เรื่องเล่าเงาดำ

9.3

เขียนโดย ดินสอสีรุ้ง

วันที่ 25 เมษายน พ.ศ. 2560 เวลา 13.33 น.

  1 ตอน
  4 วิจารณ์
  3,703 อ่าน

แก้ไขเมื่อ 25 เมษายน พ.ศ. 2560 14.16 น. โดย เจ้าของเรื่องสั้น

แชร์เรื่องสั้น Share Share Share

 

1) ห้วยอาถรรพ์

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

          ' สวัสดีครับผมชื่อ กิต (นามสมมุติ) ผมเป็นเด็กแว๊นแถว จ. ลำปาง ครั้งเมื่อเป็นวัยซ่า ผมและเพื่อนในกลุ่มอีก 2-3 คนจะชอบขับรถแข่งกันบนท้องถนนทางหลวงเป็นประจำทุกค่ำคืน '

 

ตอนนั้นจำได้ดีว่าเวลา 22.48 นาที ของคืนวันพระใหญ่ ผมและเพื่อน ๆ อีก 2-3 คนได้จัดสนามแข่งขันเป็นประจำ แต่วันนี้จะแปลกหน่อยตรงเส้นทางที่ใช้แข่งขันเพราะได้เปลี่ยนเส้นทางจากปกติจะขับแถวๆ ถนนหลวงหน้าหมู่บ้าน แต่วันนี้เปลี่ยนเป็นถนนเปลี่ยวที่ข้างทาวมีพุ่มไม้และความเงียบสงบ เพื่อน ๆ ผมต่างขับถนนจอดปิดทางบนท้องถนนอย่างรู้งานก่อนที่รถผมจะมาปิดท้าย ระยางทางในการแข่งคือจะต้องผ่านห้วยแห่งหนึ่งก่อนถึงจะถึงจุดหมายที่กำหนดไว้ วันนั้นแข่งกัน3คันพอปล่อยสัญญาณต่างก็ออกตัวอย่างเร็ว ด้วยความที่ผมขับไปคนเดียวมันเลยไม่ต้องหวงคนข้างหลังอย่างเพื่อนผมที่มันให้แฟนซ้อนท้าย ระหว่างที่ขับผมรู้สึกขนลุกแปลกๆ รถที่ขับเร็วอยู่แล้วย่อมต้องมีลมแรงเป็นธรรมดาแต่นี้ผมหนาวๆ เหมือนไม่ใช่ลมที่มาจากการบิดรถเลย ด้วยความที่ผมหนาวเลยเบาความเร็วลงจนทำให้เพื่อนที่ขับตามหลังแซงไป จนทำให้รู้ว่าความหนาวที่ผมได้รับมันมาจากไหน ผมหันไปเห็นคนยืนอยู่ข้างทางเสื้อผ้าขาดยืนก้มหน้าแต่ผมสำผัสได้ว่าเขามองพวกเราคันใดคันหนึ่ง ในใจคิดว่าไม่ใช่แน่อาจจะเป็นคนบ้าข้างทาง ผมเลยมองกระจกเพื่อดูว่าเขายันยืนอยู่ตรงนั้น ผลที่ได้รับเกือบทำให้รถผมล้มเมื่อมองไปผมเห็นเขาวิ่งตามมาผมจะแปลกใจเลยถ้าผมไม่ขับรถถึง90 ตอนนั้นอยากจะบิดให้สุดแต่เหมือนรถไม่เป็นใจ ทำได้อย่างเดียวตอนนั้นคือสวดมนต์แต่เขาก็ยังตามอยู่ดี ไม่รู้ว่าผมขับมาไกลแค่หรือใกล้ถึงจุดหมายแล้ว แต่เพื่อนผมมันบอกว่าเลยห้วยไปนิดเดียวก็ถึงที่หมายแต่นี้ผมขับผ่านห้วยมาแล้วก็ยังไม่เห็นเพื่อนผมเลย ด้วยความที่เรากลัวเลยขับต่อไปเลื่อน ๆ จนเห็นแสงไฟรถขับสวนมาถึงได้รู้ว่าผมยังขับไปไม่ถึงที่ที่เพื่อนผมอยู่เพราะพวกมันถึงนานแล้วและรอผมนานเป็นชั่วโมงมันเลยตัดสินใจขับย้อนกลับมาดู ผมแทบจะกระโดดกอดมันถ้าไม่ติดตรงที่ไม่อยากอยู่ที่ตรงนี้ หลังจากนั้นผมก็ชวนพวกมันกลับอีกทางหนึ่งเพื่อที่จะไม่ได้เจอคนคนนั้นที่อยู่ข้างทาง พวกมันก็ยอมกลับอีกทาง เช้ารุ่งขึ้นผมถึงได้รู้ว่าเพื่อนที่ขับมารับผมกลับบ้านนั้นได้ขับรถชนต้นไม้ข้างทางและตายกันหมดและที่สำคัญต้นไม้นั้นคือที่เดียวที่ผมเจอชายคนนั้น สุดท้ายผมก็มารู้ทุกอย่างพร้อมกันคือเพื่อนผมตายตั้งแต่เมื่อคืนและผู้ชายคนที่ผมเจอคือ "ผี". !!!

 

 

 

 

          END

 

คำยืนยันของเจ้าของเรื่องสั้น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา