หนูน้อยหมวกเลือด

เอล : อะกะ กินข้าวได้แล้วลูก
อะกะ : ค่ะ วันนี้มีอะไรกินบ้างค่ะคุณพ่อ
เอล : ก็มี ซุปลูกตา สลัดเลือด สเต็กเนื้อเด็ก
อะกะ : มีแต่ของโปรดทั้งนั้นเลย วันนี้คุณพ่อจะล่าเหยื่อมั้ยค่ะ
เอล : มี เจ้าถามแบบนี้อยากไปเหรอ
อะกะ : ค่ะ หนูอยากล่าเหยื่อบ้าง
เอล : โอเค คืนนี้ห้าทุ่มเจอกันที่ป่าตะวันออก
อะกะ : ค่ะ
สี่ทุ่มครึ่ง
เอล : มาเร็วนะ
อะกะ : ตื่นเต้นจนพูดไม่ออกเลยค่ะ
เอล : เหยื่อคนแรกของลูกคือ เด็กที่อายุไม่เกินยี่สิบ
อะกะ : เข้าใจแล้วค่ะ
ณ. บ้านของเหยื่อรายแรกของอะกะ
เด็ก : ใครก็ได้ช่วยด้วย
อะกะ : ไม่มีใครช่วยเธอได้เหรอ
(ฉันตัดสินใจแทนมีดลงบนตัวของเด็กจนเด็กกรี๊ดร้องด้วยความเจ็บปวด ฉันแทนนับครั้งไม่ถ้วนจนเด็กตาย ส่วนพ่อแม่เด็กพ่อของฉันได้ไปจัดการแล้วนำอวัอยะและส่วนแขน มือ กลับบ้าน ส่วนของฉันก็มีเลือดหนึ่งลิตรกับหัวใจ ลูกตา ไต ตับ และหัว ทั้งหมดสำหรับอาหารของวันพรุ่งนี้)
เอล : เจ้าทำได้ดีมาก พ่อภูมิใจในตัวเจ้า
อะกะ : ค่ะคุณพ่อ คุณพ่อคะเราจะนำส่วนไหนไปขายให้คุณชิโระดีคะ
เอล : เอาส่วนแขนและมือไปขาย ส่วนที่เหลือเราเก็บไว้
อะกะ : ค่ะ :)
ณ.บ้านของผู้ตาย
คุโระ : ฝีมือแบบนี้มีคนเดียวที่ทำได้
มินา : ใครเหรอคุโระ
คุโระ : ปีศาจหมาป่าเอล
ริว : นี่ล้อฉันเล่นใช่มั้ย
จูเลีย : เขาพูดจริง
มินา : ฉันเคยได้ยินชื่อเสียงของเขา เป็นปีศาจที่น่ากลัวและเคยได้ยินมาว่าเขาเป็นคนที่สังหารจอมเวทย์สูงสุดของพวกเรา
ริว : แต่เขานะจะตายไปแล้วนี่
จูเลีย : เขาเป็นอมตะ
คุโระ : คดีครั้งนี้ดูท่าจะใหญ่เอาเรื่องแล้วซิ
..........................................