My stick ผมนี่แหละสาวน้อยเวทย์มนต์

“หยุดเถอะนะ รอร่า เธอกำลังถูกความมืดครอบงำอยู่นะ” เด็กสาวหัวชมพูที่มัดผมทรงทวิลเทล
พูดขณะที่กำลังหลบลูกไฟที่พุ่งเข้าหาดั่งสายฝน
“หุบปาก ตอนนี้เธอน่ะกำลังอิจฉาที่ฉันมีพลังเหนือกว่าสินะ” เด็กสาวหัวดำที่มัดผมทรงโพนี่เทลพูดพร้อมกับโจมตีเรื่อยๆ
“มันก็จริงนะที่ฉันน่ะอิจฉาเธอ แต่ว่าเธอในตอนนี้น่ะไม่ใช่”
“หุบปาก  หุบปาก  หุบปากไปซะ”
“รอล่า...........”
“จงรับรู้ถึงความอ่อนด้อยของตัวเองซะ  เปลวไฟเอ๋ย สายลมเอ๋ย ความมืดเอ๋ย ทั้งหมดทั้งมวลนั้นคือหนึ่งเดียวจงทำลายล้างทุกสิ่ง” เวทย์มนต์อันมหาศาลเริ่มก่อตัวเป็นกลุ่มก้อนขนาดใหญ่พอที่จะทำลายล้างทุกสิ่งได้ในพริบตา
“นี้มันอะไรกัน รอร่า........ไม่นะ”
พรึบบบบบบบบบบบบบบ
“อ่าว ไฟดับ” พลังของคุณเธอช่างรุนแรงจริงๆส่งผลถึงโลกแห่งความจริงได้
“พี่ค่ะ”
“งั้นเดี๋ยวพี่ไปเปิดเครื่องปั่นไฟก่อน”
“อืม^-^”
  “รายงานพิเศษ อุกกาบาตลูกที่สองได้ตกที่โรงไฟฟ้าทำให้สามเมืองข้างเคียงไฟฟ้าดับ
ต้องคอยดูสถานการณ์ต่อไปค่ะ จบรายงานพิเศษ”  คืออุกกาบาตคุณมึงว่างมากขนาดนั้นเลยเหรอถึงได้ตกไม่เว้นวันขนาดนี้ ผมเปิดดูทีวีหลังจากที่เปิดเครื่องปั่นไฟ
“ตกบ่อยแฮะ หรือว่าจะถึงวันสิ้นโลก”
“พี่คะ...ช่วยหนูด้วย.......พี่คะะะะะ” หลังจากที่ได้ยินเสียงร้องตะโกนของน้องสาวผมรีบวิ่งไปชั้นบนแล้วเปิดประตู
“เมย์เป็นอะ....ไร” ผมต้องชะงักเมื่อพบกับ
“พอเถอะนะรอร่า คนที่อยู่บนโลกใบนี้ไม่ได้เกี่ยวข้องเลยนะ” น้องสาวของผมโดนตัวละครในอนิเมะจับตัวไว้
“เด็กสาวคนนี้คือผู้ถูกเลือก คงให้ใครมาขัดขวางไม่ได้”
“เธอก็รู้กฎดีนี่ว่าห้ามใช้เวทย์มนต์บนโลกใบนี้”
“ใครสน เปลวไฟเอ๋ยจงแผดเผาทุกสิ่ง” ยัยหัวดำเล็งมาที่ผม จากนั้น
“อย่านะรอร่า”
“พี่คะ”
  ตอนนี้มันมืดไปหมด ร่างกายของผมรู้สึกร้อนรุ่มไปหมด ไม่สิตอนนี้เหมือนจะไม่รู้สึกอะไรเลย
ผมกำลังจะตายงั้นเหรอ
“ขะ..ขอโทษนะคะ” ได้ยินเพียงเล็กๆดังก้องอยู่ในหัว ทั้งที่ร่างกายไม่รับรู้แต่ทำไม่ถึงได้รู้สึกเหมือนมีน้ำอุ่นๆกระทบที่ใบหน้า
   “ในนามของข้า my stick ลำดับที่หก มาโดโกะขอเลือกชายผู้นี้เป็นผู้สืบทอดลำดับที่หนึ่งโดยแลกกับพลังเวทย์ทั้งหมดของข้า”
 
“เมย์....” ภาพความฝันที่น้องสาวของผมถูกพาตัวไปทำให้ผมสดุงตื่น
“ตื่นแล้วเหรอค่ะ...พี่ชาย”
“เธอ....เป็นใคร”
“ก็น้องสาวพี่ไงคะ”
“...อย่ามาล้อเล่นนะเว้ย!!!!” ผมเพลอตะโกนออกไปทำให้สีน่าเธอดูเศร้า
“ขะ..ขอโทษนะคะ..คือหนูไม่รู้จะทำยังไงแล้วจริง..เพราะหนูเลยทำให้น้องสาวของพี่ชายต้องถูกพาตัวไป” เธอคุกเข่าขอโทษ พูดพร้อมกับร้องให้
“เอ่อ..คือ ทางนี้ก็ต้องขอโทษด้วยที่ตะคอกใส่” ผมเข้าไปกอดเธอเพื่อปลอบ
“ฮือๆ พี่ชาย โลลิค่อน” อ่าวเฮ้ยยยยยยยยยยยย
 
ตอนต่อไป...
“พี่ชาย ตอนนี้พี่ชายสามารถใช้เวทย์มนต์ได้แล้วนะค่ะ”
“จะ..จริงเหรอ”
“แต่มีข้อแม้นะคะ..พี่ชายต้องพูดว่าแปลงร่างเพื่อเป็นหนุ่มน้อยเวทย์มนก่อนนะคะ”
“ปะ..ปะ..แปลงร่า............ใครมันไปพูดว่ะเฮ้ยยยยยย!!”