งอาบรดหน้าท้องคนตัวเล็ก เซย์ยิ้มล่ากับผลงานของตัวเอง
          “อ่ะ-พี่เซย์ทำอะไรน้องเปื้อนหมดแล้ว” เซย์หัวเราะในลำคอถึงทำยังงั้นแต่เซย์ก็เดินไปหยิบทิชชูมาทำความสะอาดให้คนตัวเล็กเอง
          “ต่อนะ”
           “ห้ะ!!” คนบ้าไม่เหนื่อยรึไงเขาทำความสะอาดแบบลวกๆร่างคนตัวใหญ่ยังกับไททันคร่อมทับผมอีกรอบ ผมร้องครางเสียจนเสียงหายเขาจะเอาผมให้ตายคาอกเขายังที่ว่าจริๆหรอ พี่เซย์เขาเหมือนไม่ใช่คนไม่มีเหนื่อยไม่มีพักจากตอนแรกที่รักบรรเลงบทรักกันอยู่เตียงจนตอนนี้เตียงผ้าปูลงมากองอยู่ข้างล่างทุกอย่างอยู่ไม่เป็นที่เป็นทาง
          เขาพาผมออกไปข้างนอกระเบียงทั้งกว่าคนเห็นแต่มันก็ตื่นเต้นลมพัดอ่อนๆกับร่างพี่เซย์ที่ติดผมอยู่ตลอดเวลา นอกจากนั้นเรายังไปทั่วทุกมุมห้องไม่รู้ว่ามันนานแค่ไหนที่เราตัวติดกันอยู่แบบนั้นแต่ก่อนที่ผมจะวูบซบอกเขาไปผมแอบเห็นฟ้าสีครามที่ม่านมันน่าจะเป็นเวลาใกล้เช้าแล้วละตื่นมาอีกที่คือผมนอนซบอกเขาอยู่บนโซฟาด้านนอกห้องนอน
          “อือ” ผมกระจะพลิกตัวออกจากเขาแต่ผมปวดไปทั่วร่างเลยไม่ต่างจากครั้งแรกที่มีอะไรกันผมมองสำรวจตัวเองแบบคร่าวๆก็พบว่าทั่วตัวผมเต็มไปด้วยรอยดูดผมก็ทำใจไว้แล้วละว่ามันต้องเป็นแบบนี้ แต่ก็ไม่คิดว่าเขาจะเถื่อนจนทำให้สภาพผมเหมือนโดนรุมโทรมจากผู้ชายไม่ต่ำกว่าสิบคน
         “อิพี่บ้าห้ะ!” ผมจับคอตัวเองนอกจากร่างกายภาพนอกจะเปลี่ยนไปแล้วภายในผมยังแย่อีกเสียงผมคล้ายคนจะเป็นหวัดไม่รู้ว่ามาจากผมครางมากไปหรือป่าว(คิดแล้วเขินจังโว้ยย) หรืออาจเป็นเพราะผมไปตากหมอกเมื่อคืนกันแน่ แต่จะยังไงก็คือเสียงผมก็หายแน่ๆ  คนตัวสูงกระชับกอดไบร์ทอีกครั้ง
           “พี่เซย์ตื่นได้แล้วนะครับ” ไม่ใช่อะไรหรอกถ้าเขาไม่ตื่นผมก็ลุกไปไหนไม่ได้
          “อืม”
         “อืมก็ตื่นสิ”
          “ทำไมเสียงเป็นยังงั้น” จะใครทำละเพราะพี่คนเดียวเลย
          “ไม่รู้”
         “หึหึ” เซย์ยิ้มตาเป็นรูปสระอิ ปากหยักยกยิ้มอย่างอารมณ์ดี
         “ไม่ต้องหัวเราะเลยนะ” ยังจะยิ้มอีกหมั่นไส้ที่สุด
 
 
           เมื่ออาบน้ำแต่งตัวกินข้าวเสร็จพี่เซย์ก็อาสาไปส่งผมที่หอก็ต้องยังงั้นอยู่แล้วละเพราะผมจะไม่ยอมไปพบผู้คนในสภาพนี้เป็นอันขาด
           “ไม่หน้างอดิ” มือหนาหยิกแก้มคนตัวเล็กยืดราวกับเยลลี่นุ่มๆ
           “ก็ดูพี่ทำดิ เดี่ยวคนอื่นเขาก็ว่าไบร์ทเสียตัวมาหรอก”
           “มึงยังกล้าใช้คำนี่อีกหรอ”
           “...” เซย์พูดทั้งหน้านิ่งกลั้นขำ
            “ดีแล้วคนอื่นจะได้รู้ว่ามึงมีผัวแล้ว”
            “พี่อ่ะ” ทำวิธีอื่นก็ได้ไหมทำแบบนี้ทำเสียหายนะ
             “ไม่เลิกแล้วใช่ไหม”
           “ห้ะ!”          
           “เราไม่ต้องเลิกกันเนาะ” ผมพยักหน้าน้อยๆ จากเมื่อคืนนี้แล้วผมก็ไม่รู้ว่าผมจะกล้าบอกเลิกเขาอีกหรือป่าวคนอะไรดุอย่างกับหมา
         “แล้วพี่จะเลิกคบพี่ลู่อะไรนั้นได้ไหม”
          “ไม่ได้” เค้ายังคงยืนยันคำเดิม
           “ทำไม”
เอี้ยดดด!!!
       เซย์เลี้ยวจอกรถอย่างกะทันหัน
       “ไม่ใช่ว่ากูไม่แคร์มึงนะ แต่กูกับลู่เราเลิกคบกันไม่ได้จริงๆเราสองคนเป็นเพื่อนสนิทกันมาตั้งแต่สมัยมอต้น จะให้กูเลิกคบเพื่อนเพราะแฟนขอให้ก็ไม่ใช่ป่าวว่ะ”
        “น้องแค่กลัวอ่ะก็พี่สองคนสนิทกันเกินไป” เซย์เอื้อมมือมากุมมือเล็กไว้ก่อนจะพูดต่อ
        “กูกับลู่สนิทกันมากมึงไม่เข้าใจหรอก แล้วไงว่ะลู่ก็เพื่อนไหม แต่มึงคือเมียกูมันไม่เหมือนกันนะไบร์ท” ไบร์ทเงยหน้ามองคนตัวสูงก่อนเซย์จะก้มลงจุมพิตที่หน้าผากมนอย่างแสนรัก
 
 
 
 
       ขอโทษครับพี่รหัสผมขี้หึง
จริงๆไรท์อยากจะให้มันอยู่ที่เดด็กดีไม่อยากตัดมาแบบนี้หรอกนะคะ แต่ต้องทำเนาะเผื่อเกิดปัญหา
ค่ะๆติดตามกันด้วยนะทุกคนไรท์จะขยันๆ อ่านแล้วเป็นไงคอมเม้นกันหน่อนนะงับจุ๊บบบบบบ
 กลับไปต่อที่ DEK D จ้าทุกโคนนนน เลิฟๆ