หนูน้อยหมวกเลือด

เอล : อะกะ กินข้าวได้แล้วลูก

อะกะ : ค่ะ วันนี้มีอะไรกินบ้างค่ะคุณพ่อ

เอล : ก็มี ซุปลูกตา สลัดเลือด สเต็กเนื้อเด็ก

อะกะ : มีแต่ของโปรดทั้งนั้นเลย วันนี้คุณพ่อจะล่าเหยื่อมั้ยค่ะ

เอล : มี เจ้าถามแบบนี้อยากไปเหรอ

อะกะ : ค่ะ หนูอยากล่าเหยื่อบ้าง

เอล : โอเค คืนนี้ห้าทุ่มเจอกันที่ป่าตะวันออก

อะกะ : ค่ะ

สี่ทุ่มครึ่ง

เอล : มาเร็วนะ

อะกะ : ตื่นเต้นจนพูดไม่ออกเลยค่ะ

เอล : เหยื่อคนแรกของลูกคือ เด็กที่อายุไม่เกินยี่สิบ

อะกะ : เข้าใจแล้วค่ะ

ณ. บ้านของเหยื่อรายแรกของอะกะ

เด็ก : ใครก็ได้ช่วยด้วย

อะกะ : ไม่มีใครช่วยเธอได้เหรอ

(ฉันตัดสินใจแทนมีดลงบนตัวของเด็กจนเด็กกรี๊ดร้องด้วยความเจ็บปวด ฉันแทนนับครั้งไม่ถ้วนจนเด็กตาย ส่วนพ่อแม่เด็กพ่อของฉันได้ไปจัดการแล้วนำอวัอยะและส่วนแขน มือ กลับบ้าน ส่วนของฉันก็มีเลือดหนึ่งลิตรกับหัวใจ ลูกตา ไต ตับ และหัว ทั้งหมดสำหรับอาหารของวันพรุ่งนี้)

เอล : เจ้าทำได้ดีมาก พ่อภูมิใจในตัวเจ้า

อะกะ : ค่ะคุณพ่อ คุณพ่อคะเราจะนำส่วนไหนไปขายให้คุณชิโระดีคะ

เอล : เอาส่วนแขนและมือไปขาย ส่วนที่เหลือเราเก็บไว้

อะกะ : ค่ะ :)

ณ.บ้านของผู้ตาย

คุโระ : ฝีมือแบบนี้มีคนเดียวที่ทำได้

มินา : ใครเหรอคุโระ

คุโระ : ปีศาจหมาป่าเอล

ริว : นี่ล้อฉันเล่นใช่มั้ย

จูเลีย : เขาพูดจริง

มินา : ฉันเคยได้ยินชื่อเสียงของเขา เป็นปีศาจที่น่ากลัวและเคยได้ยินมาว่าเขาเป็นคนที่สังหารจอมเวทย์สูงสุดของพวกเรา

ริว : แต่เขานะจะตายไปแล้วนี่

จูเลีย : เขาเป็นอมตะ

คุโระ : คดีครั้งนี้ดูท่าจะใหญ่เอาเรื่องแล้วซิ

..........................................