รุ่นพี่หน้าใสกับยัยแว่นหน้าจืด

       หลังจากที่คุณอานิรุจให้รุ่นพี่นั่นมาอยู่ที่บ้านได้ประมาณ2อาทิตย์ทุกอย่างก็เหมือนเดิม เจอหน้ากันทีไรก็กัดกันเหมือนเดิม*-* จนมาถึงวันนี้......
             โมนา Part
       เช้าที่อากาศสดใส ทุกคนทำภารกิจส่วนตัวเสร็จและทานข้าวเสร็จทุกคนก็ไปอยู่ที่มุมส่วนตัวของตัวเอง ส่วนฉันล้างจานอยู่ในครัว ทันใดนั้น
     กริ๊งงงง"งงงงง เสียงโทรศัพบ้าน ในห้องนั่งเล่นดังขึ้น
      "เดี๋ยวแม่รับเอง"
      "ค้าาา" 
     พอล้างจานเสร็จฉันเดินเข้าไปหาแม่ที่ห้องนั่งเล่น
       "ใครค่ะแม่" ฉันนั่งลงบนโซฟาข้างๆแม่
       "เพื่อนแม่เขาโทรมาบอกว่าแม่เขาป่วยอาการโคม่า  เที่ยงนี้เขาจะมารับ ลูกกับทิวอยู่ด้วยกันได้ใช่ไหม"
      "ได้คะแม่ แม่ไปอาบน้ำเตรียมเสื้อผ้าเถอะคะ^-^"
     "จ๊ะ"
      พอถึงเที่ยง รถของเพื่อนของคุณแม่ก็มารับ
     "เดินทางปลอดภัยนะค่ะ ถึงแล้วโทรบอกด้วนนะค่ะ^-^"
     "จ๊ะ ฝากดูแลน้องด้วยนะทิว" แม่หันไปบอก
     "ครับ^-^"
         ทิว Part
             เย็นของวันนี้
     "นี่....." ผมนั่งลงบนโซฟาฝั่งตรงข้ามของยัยแว่น
     "......" ยัยแว่นวางหนังสือลงและหันหน้ามามองผม
     "เอ่อคือ...อ่ะ.."ผมวางขนมลงบนบนโต๊ะ
     "ให้ทำไมอ่ะ"ยัยแว่นทำหน้าสงสัย
     "คือ ก็..สงบศึกไง "
     "สงบศึกงั้นหรอ "
     "อืมใช่ ว่าไง ตกลงไหม"
     "ก็ได้ "
     "ดีเลย>< อ่อและอีกอย่าง เธอต้องเรียกฉันว่าพี่ชาย และฉันจะเรียกเธอว่ายัยแว่นโอเคนะ^-^"
     "ห๊ะ!! ไม่อ่ะแบบนี้ฉันก็เสียเปรียบอะดิ*0*"
     "โอเค ตกลงตามนี้นะ" พูดจบผมก็เดินออกมาแบบแทบจะไม่ได้ฟังยัยแว่นนั่นพูดเลย
 
                        
                  (เดี๋ยวมาต่อนะ>3< )