Death-Hacker 1 ( ตอนเดียวจบ )

ผมชื่อ อาร์ม ครับ อายุ 29 ปี

ผมทำงานเป็นพนักงานออฟฟิศเเห่งหนึ่ง ซึ่ง...มันก็ปกติเหมือนทุกๆวัน

     ในทุกๆคืนผมชอบเปิดอ่านข้อความ E-mail ต่างๆที่ถูกส่งมากจากหลายๆที่ เช่น ลูกค้า หรือ เเม้กระทั่งแฟนสาวเองก็เช่นกัน  ผมอยู่คนเดียวในห้องเช่า ซึ่งผมกับเเฟนสาวนั้นไม่ได้อยู่ด้วยกันซักพักเเล้วล่ะ เพราะเธอไปต่างประเทศกับครอบครัว ผมเเละเเฟนสาวเลยมักจะชอบเขียน E-mail ส่งหากัน เเต่...

     4-5 คืนนี้ไม่มีข้อความจากเธอเลย เเต่กลับมีข้อความมากมายส่งมาจากไหนไม่รู้ มากเยอะมาก 2-3 เท่าเลยก็ว่าได้มั้ง เเล้วท้ายหัวข้อจดหมายมีคำที่เขียนว่า DH1 ติดมาด้วยทุกข้อความ ตอนนั้นผมไม่เอะใจอะไร เเละบวกกับตอนนั้นเป็นเวลาที่ผมมีปาร์ตี้กับเพื่อนๆ ทำให้รู้สึกง่วงนอนกว่าปกติ รุ่งขึ้นผมนั้นได้ไปที่ออฟฟิศเหมือนปกติทุกๆวัน เเต่ต้องพบกับสิ่งที่ต้องทำให้ผมเเปลกใจมากวันนั้นคือ พนักงานเเทบทุกคน หรือเเม้กระทั่งหัวหน้าของผมเอง ก็มีอาการ เหมือนคนไม่ได้นอนมาทั้งคืน พอผมถามว่าเกิดอะไรขึ้น สิ่งที่ได้ยินคือ ทุกคนเล่าเหมือนกันหมด...

     พนักงานคนเเรกผมว่า มีข้อความเด้งขึ้นมาบนหน้า E-mail เป็นร้อยเลย เเล้วสิ่งที่เหมือนกันเข้าไปอีกคือ ท้ายหัวข้อจดหมายมีคำว่า DH1 เหมือนกัน ซึ่งมันอาจจะถูกส่งมากจากคนชื่อคนนี้หรือป่าว ? 

     เเต่คนที่ส่งมาไม่ซ้ำกันเลยนะ หรือว่ามันเป็นการเเชร์ลูกโซ่หรือป่าว ? ทำไมทุกคนถึงถูกส่งมา เเล้วทำไมพนักงานในออฟฟิสถึกได้ส่งหากันเองล่ะ ? มันต้องเป็นการเเชร์ลูกโซ่เเน่ๆ เเต่จะทำไปเพื่ออะไร ? ตอนนี้ความสงสัย เเละคำถามเยอะมากในหัว เเละพนักงานได้เล่าไปอีกว่า หลังจากอ่านข้อความที่ถูกส่งมาจบเเล้ว ก็ได้มีเสียงกรีดร้องของเด็กผู้หญิงที่ไม่เเน่ใจมันมากจากไหน กรีดร้องดังมาก เเละเสียงเหมือนกันวนอยู่รอบเตียง บางคนถึงกับต้องวิ่งออกไปเหมือนคนไร้สติ

     "เเละข้อความเหล่านั้นก็ถูกส่งเรื่อยๆ ถูกส่งหากันซ้ำไปซ้ำมา จากคนเดิมๆ ใช่มั้ย ? เเละถ้าไม่ทำตามในสิ่งที่จดหมายมันบอกล่ะ ?" พอถามคำนี้ออกไป ทุกคนนั้นเงียบ เเละบอกว่า "สังเกตมั้ย ว่า ว่ามีอีกหลายต่อหลายคนไม่มีทำงานวันนี้" ผมจุงถามต่อไปว่าทำไม สิ่งที่ได้รับรู้ก็คือ คนเหล่านั้น "ตายเเล้ว" ผมเลยตกใจมากตอนนั้น ผมก็เลยนึกได้ว่า เมื่อวาน ผมไม่ได้รับข้อความจากเเฟนสาว เธอไม่ได้ส่งข้อความเหล่านั้นมา หรือว่าเธอจะเปิดอ่าน ? เธอตายเเล้วหรือ ? ซึ่งผมก็ได้ถามเพื่อนร่วมงานทุกคนว่า เเฟนสาวผมได้ส่ง ข้อความมามั้ย เเต่ไม่มีใครตอบเลย ได้เเต่พูดว่า ฉันบอกชื่อคนที่ส่งมา หรือ คนที่ฉันส่งให้ใครรู้ไม่ได้ได้ นายต้องรู้ด้วยตัวเอง ไม่งั้นพวกเรา...ตาย...

     ผมกลับไปที่บ้านเเละได้เอาเพื่อนสนิทมาด้วย เพื่อดูอาการของผมหากผมเป็นอะไร ถ้ามันเป็นจริงเหมือนที่ทุกๆคนบอก ผมอาจจะสติเเตกเเน่ๆ ผมนั้นได้เข้าไปเช็คข้อความต่างๆ เเต่ครั้งนี้ผมเจอข้อความของเเฟนสาว เเต่เธอไม่ได้ส่งข้อความมรณะนั่นมาเเต่อย่างไร ผมจึงเปิดอ่าน ข้อความนั้น เเฟนสาวผมกำลังจะบอกผมว่า "ถ้าหากเธอรู้เเล้ว หรือเธอยังไม่ได้เปิดอ่านข้อความเหล่านั้น อยากจะบอกเอาไว้ว่า ออกห่างจากทุกคนที่เปิดอ่านเเละก็ส่งต่อไปเลย ออกไปห่างทุกคน เเละไม่ต้องห่วงฉันถ้าหากว่าฉันเป็นอะไรไป ขอเเค่เธอไม่เป็นไร เเละดูเเลตัวเองด้วย" พออ่านจบ เพื่อนผมที่เอามาดูอาการผม กลับกลายเป็นว่า อยู่ๆเขาก็มีอาการตัวร้อน เเละก็เปลี่ยนไปอีกคน เเละก็มีเสียงกรีดร้องของเด็ก ซึ่งตอนนี้เป็นเสียงผู้ชาย กรีดร้องออกมา เพื่อนผมนั้นก็พยายามทำร้ายผม ทำลายข้าวของ เพื่อนผมหยิบมีดขึ้นมา เเล้วเอามีดกรีดที่ใบหน้าของผม จนมันไม่รู้สึกตัว  เเล้วใบหน้าของผมก็เต็มไปด้วยเลือด เเละรอยเเผลที่เจ็บปวด เเละผมก็ฮึดสุ้ เเละฆ่าเพื่อนของผมด้วยมือของผม เเละเสียงเด็กก็กรีดร้องอีกครั้ง เเล้วอยู่จอคอมก็ได้เเสดงภาพศพอันสยอง ซึ่งศพเหล่านั้นเป็นศพที่เป็ตการตายจากการฆ่าตัวตายตั้งสิ้น เเต่ละศพสยดสยอง บางศพเป็นศพถูกไฟคลอก บางศพถูกชำเเหละออกเป็นส่วน บางศพก็สยอดสยองเปิดไปที่จะพูดได้ เเละผมก็หลับไปตื่นขึ้นมาพบว่า กำเเพงห้องผมนั้นถูกเขียนเป็นสัญลักษณ์อะไรไม่รู้ด้วยเลือด ซึ่งเป็นเหมือนพวกนับถือลัทธิซาตาย เหมือนในหนังอย่างไงอย่างงั้น 

 ณ สถานีตำรวจ    

      เเละนี่คือสิ่งที่ผมจะบอกคุณได้อ่ะครับ คุณเชื่อผมมั้ยคุณตำรวจ ว่าผมไม่ได้ฆ่าเพื่นผมจริงๆ ปล่อยผมไปเถอะคุณตำรวจ คุณต้องเชื่อผมนะครับ

คุณตำรวจ : ฉันจะไปเชื่อเรื่องพวกนั้นได้ยังไง เด็กอนุบาลเเต่งมาพูดยังได้เลย ฉันก็ได้รับข้อความนั้นเหมือนกัน ข้ออ่านเเล้วก็ไม่เห็นมีไรเล้ยย ก็เเค่พวกไร้สมอง ชอบเล่นไรไม่เข้าท่า ส่งข้อความมาเเกล้งกันเเค่นั้นเองมั้งง

ผม : หะ! คุณตำรวจอ่านข้อความนั้นหรือครับ คุณไม่ส่งต่อมั้ย นี่ คุณตำรวจ คุณ! คุณจะเป็นอะไรไป ทำไมเงียบเเบบนั้น คุณตำรวจจะถือปืนขึ้นมาทาาา.......ปังงงง!!!!??? 

END