ถ้ารักมันเป็นเพียงลม

9.3

เขียนโดย blueberrycheesepie

วันที่ 7 ตุลาคม พ.ศ. 2560 เวลา 20.01 น.

  1 ตอน
  2 วิจารณ์
  3,203 อ่าน
แชร์เรื่องสั้น Share Share Share

 

1)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 >>บทนำ<<

          ถ้าหากรักเป็นเพียงลมเราจะกลับมาได้พบกันอีกไหม ตัวฉันที่นั่งอยู่ริมระเบียงห้องเงยหน้าขึ้นมองบนท้องฟ้า แสงดาวที่แข่งกันส่องแสง กลับทำให้รู้สึกเหงาและคิดถึงเรื่องราวเก่าๆในวันนั้น น้ำตาของฉันเริ่มไหลรินโดยที่ฉันไม่ทันได้รู้ตัว ทำไมมันถึงเหงาได้ขนาดนี้นะฉันเริ่มเปิดไดอารี่ที่ฉันเป็นคนเขียนเองมันคงไม่ง่ายนักหรอกหาฉันจะไม่ร้องไห้ หรือไม่ยิ้มหัวเราะไปกับมัน แต่ก็นะอย่างน้อยเราก็เคยได้อยู่ด้วยกัน 

 

                                         >>ไดอารี่หน้าแรก(แนะนำตัว)<<

          วันนี้เป็นวันเปิดเทอมวันแรกฉันจะได้อยู่ห้องม.4/1ด้วยละวันนี้มีนักเรียนใหม่เข้ามาหลายคนเลยและเมื่อเข้าห้องมาทุกคนก็จะเลือกที่นั่งของตัวเองพวกเด็กเก่าก็จะนั่งด้วยกันส่วนฉันก็ยังไม่รู้จักใครเท่าไหร่หรอก ตอนฉันอยู่ม.ต้นฉันอยู่3/2น่ะ ตอนสมัครฉันคิดอะไรอยู่นะถึงได้เลือกห้องนี้น่ะฮ่าๆ แต่ก็ใช่ว่าฉันจะไม่มีเพื่อนนะฉันได้มีโอกาศรู้จักกับมะเหมี่ยวตอนทำกิจกรรมโรงเรียนด้วยกันตอนนี้เธอก็หลับอยู่โต๊ะข้างๆฉันเนี่ยละ จากนั้นไม่นานเสียงเพื่อนที่คุยกันราวกับไม่ได้คุยกันมานาน10ปีก็พูดด้วยเสียงกระซิปว่า"อาจารย์มาแล้ว"บรรยากาศในห้องก็เปลี่ยนไปทันที่เลยละและ  มะเหมี่ยวก็ตื่นตอนไหนไม่รู้ นี่สินะที่เขาเรียกกันว่าการรวมพลังกันภายในห้องเรียน หญิงสาววัยกลางคนเดินเข้ามาในห้องเรียนและพูดขึ้นว่า"สวัสดีค่ะนักเรียนครูชื่อกนกวรรณนะคะครูเป็นอาจารย์ที่ปรึกษาของห้องนี้นะคะ" เมื่อครูกนกวรรณพูดจบหัวหน้าห้องก็พูดขึ้น             

"นักเรียนเตรียมตัวทำความเคารพ" 

"สวัสดีค่ะ/ครับคุณครู"หลังจากนั้นครูกนกวรรณก็พูดขึ้นว่า

"วันนี้ครูจะให้นักเรียนแนะนำตัวกันนะคะ" ตึ่ก!ตึ่ก!ตึ่ก! เอี๊ยดดดดดด เสียงรองเท้าผ้าใบที่ถูกับพื้นราวกลับวิ่งด้วยความเร่งรีบหยุดอยู่ที่หน้าห้องทำให้ทุกคนในห้องหันไปมองกันเป็นตาเดียวก็พบกับชายที่ใส่ชุดนักเรียนสูงประมาณ170กว่ายืนอยูหน้าห้องหน้าของเขาดูเหน็ดเหนื่อยจากการวิ่งเขาพูดขึ้นว่า"ขออนุญาตเข้าห้องครับ" ครูกนกวรรณมองหน้าเขาและพูดขึ้นว่า"เชิญเข้าด้านในค่ะนักเรียน"้ผู้ชายคนนั้นเดินตรงไปนั่งโต๊ะที่ว่างอยู่ริมหน้าต่าง หลังจากนั้นทุกคนก็เริ่มแนะนำตัวตามปกติจนถึงเขาคนนั้นผู้ชายที่เพิ่งมาถึงเขาลุกขึ้นแนะนำตัวโดยที่สายตาของทุกคนจับจ้องไปที่เขาาคนเดียว"สวัสดีครับผมชื่อ กวินพันธุ์ เรียกผมว่าอาร์มก็ได้นะครับขอบคุณครับ"การแนะนำตัวของเขามันช่างสั้นเหลือเกินต่างจากคนก่อนหน้านี้(2นาทีก่อนหน้า)"สวัสดีครับ ผมชื่อป่านนะครับผมเป็นคนที่ขี้เล่นแถมใครๆก็มองว่าผมเป็นผู้ชายที่หล่อมากซึ่งผมก็คิดว่าเป็นแบบนั้นนะครับ สำหรับสาวๆที่อยากรู้จักผมแล้วละก็ 08X XXXX XXX รักนะจุ๊ปๆ" อะไรกันนะที่ทำให้เขามันใจขนาดนั้น 

           

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของเรื่องสั้น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านเรื่องสั้นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา