RK...1 สำนึกถึงวันเกิด (กลอน)

     งานวันเกิด ยิ่งใหญ่ ใครคนนั้น

ฉลองกัน ในกลุ่ม ผู้ลุ่มหลง

หลงลาภยศ สรรเสริญ เพลินทะนง

วันเกิดส่ง ชีพสั้น ใกล้วันตาย

          อีกมุมหนึ่ง ซึ่งเหงา น่าเศร้าแท้

หญิงแก่ๆ นั่งหงอย และคอยหาย

วันเกิดลูก เป็นวัน อันตราย

แม่คลอดสาย โลหิต แทบปริดชนม์

          วันเกิดลูก เกือบคล้าย วันตายแม่

เจ็บท้องแท้ เท่าไหร่ มิได้บ่น

กว่าอุ้มท้อง กว่าจะคลอด รอดเป็นคน

เติบโตจน บัดนี้ นี่เป็นใคร

          แม่เจียนเจ็บ ใจจะขาด ในวันนั้น

กลับเป็นวัน ลูกฉลอง กันผ่องใส

ได้ชีวิต แล้วก็หลง ระเริงใจ

ลืมผู้ให้ ชีวิต อนิจจา

          ทำไมจึง เรียกกัน ว่า"วันเกิด"

วันผู้ให้ กำเนิด จะถูกกว่า

คำอวยพร ที่เขียน ควรเปลี่ยนมา

ให้มารดา คุณเป็นสุข จึงถูกแล

          เลิกจัดงาน วันเกิด กันเถิดนะ

ควรที่จะ คุกเข่า เข้ากราบแม่

ควรระลึก นึกถึง พระคุณแท้

อย่ามั่วแต่ จัดงาน ประจานเอยยย.