ห-ล-อ-น-ล-ว-ง

พูดถึงฟิตเนสสโมสรที่ประจำอยู่ในแต่ละหมู่บ้าน บางหมู่บ้านมันก็ไม่ค่อยจะน่าไปเล่นซักเท่าไหร่ เพราะเครื่องเล่นต่างๆส่วนมากก็เก่าแก่พอๆกับอายุของหมู่บ้านนั่นแหละ อีกทั้งเวลามีเครื่องไหนเสียกว่าจะซ่อมได้ก็ใช้เวลานานซะจนลืมไปเลยว่าเคยมีเครื่องเล่นนั้นอยู่ในสารบบ ไอ้ครั้นจะหวังเครื่องใหม่หรือก็แทบจะยากเย็นกว่าถูกหวยรางวัลที่หนึ่งเสียอีก ไม่รู้ไอ้ค่าส่วนกลางที่จ่ายบำรุงหมูบ้านทุกเดือนมันไปลงกับค่าอะไรเสียหมดก็ไม่รู้ หมู่บ้านที่ภาคสังกัดอยู่ก็เช่นกัน เครื่องลู่วิ่งเหลือใช้ได้อยู่เครื่องเดียว เช่นกันกับเครื่องปั่นจักรยาน ส่วนพวกเวทน้ำหนักต่างๆยังอยู่ครบ แต่เก้าอี้หรือม้านั่งและอุปกรณ์เสริมต่างๆที่ใช้งานกับมันหรือเก่าแก่ไปตามสภาพและไม่เคยมีการเปลี่ยนแปลงอะไรสำหรับห้องฟิตเนสในหมู่บ้านนี้ข้อดีของมันก็คือสมาชิกในหมู่บ้านไม่มีใครมาออกกำลังกายเท่าไหร่ เรียกได้ว่าทุกวันนี้ เกือบจะไม่มีใครมาใช้บริการเลยด้วยซ้ำ จึงไม่ถึงกับแย่งกันใช้งานในส่วนที่ยังเหลือ แต่ทำให้บรรยากาศในห้องนั้นก็ดูจะหลอนๆอยู่นิดๆเหมือนกัน

เนืองจากงานทีทำในบริษัทเอกชนแห่งหนึ่งซึ่งกว่าจะเลิกก็ปาเข้าไปเกือบหกโมงบางทีก็มากกว่านั้น จึงไม่ค่อยมีทางเลือกมากนักสำหรับคนที่ชอบออกกำลังกายอย่างภาค ชายหนุ่มอายุสามสิบกลางๆหน้าตาจัดว่าหล่อเหลาพอใช้ ที่ยังไม่มีครอบครัวและรักชีวิตโสดอันมีโอกาสควงสาวๆไม่ซ้ำหน้าไปอวดเพือนฝูง จึงเป็นสาเหตุให้เขายังต้องพยายามรักษารูปร่างเอาไว้ ปกติถ้าไม่มีนัดเดทอะไรกับใครที่ไหน เขาจะถึงบ้านราวๆทุ่มเศษ แวะซื้ออาหารมื้อเย็นง่ายๆติดมาด้วย และจะวิ่งในหมู่บ้านราวๆสามสิบนาที แต่บางครั้งถ้าฝนตกหรือไม่ค่ำเกินไป เขาก็จะใช้บริการฟิตเนสประจำหมู่บ้าน จริงๆก่อนหน้านั้นก็ไม่บ่อยครั้งนักหรอก เพราะเขาชอบวิ่งสูดอากกาศกลางแจ้งมากกว่าและก็อย่างที่บอกไว้แล้วว่าที่สโมสรตอนนี้มันค่อนข้างเงียบเหงาและเปลี่ยวเดียวดายเสียจนเกือบจะน่ากลัวถ้าไปหลังพระอาทิตย์ตกดินแต่ระยะสิบกว่าวันมานี้เขาเลือกที่จะไปออกกำลังในห้องฟิตเนสเสมอแทนวิ่งกลางแจ้ง ชนิดที่ว่าหลังจากกลับมาจากทำงานแล้วก็จะแทบตรงไปฟิตเนสเลย

นับตั้งแต่วันที่เขาเจอเธอมาออกกำลังกายในห้องนั้น เมื่อวันฝนตกปลายเดือนที่แล้ว

สโมสรของหมู่บ้านของภาคมีอายุเกินสิบห้าปีแล้วด้านหน้าเป็นห้องโถงติดกับสระว่ายน้ำที่ปิดเพื่อซ่อมแซมใหม่มาสองปีเศษและยังไม่มีทีท่าว่าจะซ่อมเสร็จเสียทีถัดจากสระว่ายน้ำด้านหลังจะเป็นห้องฟิตเนสที่กว้างยาวประมาณแค่หกคูณเจ็ดเมตร มีเครืองเล่นที่ยังพอใช้ได้แค่สามเครื่องที่เหลือก็เป็นพวกยกน้ำหนัก ข้างๆกันเป็นห้องเก็บของตู้ล๊อคเกอร์ สโมสรแห่งนี้มันตั้งโดดเดี่ยวอยู่ถัดจากทางเข้าหมู่บ้านราวๆยี่สิบเมตร ตอนกลางวันก็ดูไม่เป็นไร แต่ถ้าหลังตะวันตกดินไปก็อย่างที่บอก ตามกฎของสโมสรจริงๆคือปิดเวลาสามทุ่ม แต่เนื่องจากไม่มีเจ้าหน้าที่หรือ รปภ.เฝ้าเป็นเรื่องเป็นราว เวลาปิดก็จึงเป็นเวลาที่คนใช้บริการคนสุดท้ายออกไปหรือไม่ก็ยามปั่นจักรยานผ่านมาปิดไฟนั่นแหละ ภาคไม่ค่อยได้มาเล่นเท่าไหร่ แต่เมื่อวันหนึ่งเมื่อปลายเดือนก่อนฝนตกช่วงเย็นต่อหัวค่ำเขาจึงเลือกจะมาวิ่งที่ห้องฟิตเนสแห่งนี้ซึ่งทุกทีก็แทบจะมีเขาเล่นเพียงลำพังคนเดียวเสมอ แต่วันนั้นเมื่อเขาเดินเข้าไปเขาก็เจอเธอซึ่งกำลังออกกำลังกายอยู่ก่อนเขา

หญิงสาวคนนั้นน่าจะอายุราวๆสามสิบปีบวกลบนิดหน่อย เธออยู่ในชุดกีฬารัดรูปตามสมัยนิยม รูปร่างของเธอยอดเยี่ยมทีเดียว ส่วนเว้าแล้วโค้งงดงาม สวมกางเกงฟิตแนบเนื้อ เสื้อเปิดไหล่และหน้าอกเกือบครึ่งทะลักล้นออกมา สั้นจนเปิดเผยช่วงหน้าท้องอันขาวเนียน หน้าตาก็ถือว่าเป็นคนสวยคมเข้มคนหนึ่งทีเดียว ตอนภาคเดินเข้าไปในนั้นเธอกำลังซิตอัพ อยู่บนเก้าอี้ เขามองไปอย่างตกตะลึงนิดๆในความไม่คาดคิดที่ได้จะเห็นเพื่อนร่วมออกกำลังวันนี้ เธอก็มองไปที่ภาคและยิ้มให้บางๆก่อนจะก้มหน้าลงยกน้ำหนักต่อไป ภาคยังไม่กล้าทักทายอะไรในครั้งแรกที่เจอนั้น เขาตรงไปที่ลู่วิ่งและเซตเครื่องมันตามปรกติและก็วิ่งไปแต่ไม่อาจจะอดใจให้ชำเลืองไปในกระจกด้านข้างเพื่อมองเห็นภาคสะท้อนของเรือนร่างนั้นที่กำลังก้มๆเงยๆยกลูกตุ้มน้ำหนักอยู่ด้านหลัง เขาวิ่งตามเวลาปรกติคือสามสิบนาที สปีดแปดซึ่งจะได้ระยะทางสี่กิโลเมตรแต่ขณะที่เขาวิ่งได้เพียงแค่สิบเก้านาทีเธอก็วางอุปกรณ์ลงและเอาผ้าขนหนูผืนเล็กมาซับเหงื่อตามใบหน้าและช่วงลำคอกับแขนและใต้วงแขน ภาคมองไปอย่างไม่เกรงใจอะไรทั้งไหนเพราะท่วงท่าที่เธอกระทำมันทำให้ในใจเขาร้อนเร่าถึงเซ็กส์ขึ้นมาอย่างแรงแต่ยังไม่ทันจะชื่นชมเท่าไหร่ เธอก็หยิบเอาเสื้อวอร์มมาสวมทับก่อนจะเดินออกไปจากห้องฟิตเนส เอาจริงๆในใจตอนนั้นภาคอยากจะหยุดเครื่องแล้วเดินตามไปดูแต่ก็รู้ว่ามันไม่เหมาะไม่ควร ได้แต่วิ่งไปคิดไปสงสัยว่าเธอมายังไงเพราะไม่เห็นรถอะไรจอดที่หน้าสโมสร แต่ก็อาจจะเดินมาเพราะบ้านอยู่ไม่ไกล ว่าแต่เธอเพิ่งย้ายมาอยู่ใหม่หรือเปล่านะเพราะเขาก็มาเล่นออกกำลังที่ห้องนี้เป็นระยะเรื่อยๆในช่วงสี่ปีนับแต่เขาซื้อบ้านในหมู่บ้านแห่งนี้แต่ก็ไม่เคยเห็นเธอเลยซักครั้ง แต่ที่แน่ๆนับแต่วันนั้นภาคก็มาที่ฟิตเนสนี้เกือบทุกวัน สาเหตุอีกอย่างคือช่วงนี้เขากำลังว่างเพิ่งบอกเลิกสาวคนล่าสุดไปเสียด้วย “มาเจอได้เวลาพอดี” ภาคคิดไว้ในใจพร้อมจินตนการถึงริมฝีปากอันบางสวยของเธอกำลังเล้าโลมบางส่วนในร่างกายของเขา

แน่นอนว่าเขาหวังที่จะได้เจอกับเธออีก แต่นับแล้วก็กว่าสองสัปดาห์ที่เธอไม่ได้มาออกกำลังที่ฟิตเนสนี้อีกเลย บางครั้งเขาเล่นไปเรื่อยๆจน รปภ.แวะมาปิดไฟในช่วงราวสามทุ่มกว่าๆถึงจะเลิกกลับบ้านไป ในวันสุดท้ายที่เขาเกือบจะเลิกหวังจะได้เจอเธออีกครั้งแล้วนั้น เวลาประมาณสองทุ่มเศษ ภาคกำลังปั่นเครื่องจักรยานอยู่ ในความมืดสลัวข้างนอกเขาก็เห็นเธอเดินตรงมาที่ห้องฟิตเนสแห่งนี้ ในชุดเกือบจะเหมือนเดิม และพอเธอเข้ามายังไม่ทันจะนั่งลงที่เก้าอี้ ภาคก็ทักทายไปอย่างที่ตั้งใจเอาไว้มาเกือบสองสัปดาห์

“สวัสดีครับ เจอกันอีกครั้งแล้วนะครับ” พูดแล้วก็นิ่งรอดูผลที่ออกมาว่าจะเป็นอย่างไรและมันก็ไม่ผิดหวัง เธอยิ้มให้เขาอย่างเต็มใจและตอบกลับไปว่า “สวัสดีค่ะ พอดีไม่ค่อยว่างมาหลายวัน เพิ่งได้มาเนี่ยคะ ดีใจจังมีคนเล่นเป็นเพื่อน ให้เล่นคนเดียวก็เหงาๆกลัวๆอยู่หน่อยๆเหมือนกันค่ะ” เมื่อมีการเริ่มต้นที่ดี ต่อไปมันก็ไปได้สวยพอสมควร ภาครู้ต่อมาจากการสนทนาว่าเธอชื่อต่าย เพิ่งย้ายเข้ามาอยู่ในหมู่บ้านนี้ได้เมื่อเดือนที่แล้ว บ้านที่เธออาศัยอยู่ก็อยู่ในซอยก่อนจะไปถึงปากซอยเข้าบ้านเขาราวๆร้อยกว่าเมตรเท่านั้นนอกจากสถาบันการศึกษาและเรื่องราวในวัยรุ่นแล้วทั้งสองเหมือนจะรู้เงื่อนไขบางอย่างดีจึงยังไม่มีใครที่จะเอ่ยปากถามไถ่ถึงสถานะทางครอบครัวในวันแรกที่ได้คุยกัน ทั้งสองคุยกันพร้อมกับออกกำลังกายตามเครื่องเล่นต่างๆไปด้วย เหมือนรู้กันว่าอยากคุยกันต่อไปนานๆหน่อย จวบจนเวลาล่วงเข้าไปเกือบสามทุ่มและเสียงข้อความจากโทรศัพท์ของเธอก็ดังขึ้นมา เธอเหลือบตามองโทรศัพท์แล้วก็พูดขึ้นมาว่า

“คงต้องกลับละคะ ที่บ้านส่งข้อความมาตามละ” ภาคยิ้มนิดๆ ตอบอย่างคนรู้งานว่า “งั้นผมเดินออกไปเป็นเพื่อนจนถึงแค่ปากซอยดีไหมครับ” เธอพยักหน้าและดูกระจกในนั้นพร้อมจัดทรงผมเล็กน้อย หยิบเสื้อวอร์มที่ตลอดเวลาในห้องฟิตเนสนั้นเธอถอดวางไว้มาสวมใส่ ภาคซึ่งลุกขึ้นมาก่อนแล้วนั้นก็ยื่นมือให้เธอจับนัยว่าจะดึงขึ้นมา เธอยิ้มน้อยๆก่อนจะเอื้อมมือไปจับมือภาคเอาไว้ เขาดึงเธอขึ้นและรั้งตัวเธอเข้าแนบชิดอย่างจงใจ เธอมองกลับมาด้วยสายตาที่ท้าทาย แต่ต้องรีบปล่อยมือเพราะได้ยินเสียงบางอย่างข้างนอก ทั้งสองปิดไฟและพากันเดินออกมาสวนกับ รปภ.ที่กำลังจะเดินเข้าไปตรวจไฟและประตูพอดี ทั้งสองเดินไปด้วยกันเงียบๆ ภาคไม่ได้ขอแลกเบอร์โทรหรือไอดีโปรแกรมสนทนาใดใดจากเธอเพราะเท่าที่ดูอาการจากตอนที่มองข้อความเขาค่อนข้างแน่ใจว่าเธอคงไม่สะดวกเท่าไหร่พอถึงหน้าปากซอยทางเข้าไปโซนบ้านเธอก่อนจะเขาจะพูดอะไรเธอก็บอกออกมาว่า “วันมะรืนนะคะ เจอกันที่เดิม เวลาเดิม” แล้วก็เดินเข้าไปโดยไม่รอคำตอบใดใดจากภาค

“คุณคนสวยนั้นคนนั้นเหรอ เพิ่งย้ายมานี่ครับ เดือนที่แล้ววันที่ขนของเข้าหมู่บ้านเป็นกะผมพอดี จำได้เลยว่าเธออยู่บ้านกับคนเกาหลีหรือญี่ปุ่นทำนองนั้นแหละครับ ในบ้านหลังในสุดด้านซ้ายน่ะครับ” รปภ.คนหนึงซึ่งสนิทกับภาคพอสมควรให้ข้อมูลกับเขาหลังจากที่ได้เบียร์กระป๋องเป็นของฝากในเวลาเย็นถัดมา

“แต่ไม่รู้ว่าเป็นแฟนหรือเป็นอะไรนะครับ ดูมีอายุมากแล้ว งานการอะไรก็คงไม่ได้ทำน่ะครับ ส่วนใหญ่ก็อยู่กันแต่ในบ้าน เห็นออกมาข้างนอกบ้างก็ขับรถยนต์ออกมาด้วยกันทั้งสองคนครับ นานๆทีก็ถึงจะเห็นคุณผู้หญิงขับรถออกมาคนเดียว แต่ก็ไม่นานนะครับ ถ้าออกมาคนเดียว นี่คุณสนใจเขาล่ะสิ อย่าเลยครับ ผมว่าแฟนแกดูท่าทางดุมากเลยนะคุณ” แกพูดเหมือนจะเตือนสติภาคเอาไว้ก่อน แต่นั้นไม่ได้ช่วยอะไรเท่าไหร่เลย เพราะยิ่งทำให้ภาครู้สึกท้าทายมากขึ้นอีกต่างหาก