รักนะ ยัยบ้าพลัง
เขียนโดย 
aemm
วันที่ 3 มีนาคม พ.ศ. 2561 เวลา 00.11 น.
แก้ไขเมื่อ 9 เมษายน พ.ศ. 2561 12.04 น. โดย เจ้าของเรื่องสั้น
5) อยู่ห่าง 2
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความห้องนํ้า
คางุระ: โอ้ย วันนี้เหนื่อยชะมัด เราควรจะทำไงดี เเย่ชะมัดเลย
อยู่ดีๆก็มีบางสิ่งบางอย่างที่อยู่ในหัวฉัน (ฉันเกลียดเธอ) มีคนพูดเเบบนี้อีกเเล้ว
ไม่สิ จำได้เเล้ว! นั่นเป็นคำพูดตอนที่สมัยฉันยังเด็กอยู่ อยู่ดีๆมันก็ผุดมาในหัวฉัน
(นั้นคือเสียงจากความคิดคนอื่น) ใครน่ะ! ใครพูดกับฉันมีเเค่ฉันที่อยู่คนเดียวไม่ใช่หรอ
ใครน่ะบอกมานะ (ได้เวลาที่ความสามารถนี่จะเป็นของเธอตลอดไปเเล้ว)ความสามารถ
มันคืออะไรวะ (ความสามารถของเธอคือ การอ่านใจ) ฮะ!
อ่านใจ หมายความว่ายังไง
นี่! hello ยู้ฮู อยู่มั้ยวะ นี่เธอเป็นใครนะ ตอบฉันหน่อยดิ โอ้ย! นี้อย่าให้ตูปรีด นะ
ฉันเปิดประตูห้องนํ้าออกมา ก็เห็นโอคิตะอยู้ข้างห้องนํ้า พิงกำเเพงอยู่
คางุระ: นะ......นายมาตั้งเเต่เมื่อไร ตอนไหน เเล้วมายังไงอ่ะ
โอคิตะ: นี้เธอ ถ้าจะถามยาวขนาดนี้นะ เธอจะให้ฉันเดินถอยหลัง
ย้อนเวลาเเละอธิบายด้วยมั้ยละเนี่ย
คางุระ: เเล้วนายได้ยินที่ฉันพูดหมดเลยหรอเนี่ย ทำไมนายถึงเป็นคนเเบบนี้อ่ะ
ไม่คิดมาก่อนว่านายจะเป็นคนเเบบนี้อ่ะ นายมันเเย่ นิสัยเสีย เลว เเละ...
โอคิตะ: นี่เธอ ด่าซะยับเลย ให้เกียจฉันบ้างสิ เเละฉันก็...เออ....เออ
คางุระ: เอออะไร พูดมาสิเสียเวลาว่ะ เร็ว!
โอคิตะ: ฉันได้ยินหมดเเล้ว โทษทีนะ
กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ จบกับชีวิตอันเเสนสงบของฉัน เเละตอนนี้วิญญาณฉันออกจากร่าง
โอคิตะ: นะ..นี้เธอ เป็นไรอ่ะ
อยู่ๆฉันก็ล้มลงไปเเละมืดมากมีดาวเต็มตาเลยอ่ะทำไงดี เเต่ดีนะที่โอคิตะมารับทัน
ตอนนี้ฉันเห็นโอคิตะลางๆเเล้ว (ตึกตัก ตึกตัก เฮ้ย ทำไมใจยังสั่นอ่ะ) โอคิตะ
นี่เสียงนายหรอ (ใช่เสียงฉันเอง) !! ไม่ใช่ เสียงฉันมีฉันคนเดียวได้ยินนี่หว่า
โอคิตะ: ไม่มีใครได้ยินหรอก นอกจากฉัน
ตอนนี้ฉันพึ่งรู้ตัวว่าตัวเองเป็นลม
คำยืนยันของเจ้าของเรื่องสั้น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
