การผจญภัยของนรินทร์ที่ภูกระดึง

          หลังจากที่เดินทางมาถึงเช้าวันแรกที่ภูกระดึงเป็นอากาศที่หนาวเย็นแทนไม่อยากลุกออกจากเต้นท์ รินรีบลุกแล้วไปล้างหน้าแปรงฟัน ที่ห้องน้ำของอุทยาน บรรยากาศรอบด้านมีภูคนมากมายทั้งเด็กและผู้ใหญ่ มาเป็นครอบครัวบ้าง เป็นกลุ่มวัยรุ่นบ้างปะปนกันไป รินออกเดินทางเพียงคนเดียวโดยไร้เพื่อนร่วมทางมุ่งหน้าอย่างมุงมั่นขึ้นไปจุดแรกของอุทยานนั่นคือ"ซำแฮก" เป็นหนทางที่สูงค่อนข้างชัน ระยะทางประมาณ 1.3 กิโลเมตร 

          ประเทศไทย รวมเลือดเนื้อชาติเชื้อไทย.. เสียงเพลงชาติดังขึ้นเวลา 8.00 น. ทุกคนต่างหยุดยืนตรงเคารพธงชาติ "โห้แปดโมงเช้าแล้ว" รินคิดในใจ เสียงMessageดังขึ้น "รินอยู่ไหน พี่ถึงตีนภูกระดึงแล้วกำลังจะขึ้นเขา" พี่นนเพื่อนของพี่วายุทักมา รินตกใจกลัวพี่ๆเขาตามมาทัน แล้วรีบออกเดินทางต่อ หนทางชั่งแสนยาวไกลเดินเท่าไหร่ก็ไม่ถึงหลังแปรสักที เหนื่อย แต่ต้องทนเดิน เดินแบบไม่มีเพื่อนร่วมทาง ระหว่างทางเจอกลุ่มวัยรุ่นบ้าง บางคนก็บอกเราว่าใกล้ถึงแล้วอีกนิดนึง บางกลุ่มก็แซว ความรู้สึกของรินตอนนั้นทั้งกลัว เพราะมองไปทางไหนก็มีแต่ป่า ป่า ป่า แล้วได้แต่ยิ้มตอบรับกลุ่มคนที่เดินลงเขา ผ่านซำบอน,ซำกกกอ,ซำกอซาง,พร่านพรานแป ระยะทางผ่านไป 2.5กิโลเมตร ไม่รู้เลยว่าครึ่งทางรึยัง รินไปเดินกับลูกหาบ เพื่อที่จะมีเพื่อนพูดคุยบ้างเผื่อเป็นลมเป็นแล้งไปจะได้ไม่ตายในป่าคนเดียว

          "สวัสดีคะลุง นี่เราใกล้ถึงรึยังคะ" รินถามลูกหาบ "ใกล้แล้วอีก 1 กิโลเมตร" ลุงตอบพร้อมยิ้ม รินยิ้มตอบกลับเพราะรู้สึกดีใจใกล้ถึงแล้ว มองเวลาก็เป็นเวลาห้าโมงเช้า "หนูมาคนเดียวหรอ"ลุงถามอย่างหน้าสงสัย "ใช่คะ คือหนูตามมาง้อแฟน" รินตอบลุงด้วยน้ำเสียงที่มั่นใจครึ่งไม่มั่นใจครึ่ง ลุงอึ้งที่ได้ยินคำตอบแบบนี้ สักพักเราก็เดินมาถึง ซำกกหว่า ระยะทางเดินมาแล้วประมาณ 2.8 กิโลเมตร จุดพักนั่งดื่มน้ำนิดหน่อย เป็นเวลาเกือบครึ่งวันเดินทาง ประมาณ 3 กิโลเมตรแต่ความรู้สึกเหมือนกับเดินมาแล้ว 10 กิโลเมตร เหนื่อยแต่พักนานไม่ได้กลัวพี่ๆเขาตามมาทัน

*แปะแค่นี้ก่อนนะคะ ขอทำงานแปปนึงแอบแวะมาเพิ่มตอน