เรื่องจริงของรักออนไลน์

   เมื่อก่อนตอนเด็กๆฉันคิดว่ารักนั้นมีค่าทำให้ทุกสรรพสิ่งนันมีความสุขฉันเชื่อเเบบนั้นมาตลอด
จนกระทั่งวันนึงเขาก็ทักมา
กัซ:ทักครับ^^
หยา:ค่ะ^^
ฉันกับเขาคุยกันอย่างถูกคอหัวใจฉันมันพองโตทุกครั้งที่ได้คุยกับเขาเขาทำให้เเชทของฉันไม่ร้างเหมือนเมื่อก่อนตอนช่วงปิดเทอมของฉัน80%จึงถูกผลาญไปกับการเเชท
ทุกๆวันฉันจะมาเฝ้าเเต่โทรศัพท์เหมือนสุนัขเลยหละเวลาเขาเล่นด้วยก็มีความสุขเเต่พอเขาไปก็หงอยเเละห่อเหี่ยว  สายตาฉันเริ่มเสีเพราะเล่นหน้าจอโทรศัพท์บ่อยเกินไปจนต้องหาเเว่นมาสวม
ซึ่งมันไม่เข้ากับหน้าฉันสุดๆเลยTT
ผ่านไป1เดือนอย่างรวดเร็ว
วันที่1/4/**
กัซ:น้องหยาคบกับพี่นะพี่ชอบน้องมากๆเลย
หยา:พี่อำน้องรึเปล่าเนี่ย///
กัซ:ไม่อำคบกับพี่เถอะนะๆๆๆ
หยา:อ..อืมตกลง///
กัซ:เย้---//จูบ
ฉันอาจจะดูใจง่ายเเต่ฉันก็เเค่ทำตามหัวใจเเค่นั้นเองนี่นะ..ไม่ผิดหรอก
ฉันเริ่มทำตัวออกห่างจากเพื่อนเพื่อนจึงไม่คบฉัน
ไม่เป็นไรหรอกฉันยังมีเพื่อนทางออนไลน์อีกเยอะ..
พี่กัซนั้นเทคเเคร์ฉันมากๆในช่วงเเรกทั้งคำหวานมุกตลกเเถมยังสนอนฉันทำการบ้านด้วย
ช่วงเวลาเเห่งความสุขนั้นทำให้ฉันลืมไม่ลงเลย
4เดือนผ่านไป
พี่กัซใส่ใจฉันน้อยลงเเละเริ่มไม่คุยกับฉันเเล้วจนฉันสงสัยเลยลองเเฮกเข้าไปในเฟสเขาดู
เเละก็ต้องไม่เชื่อสายตาตัวเอง
               เขานอกใจฉัน...ไปคุยกับผู้หญิงคนอื่นอีกประมาณ5คน..
เเถมหนำซำ้เขายังมีเเฟนในโลกเเห่งความจริงเเต่ยังไม่ขึ้นสถานะ นำ้ตาของฉันพรั่งพรูออกมาเป็นสายหยดลงมาที่หน้าจอโทรศัพท์ที่มีเเชทสีชมพูของพี่กัซกับหญิงอื่น
ฉันรักเขามากจริงๆเเต่เขากลับเห็นฉันเป็นเเค่ของเล่น
ฉันรู้สึกเหมือนโดนพระเจ้าหักหลังทั้งที่เชื่อในความรักมาโดยตลอดเเท้ๆ
หลังจากวันนั้นฉันก็ได้ครอบครัวเเละเพื่อนเป็นยารักษาเเผลใจจนสามารถลืมเขาได้เเล้วตอนนั้นมันเจ็บมากสำหรับใครที่มีความรักทางออนไลน์ก็ขอให้ระวังเอาไว้เพราะบางทีคนนั้นอาจจะไม่รักเราจริงเเละคำพูดหวานๆเหล่านั้นคงเป็นเเค่ตัวหนังสือ
สำหรับคนที่อกหักเหมือนฉันเพราะคนทางออนไลน์ขอให้คิดไว้ว่าครั้ง1ในชีวิตเราเคยรักคนพิการที่ไม่มีหัวใจเเล้วเก็บความทรงจำนี้ไว้เป็นบทเรียนเราจะได้ไม่ต้องวกกลับมาเจอความเจ็บเเบบเดิมอีก.....
                                                                              ด้วยรักจากยัยจอมยุ่ง