แค่ผ่านมาให้จำ
เขียนโดย 
caramal
วันที่ 22 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2560 เวลา 18.50 น.
แก้ไขเมื่อ 2 พฤษภาคม พ.ศ. 2561 23.32 น. โดย เจ้าของเรื่องสั้น
1) ลูกชิ้น
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความฉันก็เป็นผู้หญิงธรรมดาคนหนึ่งที่เพ้อฝันอยากมีรักเหมือนในนิยายที่มีผู้ชายที่แสนดีคอยดูแลอยู่เคียงข้าง ฮ่าๆ แต่.... ฉันเป็นพวกที่เบื่อง่ายเจอของใหม่เป็นต้องเบื่อของเก่าไม่รู้สิพอนานไปสิ่งที่คิดว่าชอบอาจไม่ชอบแล้วล่ะมั้ง? เรื่องที่เล่าอาจจะเน่าไปหน่อยนะต้องขออภัย
#หลังเลิกเรียน
เด็กเรียนอย่างเราไม่ว่าจะวัยไหนๆพอเลิกเรียกเป็นอันต้องหิวพอประตูโรงเรียนเปิดสิ่งที่พุ่งเข้าใส่คงจะไม่พ้นร้านอาหารฉันเป็นหนึ่งในนั้น
"ป้าคะเอาลูกชิ้น 20 บาทค๊าา"
"รอแปปหนึ่งนะลูก"
ป๊าปป!
"ใครว่ะ"
"กูเอง แม่งวิ่งไม่รอเลย" แจนเพื่อนสนิทบ่นเสียงดัง
"ก็กูหิวว แล้วกิ๊ฟล่ะ"ฉันถามพร้อมกับมองหาเพื่อนอีกคน
"มันกลับแล้ว."
"หรอ แล้วมึงไปไหนต่อป่ะ"
"ไม่รู้ดิรอแม่มารับ"
"เออๆ เดี๋ยวรอเป็นเพื่อน"
"กูไปรอตรงนั้นนะเอาน้ำไรป่ะ"
"น้ำแดงแล่ะกัน"
"เออๆ"
"ลูกชิ้นได้แล้วลูก"
"ขอบคุณคะป้า."ฉันจ่ายเงินค่าลูกชิ้นพร้อมกับรัมาถือในมือ เอ่อฉันชื่อปลานะเผื่อใครอยากรู้
หิวๆ เอิ่มมม อร่อยลูกชิ้นร้อนๆน้ำจิ้มแซ่บมากฉันก้มกินลูกชิ้นโดยไม่สนใจมองทางจนทำเกิดอุบัติเหตุรักแรกพบ
ตุ๊บ! ฉันชนใครก็ไม่รู้มองไม่เห็นเพราะเตี้ยและลูกชิ้นลูกสุดท้ายไปอยู่เสื้อนักเรียนของเขา โอ๊ยยเสียดาย
"เธอๆๆ "เสียงเข้มเอ่ยพร้อมกับเชย่าแขนฉันข้างหนึ่ง
"เสียดาย" ฉันมองไปที่ลูกชิ้นลูกนั้นด้วยสายตาอาลัยอาวรณ์โดยไม่สนใจอีกฝ่าย
"ห่ะ ! เธอว่าไงนะ"
"อ๋อ นายโทดทีนะ"เมื่อได้สติฉันเลยหันไปมองน่าอีกฝ่ายเป็นชายตัวสูงน่าตาดีคนหนึ่งแต่หล่ออ่ะ
"อืม คราวหน้าก็เดินดูทางด้วยต่อไปอาจจะไม่ได้เดินชนคนแต่เป็นอย่างอื่นแทน"เขามองฉันด้วยสายเอือมมากหรือฉันคิดไปเอง
"อื้ม ขอโทษอีกครั้งนะ"
"งั้นฉันไปล่ะ อย่าไปเอ๋อใส่ใครอีกล่ะ"แล้วนายนั่นก็เดินจากไป แต่เดี๋ยวนายนั่นด่าว่าฉันเอ๋อนิ
หน๊อยน่ะเจอกันครั้งหน้าจะเอาคืนให้สาสมเลยย แต่จะว่าไปคนอะไรไม่รู้หล่อชะมัดไปเม้าท์ให้ยัยแจนฟังดีกว่า
คำยืนยันของเจ้าของเรื่องสั้น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
