เรื่องจริงของรักออนไลน์

   เมื่อก่อนตอนเด็กๆฉันคิดว่ารักนั้นมีค่าทำให้ทุกสรรพสิ่งนันมีความสุขฉันเชื่อเเบบนั้นมาตลอด

จนกระทั่งวันนึงเขาก็ทักมา

กัซ:ทักครับ^^

หยา:ค่ะ^^

ฉันกับเขาคุยกันอย่างถูกคอหัวใจฉันมันพองโตทุกครั้งที่ได้คุยกับเขาเขาทำให้เเชทของฉันไม่ร้างเหมือนเมื่อก่อนตอนช่วงปิดเทอมของฉัน80%จึงถูกผลาญไปกับการเเชท

ทุกๆวันฉันจะมาเฝ้าเเต่โทรศัพท์เหมือนสุนัขเลยหละเวลาเขาเล่นด้วยก็มีความสุขเเต่พอเขาไปก็หงอยเเละห่อเหี่ยว  สายตาฉันเริ่มเสีเพราะเล่นหน้าจอโทรศัพท์บ่อยเกินไปจนต้องหาเเว่นมาสวม

ซึ่งมันไม่เข้ากับหน้าฉันสุดๆเลยTT

ผ่านไป1เดือนอย่างรวดเร็ว

วันที่1/4/**

กัซ:น้องหยาคบกับพี่นะพี่ชอบน้องมากๆเลย

หยา:พี่อำน้องรึเปล่าเนี่ย///

กัซ:ไม่อำคบกับพี่เถอะนะๆๆๆ

หยา:อ..อืมตกลง///

กัซ:เย้---//จูบ

ฉันอาจจะดูใจง่ายเเต่ฉันก็เเค่ทำตามหัวใจเเค่นั้นเองนี่นะ..ไม่ผิดหรอก

ฉันเริ่มทำตัวออกห่างจากเพื่อนเพื่อนจึงไม่คบฉัน

ไม่เป็นไรหรอกฉันยังมีเพื่อนทางออนไลน์อีกเยอะ..

พี่กัซนั้นเทคเเคร์ฉันมากๆในช่วงเเรกทั้งคำหวานมุกตลกเเถมยังสนอนฉันทำการบ้านด้วย

ช่วงเวลาเเห่งความสุขนั้นทำให้ฉันลืมไม่ลงเลย

4เดือนผ่านไป

พี่กัซใส่ใจฉันน้อยลงเเละเริ่มไม่คุยกับฉันเเล้วจนฉันสงสัยเลยลองเเฮกเข้าไปในเฟสเขาดู

เเละก็ต้องไม่เชื่อสายตาตัวเอง

               เขานอกใจฉัน...ไปคุยกับผู้หญิงคนอื่นอีกประมาณ5คน..

เเถมหนำซำ้เขายังมีเเฟนในโลกเเห่งความจริงเเต่ยังไม่ขึ้นสถานะ นำ้ตาของฉันพรั่งพรูออกมาเป็นสายหยดลงมาที่หน้าจอโทรศัพท์ที่มีเเชทสีชมพูของพี่กัซกับหญิงอื่น

ฉันรักเขามากจริงๆเเต่เขากลับเห็นฉันเป็นเเค่ของเล่น

ฉันรู้สึกเหมือนโดนพระเจ้าหักหลังทั้งที่เชื่อในความรักมาโดยตลอดเเท้ๆ

หลังจากวันนั้นฉันก็ได้ครอบครัวเเละเพื่อนเป็นยารักษาเเผลใจจนสามารถลืมเขาได้เเล้วตอนนั้นมันเจ็บมากสำหรับใครที่มีความรักทางออนไลน์ก็ขอให้ระวังเอาไว้เพราะบางทีคนนั้นอาจจะไม่รักเราจริงเเละคำพูดหวานๆเหล่านั้นคงเป็นเเค่ตัวหนังสือ

สำหรับคนที่อกหักเหมือนฉันเพราะคนทางออนไลน์ขอให้คิดไว้ว่าครั้ง1ในชีวิตเราเคยรักคนพิการที่ไม่มีหัวใจเเล้วเก็บความทรงจำนี้ไว้เป็นบทเรียนเราจะได้ไม่ต้องวกกลับมาเจอความเจ็บเเบบเดิมอีก.....

                                                                              ด้วยรักจากยัยจอมยุ่ง