อยากตะโกนดังๆว่า!! "รักเธอ"

     สวัสดีค่ะฉัน มุราคามิ คาโอรุ อายุ 16 ปี เกิดวันที่ 10 ตุลาคม ราศีกันย์
     ฉันขอย้อนกลับไปเมื่อ 2 เดือนก่อนตอนช่วงโรงเรียนเปิดได้ประมาณ 1 เดือนกว่าๆ
     "เอาละครับตอนี้เรามาดูราศีที่ดวงดีที่สุดกันในวันนี้ดีกว่านะคะ ราศีที่ดวงดีที่สุดในวันนี้ก็คือ ราศีกันย์ครับ"
     "เย่!! ราศีดวงดีที่สุด แม่คะขอข้าวเพิ่มอีกค่ะ"
     "นี่ยังไม่อิ่มอีกรึไงคาโอรุ เช้านี้ก็ 5 ชามเข้าแล้วนะ"
     "ปล่อยพี่เขาไปเถอะฮะแม่ ยังไงยัยนี่ก็กินเท่าไหร่ก็ไม่อ้วนอยู่แล้วนี่ กระเพาะหลุมดำชัดๆ"
     "แกว่าไงนะไดกิ นี่แกกล้าว่าฉันว่ากระเพาะหลุมดำงั้นหรอเดี๋ยวก็ซัดซะหรอก"
     "พอได้แล้วน่าลูกทั้งสองคนนี้ก็ คาโอรุเลิกกินแล้วก็ไปโรงเรียนได้แล้ว"
     "ค่ะแม่ ฝากไว้ก่อเถอะไดกิ"
     "อย่าลืมมาเอาคืนละ ยัยทอม"
     "เลิกกัดกันแล้วไปโรงเรียนกันได้แล้ว ทั้งคู่เลย"
     "เห็นมั๊ยโดนแม่ดุเลย เพราะยัยทอมคนเดียวเลย"
     ฉันที่กำลังไม่สบอารมกับคำพูดของน้องชายจอมปากเสียบวกกับยังกินข้าวเช้าไม่เต็มอิ่มก็ได้เดินไปโรงเรียนอย่างชิวๆก็เหลือบมองดูนาฬิกาข้อมือเพื่อดูเวลา ปรากฏว่า
     "อ๊ากกกก สายแล้วไง เพราะมัวแต่ทะเลาะกับไดกิเลยสายจนได้"
     ฉันที่กำลังเดือดร้อนเพราะต้องไปโรงเรียนสายก็ดันนึกถงภาพตอนทะเลาะกับไดกิจนวิ่งมาถึงโรงเรียนแล้วเหลือบมองนาฬิกาอีกที
     "ฮะทำไมมันยังเวลาเดิมอยู่ฟะ เอ๊ะไอนี่มัน"
     ฉันสังเกตุเห็นตัวเลขบนนาฬิกาของฉันเป็นลอยหมกจากปากกาดำของไดกิที่ชอบใช้เป็นประจำ เลยหัวเสียนิดหน่อยที่นาฬิกาเรือนโปรดโดนน้องชายเอาปากกามาเขียน
     "ไดกิกลับบ้านไปแกเจอดีแน่ เฮ้อแต่ก็นะไม่ได้มาโรงเรียนสายสักหน่อยช่วยไม่ได้แต่ว่านาฬิกาฉัน"
     จังหวะที่ฉันบ่นพึมพัมๆอยู่คนเดียวตรงถนนทางเดินเข้าโรงเรียนฉันก็รู้สึกเหมือมีนมาสกิดฉันที่หลัง
     "คาโอรุ อรุณสวัสดิ์จ๊ะ มายืนทำอะไรตรงนี้หรอ"
     "โอ้วไงคาโอริ ก็นี่ไง เครียดเรื่องนี่อยู่นะสิ"
     ฉันโชว์นาฬิกาข้อมือให้กับคาโอริดู
     "เอ๋ ลอยปากกาดำ 555 นึกว่ามาสายงั้นหรอ แบบนี้ฝีมือไดกิใช่มั๊ยเนี้ย"
     "ไม่ต้องถามก็น่าจะรู้นี่ ไอเจ้านั้นกลับบ้านไปจะตบให้หายบ้าเลย"
     จากนั้ก็มีเพื่อนของฉันเดินเข้ามาสมทบอีก
     เพื่อนที่เข้ามาสมทบด้วยนั้นมันดันมีผู้ชายบ้าๆบอๆมาด้วยนี่สิ
     การทักทายของเพื่อนที่เข้ามาสมทบด้วยนั้นคือการเตะ แต่กับไอหมอนี่มันดันเรียกด้วยชื่อแปลกๆว่า
     "ไงคาโอรุโดน ลูกถีบแห่งความรัก เข้าไปแล้วเป็นไงบ้าง"
      "รู้สึกอยากฆ่าแกตอนนี้เลยละคาเสะ แกจะช่วยทักด้วยคำพูดปกติไม่ได้รึไงฟะ"
     "นี่ก็เรียกว่าปกตินะ"
     "ปกติบ้านแกสิ แต่วันนี้โลกคงแตกแน่ที่แกตื่นมาโรงเรียแต่เช้าได้อะ"
     "คนเรามันก็ต้องปรับเปลี่ยนนิสัยกันบ้างเซะ"
     "อรุณสวัสดิ์คาโอริ คาโอรุเธอไม่เจ็บมากใช่มั๊ยเนี้ย"
     "ไม่เจ็บหรอกเธออย่าห่วงเลยริสึ ว่าแต่ทำไมสองคนถึงมาด้วยกันละ"
     "ก็แม่ของฉันวานให้เอาของไปให้คุณนานินะสิ คุณนานิเลยบอกว่าวันนี้ช่วยลากคอคาเสะไปโรงเรียนด้วยนะ"
     "งั้นหรอ ไหนว่าปรับเปลี่ยนนิสัยไง ที่แท้ก็นาฬิกาปลุกมนุษย์นี่เอง"
     ฉันกับเพื่อนๆก็เดินหยอกล้อกันตามประสาเด็กวัยรุ่นกลุ่มใหญ่ ระหว่าที่พวกเราเดินเข้ามาให้โรงเรียนได้ไม่เท่าไหร่ก็เจอกับรุ่นพี่ มุราซากิ ยืนดักอยู่
     "เออคือ เธอชื่อมุราคามิ คาโอรุใช่มั๊ย ฉันมีเรื่องจะบอกนะ"
     จากนั้นรุ่นพี่ก็ก้มหน้าเอามือจับคอแล้วเงยหน้าขึ้นมา สีหน้ารุ่นพี่ตอนนั้นมันไม่ต่างอะไรกับมะเขือเทศสุกรอเวลาเก็บเลย
     "ใช่ค่ะมุราคามิ คาโอรุ มีอะไรรึป่าวคะ"
     "ฉันชอบเธอนะ ฉันชอบเธอมาตั้งแต่เปิดเทอมวันแรกแล้ว ฉันเฝ้าคอยดูเธอมาตลอด 1 เดือน เพราะงั้นช่วยคบกันฉันจะได้มั๊ย"
     เพื่อนๆในกลุ่มของฉันที่ยืนกันอยู่ข้างหลังก็ถึงขั้นช็อคกันตามๆไปรวมถึงฉันด้วย
     อยู่ๆริสึก็ตั้งสติได้ก็ยิงคำถามไม่ยั้งใส่รุ่นพี่มุราซากิ
     "ทำไมรุ่นพี่ถึงชอบคาโอรุละคะ?? เพราะอะไรถึงชอบ?? แล้วไปชอบคาโอรุตอนไหน?? นิสัยยัยนี่ไม่รู้อะไรเลยรึไงคะ?? แล้วรุ่นพี่รู้เรื่องอะไรของคาโอรุบ้างขั้นมาขอคบด้วย??"
     เดี๋ยวนะยัยนี่ถามมากไปแล้ว ถามเยอะกว่าฉันซะอีกฉันยังเรียกสติกลับมาไม่ได้เลย
     "ฉันขอตอบทีละคำถามละกันนะ ฉันชอบคาโอรุตรงที่มีนิสัยร่าเริ่งเป็นตัวของตัวเอง เพราะอะไรก็ไม่รู้หรอกนะแต่ว่าสายตาของฉันอยู่มันก็มองหาคาโอรุตลอดเวลาที่เดินผ่าน ก็อย่างที่พูดไปว่าชอบตั้งแต่เปิดเทอมแล้ว"
     รุ่นพี่เองก็ตอบคำถามไม่ยั้งเหมือนกัน ความจำพี่ดีมากหนูเองยังจำได้ไม่หมดเลยค่ะ นับถือรุ่นพี่เลยค่ะ สมแล้วกับฉายาเจ้าชาย
     "แล้วรุ่นพี่รู้อะไรเกี่ยวกับคาโอรุบ้างละคะ"
     "คาโอรุเกิดวันอังคารที่ 10 กันยายน อายุ 16 ราศีกันย์ สูง 167 น้ำหนัก 54 ครอบครัวมีกัน 4 คน คณพ่อชื่อมุราคามิ ทาจิซากุ คุณแม่ชื่อมุราคามิ ยูกิโนะ น้องชายชื่อมุราคามิ ไดกิ จบจากโรงเรียนไซโตกิ ไม่เก่งด้านการเรียนแต่เก่นด้านกีฬา ชอบอาหารทุกอย่าง เกลียดของขมๆยกเว้นช็อคโกแล็ต เวลาว่างก็ไปเล่นบาสที่สนามแถวบ้าน แค่นี้พอรึยังครับ"
     ฐานข้อมูลรุ่นพี่แน่นมากค่ะ สโต๊กเกอร์รึไงฟระนั้น
     "รุ่นพี่รู้ได้ยังไงกันนะ"
     "แค่ขอดูประวัติในฐานข้อมูลของสภานักเรียนก็ได้แล้ว ยังไงผมก็มีฐานะเป็นรองประธานนักเรียน เรื่องแค่นี้บอกคำเดียวก็ได้ข้อมูลมาแล้ว"
     "ใช้อำนาจนี่คะรุ่นพี่"
     "เรื่องนั้นผมไม่สนครับ ผมรู้แค่ว่าผมชอบคุณมุราคามิก็เพียงพอแล้ว"
     ฉันที่เรียกสติกลับมาได้นานแล้วแต่ไม่มีจังหวะที่จะพูดก็เอามือปิดปากของริสึ
     "ขอถามอะไรสึกอย่างนะคะรุ่นพี่"
     รุ่นพี่ที่ได้ยินเสียงฉันพูดก็เริ่มหน้าแดงและสีหน้าท่าทางดีใจ
     "มีอะไรหรอครับคุณมุราคามิ"
     "รุ่นพี่ราศีอะไรหรอคะ"
     "ผมราศีกรกฏครับ มีอะไรรึป่าว"
     "มะ ไม่มีค่ะ"
     ฉันที่ได้ชิบคำตอบก็หน้าซีดเป็นไก่ตาแตกไปเลย
     "งั้นผมขอตัวไปที่ห้องเรียนก่อนนะครับ"
     รุ่นพี่ที่หน้าแดงยิ้มดีใจก็เดินจากไปราวกลับสายลม เมื่อเดินมาได้สักหน่อยก็หันหลังตะโกนออกมาบอกฉันเสียงดังว่า
     "ผมจะขอเริ่มจีบคุณมุราคามิตั้งแต่วินาทีนี้เป็นต้นไป เตรียมใจไว้ได้เลยครับ"
     ฉันที่กำลังยืนหน้าซีดอยู่ก็เริ่มนึกถึงคำพูดของพิธีกรรายการดูดวงเช้าวันใหม่อยู่
     "เอาละครับตอนี้เรามาดูราศีที่ดวงดีที่สุดกันในวันนี้ดีกว่านะคะ ราศีที่ดวงดีที่สุดในวันนี้ก็คือ ราศีกันย์ครับ แต่ว่าวันนี้กับมีราศีที่เป็นที่ดวงดีที่ตีคู่กันมาก็คือ ราศีกรกฏ นั้นเองครับ ขอแสดงความดีใจด้วยครับ"
     ชิบเราดันไม่ได้สนใจไอราศีที่ตีคู่กันมา ก็ใครมันจะไปคิดละฟะว่ามันจะราศีของรุ่นพี่มุราซากิบ้านั้น
     "ทำไมอีตารุ่นพี่คนนั้นถึงหน้าด้านจังมาบอกรักคาโอรุหน้าโรงเรียนแบบเนี้ย"
     "พอเถอะริซึอย่าไปว่ารุ่นพี่เขาเลย ก็วันนี้มันเป็นวันดวงดีของรุ่นพี่เขานี่นา"
     พระเจ้าคะที่บอกว่าดวงดีเนี้ย หนูไม่ได้ขอให้รุ่นพี่ซาราคากิขวัญใจสาวมาบอกรักนะคะพระเจ้าคะ
To be continued...