Love time story

       รักแท้...มักไม่แพ้ระยะทาง
 
 
    หลายคนมักถามฉันบ่อยๆว่าทำไมถึง เลือก ที่จะรอ ฉันก็ไม่รู้เหตุผลหรอกนะว่าทำไม แต่ฉันรู้เพียงแค่ว่า เขา คือคนสำคัญของฉันไม่ว่ามันจะนานแค่ไหน เขาก็ยังเป็นที่หนึ่งในใจฉันเสมอ
                  หน้าหนาวปีที่แล้ว
 
 ครั้งหนึ่งเคยมีคนๆหนึ่งเคยบอกฉันว่า" ความรักมันไม่จำเป็นที่จะต้องให้ใครรู้ขอเพียงแค่เราสองคนรู้ว่าเรารักกันก็พอ" อ้อมกอดที่เขาได้หมอบให้ฉันในตอนนั้นมันช่างอบอุ่นเหลือเกิน มีทุ่งหน้าที่เป็นสถานที่รัก มีหมู่ดาวนับร้อยดวงที่มารวมเป็นพยาน แสงจันทร์ที่ส่งสะว่างเปรียบเสมือน กับแสงส่งทางนำ ฉันไม่รู้ว่าอนาคตข้างหน้าจะเกิดอะไรขึ้น ฉันรู้เพียงแค่ว่า ณ.ตอนนี้ ณ.วินาทีนี้ ฉันมีความสุขและฉันก็รู้สึกปลอดภัยทุกครั้งที่ได้อยู่ในอ้อมกอดของคนที่ฉันรัก และฉันก็พร้อมที่จะจับมือแล้วก้าวเดินไปสู่เส้นทางข้างหน้ากับคนที่รักฉัน
 
                             หน้าหนาวปีนี้...
 
  มันเหลือเพียงความว่างเปล่า ไม่มีอีกแล้ว อ้อมกอดที่แสนอบอุ่น ไม่มีอีกแล้วรอยจูบที่แสนหอมหวาน เหลือเพียงแค่เงา แค่รูปถ่าย และความรู้สึกที่มีพร้อมกับใจและความหวัง หวังว่าสักวันเขา จะเดินกลับมาจับมือฉันและพาฉันเดินไปสู่หนทางแห่งรักแบบเมื่อก่อน เหมือนตอนที่เรายังรักกัน. หน้าหนาวปีนี้ฉันคงทำได้แค่รอ และภาวนาให้เขาหวนคือมา กลับมาสู่ตรงนี้ ตรงที่ที่เรารักกัน