รุ่นพี่หน้าใสกับยัยแว่นหน้าจืด
เขียนโดย 
Aonแมวเหมียวผู้เรียบร้อย
วันที่ 3 พฤษภาคม พ.ศ. 2560 เวลา 17.03 น.
แก้ไขเมื่อ 16 สิงหาคม พ.ศ. 2560 14.14 น. โดย เจ้าของเรื่องสั้น
7) แขกที่ได้รับเชิญ (2)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ กริ๊งงง"งงง (เสียงออดหน้าบ้าน)
เสียงออดหน้าบ้านดังขึ้น ใครมาหนะ ฉันคิดในใจก่อนจะหยุดหั่นผักและเดินไปที่ประตู
"แม่! ทำไมถึงช้าจังเลยคะ มาคะเดี๋ยวหนูช่วยถือ" ฉันรีบเดินไปถือกระเป๋าช่วยแม่ "สวัสดีครับคุณน้า"เสียงพี่ทิวที่กำลังเดินตามฉันมาติดๆพูดขึ้น
"จ๊ะ แล้วเป็นไงบ้างจ๊ะ อยู่กันสองคน" แม่ถามขึ้นขณะที่ค่อยๆเดินไปนั่งลงที่โซฟา
"ก็ดีคะแม่ และก็ไม่กัดกันเหมือนก่อนแล้วคะ55" "แม่พักเหนื่อยก่อนนะคะ เดี๋ยวพี่ทิวกับหนูไปทำกับข้าวก่อนนะค่ะ " แม่พยักหน้าเบาๆ ฉันวางของไว้ข้างบันไดและเดินเข้าไปในครัวพร้อมกันกับพี่ทิว
20:30 P.M.
พอทานข้าวเสร็จ....
พอทานข้าวเสร็จทุกคนก็แยกย้ายกันไปอาบน้ำ ส่วนฉันผู้ที่อาบน้ำเร็วกว่าใครก็ออกมานั่งรับลมหน้าบ้าน สายลมเย็นๆ บรรยากาศเงียบๆแบบนี้เป็นอากาศที่ดีจังเลยน้าาา ฉันสูดอากาศเข้าเต็มปอด อีกไม่กี่อาทิตก็จะเปิดเทอมแล้วคงไม่ได้มานั่งสูดอากาศแบบนี้บ่อยๆ "เฮ้ออ..." ฉันถอนหายใจเบาออกมาเพราะอยู่ก็คิดถึงเรื่องพี่สายไหมกับพี่ทิวขึ้นมา
"มานั่งถอนหายใจอะไรอยู่ตรงนี้หนะ" เสียงใครบางคนทักมาจากด้านหลัง ฉันมองหาเจ้าของเสียง พี่ทิวนั่นเอง "คิดอะไรอยู่ ถึงได้ถอนหายใจแบบนั้น" เขาถามฉันอีกครั้งพร้อมกับมานั้งข้างๆเป็นเพื่อน
"ป่าวคะ แค่....คิดอะไรเรื่อยเปื่อย"
"ทำไมฉันรู้สึกว่าไม่เชื่อนะ??"
ฉันไม่พูดอะไรและมองเขาด้วยหางตา "พี่คะ...คือ...." อืดด"ดด ฉันพูดยังไม่ทันจบเสียงโทรศัพท์พี่ทิวก็ดังขึ้น "ข้อความเมสเสสจากพี่สายไหมเหรอคะ" พี่ทิวพยักหน้าเบาๆ ที่ฉันถามว่าเป็นพี่สายไหมรึเปล่าก็เพราะว่า..ฉันจะถามเกี่ยวกับเรื่องพี่สายไหมกับพี่ทิวพอดี
"ตอบไปสิคะ" ฉันพูดขึ้นขณะที่พี่ทิวจ้องข้อความนั้นอยู่นาน
"...เดี๋ยวฉันมานะ"เขาลุกจากเก้าอี้และเดินไปบนบ้านท่าทางเร่งรีบ เขาเป็นอะไรของเขานะ สักพักก็เดินลงมา
"ฉันออกไปข้างนอกแปปนึงนะ" พูดจบเขาก็เดินออกไปทันที
21:00 P.M.
@โต๊ะม้าหินอ่อนข้างสนามบาสของ รร.
"เรียกฉันมามีอะไร" พี่ทิวถามด้วยน้ำเสียงห้วนๆ พร้อมกับเดินไปหาพี่สายไหมที่ยืนรออยู่
"ฉันอยากเจอนาย อยากขอโทษ"
"พึ่งคิดได้เหรอ"
"ฉันก็เลยมาขอโทษนี่ไง ฉะ..ฉัน เสียใจ"
"....."
"ฉันอยากให้นายยกโทษให้ฉัน...ได้ไหม.."
"....."
"ฉันรู้..วะ..ว่าสิ่งที่ฉันทำมันผิด..ผิดมากด้วย แต่นายรู้ไหมฉันรู้สึกผิดและเสียใจมาโดยตลอดไม่มีตอนไหนเลยที่ไม่เสียใจ ฉันอยากจะขอโทษ และทุกครั้งที่ฉันพยายามจะมาขอโทษ..นายก็พยายามหนีฉัน..." น้ำใสๆเริ่มไหลจากดวงตาสีน้ำตาลเข้มของเธอ
"เฮ้ออ..." พี่ทิวถอนหายใจเบาๆก่อนจะเอื้อมมือไปโอบกอดพี่สายไหมที่กำลังยืนร้องไห้
"ฉัน..ฮึกๆ..ขอโทษ.."
"เธอกลับบ้านไปก่อนเถอะ" พี่ทิวพูดพร้อมกับคลายกอดเบาๆ พี่สายไหมพยักหน้าและเดินขึ้นรถสีฟ้าเข้มของเธอไป
22:00 P.M.
@หน้าบ้าน
"นี่เธอ! เธอ" พี่ทิวพร้อมเขย่าตัวฉันเบาๆ
"อ้าว! พี่ทิวกลับแล้วเหรอคะ" ฉันทักเขาด้วยท่าทางสลึมสลือ
"มานอนทำไมตรงนี้ ทำไมไม่ไปนอนบนห้องดีๆ"
"ก็รอพี่อยู่หนิค่ะ..ถ้าพี่มาแล้วงั้นฉันไปนอนนะค่ะ" ฉันพูดจบก็เดินกลับเข้าบ้านไปนอน
"ยัยโมนาเอ้ยยย จะมานอนตากยุงเพื่อรอฉันทำไมกัน..." พี่ทิวพูดขณะมองฉันที่กำลังเดินกลับไปนอนด้วย่าทางสลึมสลือ "มานั่งรอฉันเพื่ออะไรกัน....."
คำยืนยันของเจ้าของเรื่องสั้น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
