My stick Over:Zero

 
      ห้องสภาเวทมนต์
  “เห้ออออ นึกว่าจะตายซะแล้ว” เซอเวนนั่งถอนหายใจบนเก้าอี้
  “จินเองก็ทำเกินไป แค่ให้ดึงความสนใจของคนดูไว้เท่านั้น” ชายแก่ที่นั่งบนเก้าอี้หัวมุมพูดขึ้น
  “ชิ” จินรู้สึกไม่พอใจ
  “ว่าแต่คุณปู่ ที่เรียกรวมตัววันนี้มีอะไรเหรอ” เลโอลำดับที่สี่ ถามขึ้น
  “ที่เรียกรวมตัววันนี้เนื่องด้วยลำดับที่เก้าและสิบได้ละทิ้งภารกิจ จึงจะแต่งตั้งขึ้นมาใหม่”
  “เห...ไม่จริงหน่า” รีโอน่าลำดับที่เจ็ด
  “เอาละ..ทั้งสองคนเข้ามาได้”
 
  “นี่คือ มาโดโกะกับลอล่า ที่จะเข้ามารับตำแหน่งเก้าและสิบ ใจดีกับเธอด้วยละ” ชายแก่พูดแนะนำ
  “ว้าวทั้งสองคนน่ารักจัง” รีโอน่ากำลังจะวิ่งเข้าไปกอด
  “หยุดเลยรีโอน่า” พีโอเน่ลำดับที่แปด ดึงคอเสื้อไว้
  “สภานี้คงตกต่ำลงแล้วสินะ ถึงได้ให้เด็กเข้ามา” จินพูดประชดประชัน
  “ไม่เอาน่าจินโกะ พูดแบบนั้นเดี๋ยวก็โดนเกลียดหรอก” เซอเวนพูดขึ้น
  “จินเฉยๆโว้ย นี่แกจะหาเรื่องชั้นใช่ไหม” จินตะคอกใส่เซอเวน
  “เอาละพอกันแค่นั้น ทุกคนคงทราบถึงเรื่องกลุ่มก้อนเมฆสีดำที่ครอบคลุมทั้งสีทิศแล้ว ภารกิจในครั้งนี้จะให้ทุกคนไปตรวจสอบถึงกลุ่มเมฆนั้น โดยจะแบ่งไปทิศและสองคน เซอเวนลำดับที่สามและเลโอลำดับที่สี่ไปสำรวจทางทิศตะวันออก”
  “รับทราบ/ครับ” เซอเวนและเลโอตอบพร้อมกัน
  “จินลำดับที่ห้าและไวท์ลำดับที่หกไปสำรวจทางทิศตะวันตก”
  “รับทราบ/รับทราบ” จินและไวท์ขานรับ
  “รีโอน่าลำดับที่เจ็ดและพีโอเน่ลำดับที่แปด รับผิดชอบทางทิศใต้”
  “รับทราบค่ะ/รับทราบคะ” เสียงตอบของรีโอน่าและพีโอเน่
  “เอาละเริ่มภากิจได้”
 
      หลังจากทุกคนออกไปหมด
  “เอ่อ..แล้วพวกหนูละคะ” มาโดโกะถามขึ้น
  “ทั้งสองไปสำรวจทางทิศเหนือแล้วกัน โทษทีนะที่ให้มารับภารกิจอันตรายแบบนี้” ชายแก่พูดพร้อมเดินไปนั่งเก้าอี้
  “แค่ภารกิจสำรวจมันอันตรายขนาดนั้นงั้นเหรอ” ลอล่าถามขึ้น
ชายแก่เอามือเถ่าคางก่อนจะพูดขึ้นว่า
  “ลำดับที่เก้าและสิบได้รับภารกิจพิเศษให้ไปสำรวจกลุ่มเมฆนั้นจนตอนนี้ยังไม่มีการติดต่อกลับมา”
  “จึงอยากให้พวกเธอไปตรวจดูให้หน่อย ว่าสิ่งที่ชั้นคิดมันผิด”
  “เรื่องที่ว่าพวกเขาทิ้งภารกิจนั้นเหรอคะ” มาโดโกะถาม
  “ใช่ เอาละเริ่มภารกิจได้....ระวังตัวกันด้วยละ”
     
      ห้องสภาเวทมนต์หลังจากที่มาโดโกะกับลอล่าออกไปได้สักพัก
  “ฟังอยู่งั้นเหรอ ซีโร่” ตาแก่หันไปมองทางด้านประตูปรากฏร่างชายคนหนึ่งขึ้นมา
  “เป็นห่วงเด็กสองคนนั้นงั้นเหรอ” ชายแก่ถามขึ้น ส่วนชายคนนั้นได้แต่พยักหน้าตอบ
  “จะตามไปก็ได้นะ ยังไงซะก็ไม่มีภารกิจให้กับนาย” หลังจากชายแก่พูดจบ ชายคนนั้นก็โค้งตัวสื่อได้ถึงคำว่าขอบคุณ
  “ยังทำอะไรตามใจตัวเองไม่เปลี่ยน” ชายแก่บ่นพึมพำหลังจากชายคนนั้นหายไป