บันทึกรักของนายกะล่อน

      วันเกิดของผมในวันนี้ ช่างเป็นเหมือนวันธรรมดาๆที่สุดแสนจะน่าเบื่อ คงจะเป็นเพราะขาดเธอไปหากในวันนี้เธอยังอยู่ละก็ คงจะเป็นวันที่แสนพิเศษสุดของฉันเลยก็ว่าได้  ผมนึกถึงวันเกิดของผมในปีที่แล้วที่มีเธอมาอวยพรให้ นี่ก็ผ่านมา1ปีมาแล้วเธอจะยังจำวันเกิดของผมได้มั้ยนะ วันนี้ช่างเป็นวันที่เงียบเหงาเหลือเกิน
      ผมได้ออกไปเดินเล่นคนเดียวที่สวนสาธารณะหลังฝนแล้งสายลมเย็นพัดมายิ่งทำให้ใจผมรู้สึกเหงาเข้าไปทุกที แต่แล้วผมก็ได้มาพบกันเธออีกครั้งเป็นเพราะอะไรกันทำไมต้องมาพบกันในวันนี้ หัวใจผมเต้นแรงและเต้นไม่เป็นจังหวะ ไม่แตกต่างอะไรกับตอนที่เรายังคบกันอยู่ ทำไมผมถึงเป็นแบบนี้ ทีคำถามมากมายวิ่งเข้ามาในหัวของผม เราเดินสวนทางกัน ไม่พูดไม่จากัน ไม่มองหน้ากัน ไม่สบตากัน เหมือนคนที่ไม่เคยรู้จักกันมาก่อน ตัวผมสั่นไปทั้งตัว แล้วเธอก็เดินจากไป
      ผมนี่แปลกเนอะ นี่ก็ผ่านไป1ปีแล้ว ผมกลับดีใจที่ได้มาพบกับเธออีกครั้ง ทำไมหัวใจของผมมันเต้นแรงแบบนี้ ทำไมใจมันเรียกร้องให้เธอกลับมา แต่สมองมันบอกให้หยุดคิดเรื่องเธอ มันคงเป็นไปไม่ได้แล้วหละที่เธอจะหวนกลับมาหาอีกครั้งหนึ่ง