My dear เวทมนตร์นี้เพื่อเธอ

ตอนที่ 7
     เมื่อ 10 ปีก่อน...
          แสงแดดที่อบอุ่นและสายลมที่พัดโชย ณ สถานที่ที่เต็มไปด้วยเวทมนตร์ มีพ่อมด แม่มดคู่หนึ่งกำลังวิ่งไปยังสถานที่ต้องห้าม ที่ที่จะทำให้ทุกอย่างเปลี่ยนไปอย่างน่ากลัวเกินกว่าที่พวกเขาจะคาดคิด
          “เฮเซ รอข้าด้วย” แม่มดสาววิ่งตามพ่อมดหนุ่ม ไปยังสถานที่เก็บศิลาแห่งคำทำนาย
          “เร็วๆเข้าสิ นิวเยียร์ เดี๋ยวก็มีคนมาเจอเข้า แล้วพวกเราจะแย่นะ”
          “ข้ารู้แล้ว แต่ข้าเหนื่อยแล้วอ่ะ ข้าขอพักก่อนไม่ได้หรอ”
          “ได้สิ แต่เจ้าต้องมาพักบนหลังของข้านะ”
          “บ้าสิ เจ้าเป็นเจ้าชายนะ จะให้ข้าไปอยู่บนหลังของเจ้าได้ยังไง”
          “ถ้าอย่างนั้นข้ายกให้เจ้าเป็นเจ้าหญิงของข้าไหมล่ะ”
          “อย่างมาตลกนะ ข้าไม่ขำด้วยนะ”
          “ข้าไม่ได้ตลก ถ้าเจ้ายอมข้าจะไปบอกท่านพ่อและท่านแม่ให้แต่งตั้งเจ้าทันทีที่เราได้เห็นคำทำนาย”
          “งั้นพวกเรารีบไปยังสถานที่เก็บศิลาก่อนเถอะ”
          เมื่อทั้งคู่ได้มาถึงยังสถานที่เก็บศิลา เขาทั้งคู่ก็ได้เห็นคำทำนายที่เป็นคำทำนายต้องห้าม และพวกเขาก็คิดจะแก้ไขมันด้วยเวทมนตร์ต้องห้าม แต่ด้วยความรู้เท่าไม่ถึงการณ์ทำให้เกิดผลร้ายแรงอย่างคาดไม่ถึง
          “นิวเยียร์นี่ไง คำทำนายที่พวกเราอยากอ่าน”
          “ไหนล่ะ คำทำนาย”
          “เดี๋ยวข้าจะอ่านให้เจ้าฟังนะ คำทำนายบอกไว้ว่า เมื่อแสงแรกของเช้าวันใหม่ปรากฏขึ้น ทุกอย่างที่เคยมี ทุกอย่างที่เคยเป็นจะเปลี่ยนไป ด้วยฝีมือของผู้ที่จะครอบครองดินแดนแห่งเวทมนตร์ในอนาคต และจะรักษามันไว้ได้เมื่อผู้ที่อยู่ในคำทำนายนั้นออกไปจากดินแดนแห่งเวทมนตร์แห่งนี้”
          “หมายความยังไง ข้าไม่เข้าใจ”
          “ข้าว่า ศิลาต้องหมายถึง ในวันพรุ่งนี้ตอนพระอาทิตย์ขึ้น ทุกอย่างที่นี่จะเปลี่ยน ด้วยฝีมือของคนที่จะขึ้นครองดินแดนแห่งเวทมนตร์ต่อจากท่านพ่อ และถ้าจะรักษาดินแดนแห่งเวทมนตร์นี้ไว้ได้ต้องให้ผู้สืบทอดออกไปจากที่นี่”
          “แล้วใครคือผู้ที่อยู่ในคำทำนายล่ะ”
          “มีแค่ข้า กับ ท่านพี่เฮซูเท่านั้น”
          “ข้าไม่อยากให้เป็นเจ้าเลย เฮเซ”
          “แต่ข้าอยากให้คนในคำทำนาย คือ ตัวข้า”
          “ทำไม ข้าไม่เข้าใจ เจ้าไม่รักข้าแล้วใช่ไหม ถึงอยากจะทิ้งข้าไป”
          “ไม่ใช่อย่างนั้นเลย เจ้าหญิงของข้า ข้ารักเจ้าเสมอ แต่ผู้ที่อยู่ในคำทำนายต้องเป็นข้าเท่านั้น เพราะข้ามีเวทมนตร์ที่แข็งแกร่งกว่าท่านพี่เฮซูมากนัก ข้าดูแลตัวเองได้ เจ้าไม่ต้องห่วงข้า”
          “ข้าจะรอวันที่เจ้า ได้กลับมา”
          “ข้าต้องกลับมาแน่ และข้าขอฝากท่านพ่อ กับ ท่านแม่ด้วยนะ ที่สำคัญข้าฝากเจ้าดูแลท่านพี่เฮซูด้วยล่ะ ดูแล้วท่านพี่เฮซูจะรักเจ้ามากทีเดียว”
          “แต่ข้าไม่ได้รักเจ้าชายเฮซู ข้ารักเจ้า เฮเซ”
          “ข้าก็รักเจ้า นิวเยียร์ เจ้าหญิงของข้า”
          “แล้วพวกเราจะทำให้ผู้ที่อยู่ในคำทำนายเป็นเจ้าได้ยังไงล่ะ”
          “เวทต้องห้ามไงล่ะ ที่จะทำได้”
          “แต่มันอันตรายนะ เฮเซ”
          “เจ้าจะช่วยข้าหรือไม่นิวเยียร์”
          “ข้าจะช่วยเจ้า ข้าจะช่วยทำให้มันสำเร็จเอง”
          เมื่อสิ้นเสียงลง ทั้งคู่ก็ได้ใช้เวทต้องห้าม คือ เวทที่ใช้เลือดในการร่ายคาถาของเวทนั้นๆ ซึ่งมีอันตรายถึงชีวิต และเลือดที่จะใช้นั้นต้องมาจากเลือดของพ่อมดกับแม่มดที่มีรักแท้ต่อกัน ซึ่งไม่เคยมีพ่อมดแม่มดตนไหนใช้เวทต้องห้ามสำเร็จในดินแดนแห่งเวทมนตร์นี้แม้แต่คู่เดียว แต่พ่อมดแม่มดคู่นี้กลับทำได้สำเร็จ และชื่อที่ปรากฏในศิลาคือ เจ้าชายเฮเซ และเมื่อเช้ารุ่งขึ้น อาซาผู้สืบถอดการอ่านคำทำนายของศิลาต่อจากบิดาของเขา ได้มาพบเจ้าชายเฮเซ และแม่มดนิวเยียร์สลบอยู่ข้างๆศิลา เมื่อดูจากสภาพของทั้งคู่แล้วอาซาก็พอจะเดาได้ว่าทั้งคู่ได้ใช้เวทต้องห้ามแก้ไขอะไรบ้างอย่างบนศิลาอย่างแน่นอน เมื่อคิดได้อย่างนั้น อาซารีบเข้าไปดูที่ศิลาทันที และคำทำนายที่เขาอ่านไว้เมื่อวานก็มีชื่อเจ้าชายเฮเซปรากฏขึ้น อาซาตกใจมากที่เห็นเช่นนั้น แล้วเช้านี้ราชาและราชินีต้องเข้ามาอ่านคำทำนาย ซึ่งผู้ที่จะอ่านคำทำนายได้จะมีแต่ผู้เฝ้าศิลากับราชาและผู้สืบสายเลือดของราชาเท่านั้น อาซารีบปลุกทั้งคู่ให้ตื่นขึ้นและสอบถามความจริง
          “เจ้าชายเฮเซพะยะค่ะ เจ้าชายได้กระทำสิ่งใดลงไปพะยะค่ะ”
          “ข้าไม่ได้ทำอะไร”
          “ใช่พวกเราไม่ได้ทำอะไรทั้งนั้น”
          “หม่อมฉันทราบว่าพวกท่านทำอะไรกับศิลา เพราะหม่อมฉันได้อ่านคำทำนายของจริงแล้วเมื่อวาน”
          “อาซา ข้าขอร้อง ข้าขอให้เจ้าเก็บเป็นความลับ”
          “แต่.....”
          “ไม่มีแต่นะท่านอาซา เฮเซคิดดีแล้วถึงได้ทำลงไป”
          “ได้ท่านนิวเยียร์ ข้ารับปาก แต่ตอนนี้พวกท่านรีบไปจากที่นี่ก่อน เพราะตอนนี้ราชากับราชินีกำลังมาที่นี่มาเพื่ออ่านชื่อของผู้ที่อยู่ในคำทำนาย”
          “ข้ามีวิธีที่จะทำให้ท่านพ่อและท่านแม่ตัดใจไล่ข้าออกไปจากที่นี่”
          “เจ้าจะทำอะไรอีกเฮเซ”
          “ก็ทำให้ทุกคนเชื่อว่าข้าคือผู้ที่อยู่ในคำทำนายนั่น ทำแบบนี้ไง”
          สิ้นเสียงของพ่อมดหนุ่มลง พ่อมดหนุ่มก็ได้ทำให้ผู้เฝ้าศิลาสลบและทำเหมือนกำลังจะขืนใจแม่มดสาวผู้เป็นที่รักของเขา ทันใดนั้นราชาและราชินีก็เข้ามาพอดี แต่ที่พ่อมดหนุ่มต้องตกใจสุดขีดก็คือ ผู้ที่เดินตามหลังราชาและราชินีมานั้นคือ พี่ชายแท้ๆของเขาเอง
          “หยุดนะไอ้ลูกชั่ว เจ้ากล้าดียังไงถึงได้กล้าทำร้ายผู้เฝ้าศิลา และขืนใจแม่มดนิวเยียร์ ยิ่งไปกว่านั้นเจ้ากระทำสิ่งเหล่านี้ในสถานที่อันศักดิ์สิทธิ์เช่น” เสียงของราชาดูโกรธลูกชายอันเป็นที่รักของเขาอย่างมาก
          “เจ้าอธิบายเรื่องทั้งหมดให้ท่านพ่อเจ้าฟังสิ ว่าท่านพ่อเจ้าเข้าใจผิด”
          “สิ่งที่พวกท่านเห็นเป็นเรื่องจริง ข้าไม่ขอแก้ตัวอะไรทั้งนั้น”
          “ไอ้เลวววววววว” สิ้นเสียงของเจ้าชายเฮซูลง เจ้าชายเฮซูก็พุ่งตรงเข้ามาต่อยเจ้าชายเฮเซไม่หยุด
          “พอใจแล้วใช่ไหมท่านพี่เฮซู”
          “เจ้าก็รู้ว่าข้ารักนิวเยียร์มาก และกำลังจะขอให้นิวเยียร์มาเป็นเจ้าหญิงของข้า”
          “ข้าก็รักนิวเยียร์เหมือนกัน แต่ข้าคงจะขอแบบท่านพี่เฮซูไม่ได้ เพราะว่าข้าได้เห็นในสิ่งที่ข้าไม่ควรจะเห็น ข้าไม่มีเวลาไปขอให้ท่านพ่อท่านแม่ยอมให้นิวเยียร์มาเป็นเจ้าหญิงของข้า ข้าจำเป็นต้องทำแบบนี้”
          “ไม่เป็นไรนะนิวเยียร์ ข้าจะรับผิดชอบเจ้าเอง” เจ้าชายเฮเซเข้าไปประคองแม่มดนิวเยียร์ให้ลุกขึ้น
          “ไม่เพคะ เจ้าชายเฮซู ข้าไม่มีวันยอมเป็นของพ่อมดที่ข้าไม่ได้รัก”
          “แล้วเจ้ารักใคร บอกข้ามา”
          “ข้ารักเจ้าชายเฮเซเพคะ”
          “แล้วที่เจ้าทำดีกับข้า บอกรักข้า บอกว่าจะเป็นเจ้าหญิงของข้าแต่เพียงผู้เดียวคืออะไร”
          “ข้าไม่เคยพูดเช่นนั้น”
          “ดี ต่อจากนี้ไปข้าจะของสาปให้ดินแดนแห่งนี้มีแต่ความหนาวเหน็บ ไร้ซึ่งไออุ่นจากแสงอาทิตย์ จนกว่าพวกเจ้าสองคนจะกลับมาเจอข้าพร้อมกันอีกครั้ง และเมื่อความจริงปรากฏคำสาปของข้าจะหมดลง”
          สิ้นเสียงสาปนั้นเจ้าชายเฮซูก็กลายเป็นพ่อมดดำ และหายไปจากดินแดนแห่งเวทมนตร์ พร้อมกับเจ้าชายเฮเซที่โดนราชาไล่ให้ออกไปจากดินแดนนี้เนื่องจากคำทำนายในศิลา เพราะราชาเชื่อว่าทุกอย่างที่เปลี่ยนไปมาจากเจ้าชายเฮเซ และได้ถอดความทรงจำของแม่มดนิวเยียร์มาใส่ไว้ในถุงเครื่องรางแล้วให้ราชินีเก็บรักษาไว้เป็นเพื่อไม่ให้ใครได้รับรู้ถึงเรื่องอันน่าอับอายที่เกิดขึ้นในครั้งนี้