WE

          เอาว่ะเป็นไงเป็นกันก็ในเมื่อผมตัดสินใจแล้วนี่ว่าจะต้องเป็นเพื่อนกับฟลุ๊คให้ได้ หลังจากที่คิดอยู่หลายวัน วันนี้ผมตัดสินใจที่จะขอโทษเขาอีกครั้งและครั้งนี้แหล่ะผมต้องขอโทษและบอกฟลุ๊คให้ได้ว่าผมอยากได้เขาเป็นเพื่อน หลังจากเลิกคลาสเสร็จผมก็เดินตามหาฟลุ๊คไปจนทั่วคณะซึ่งไม่รู้ว่าตอนนี้เขาอยู่ที่ไหน แต่วันนี้มีชมรมและผมก็รู้ว่าเขาอยู่ชมรมเดียวกับผมแน่นอนว่ายังไงเขาหลบหน้าผมไม่ได้แน่ “กันต์จะรีบไปไหนไปกินข้าวกับพวกเราไหม” เสียงของแจนเพื่อนร่วมสาขาทักผมขึ้น “ไม่ดีกว่าแจนพอดีเรามีธุระนิดหน่อย” “หรอ...งั้นเจอกันที่ชมรมนะ” “อือ” ผมยิ้มให้กับแจนและเพื่อนก่อนจะเดินออกตามหาอีกคนทันที “ไปอยู่ที่ไหนของเขานะ...จริงด้วยสนามบาสหลังมหาลัย” เมื่อคิดได้ดังนั้นผมรีบวิ่งไปที่สนามบาสหลังมหาลัยทันที และก็เป็นอย่างที่คิดฟลุ๊คกำลังชูตบาสอยู่คนเดียว “ให้เราเล่นด้วยได้ไหม” “มึงมาทำไม” “ก็มาเล่นบาสกับนายไง” “กูเล่นคนเดียวได้มึงจะไปไหนก็ไป” คนชูตบาสยังคงชูตต่อไปไม่สนใจผมเช่นเดิม “โอ้โห้...ฟลุ๊คชูตบาสแม่นนะเนี้ยเข้าทุกลูกเลยสอนเราบ้างดิ” “นี้มึงจะมากวนตีนอะไรกูอีก” “เปล่าๆเราอยากเล่นบาสเป็นเพื่อนฟลุ๊คไง” “กูไม่อยากเป็นเพื่อนกับมึง” “ใจร้ายจัง...เออตอนนี้แรมโบ้อ้วนมากเลยนะ” เหมือนคำพูดตอนนี้จะได้ผมคนที่กำลังจะชูตบาส หยุดชะงักก่อนจะหันมามองหน้าผมช้าๆ

          “แรมโบ้สบายดีไหม” ผมหันไปถามไอ้กันต์ที่ยืนยิ้มให้ผมอยู่ข้างสนามบาส ก็ใช่นะซิผมไม่ได้เจอเจ้าเหมียวมาตั้งหลายวันหลังจากเกิดเรื่องบ้าๆนั้นจะไม่ให้คิดถึงได้ไง “สบายดีตอนนี้มันอ้วนมากเลยแหล่ะฟลุ๊คจะดูรูปมันไหม” ไม่พูดเปล่าไอ้กันยกโทรศัพท์ของมันขึ้นมาก่อนจะกดเลือนแล้วเดินมาหาผมที่ยืนอยู่ตรงหน้าแป้นบาส “นี่ๆน่ารักใช่ไหม” “อือน่ารักจริงๆด้วยมีกระดิงคอด้วยหรอ” “ใช่ๆพี่ออฟให้มาเมื่อวันก่อน” “น่ารักจังเหมาะกับมากเลยว่าไหม” “ใช่ๆ” ผมพูดไปพร่างยิ้มไปก่อนจะหันหน้าไปมองเจ้าของโทรศัพท์ที่ยืนข้างๆทำให้ใบหน้าที่อยู่ห่างกันไม่มากสบเข้ากับสายตาของไอ้กันต์เข้าจังๆอีกแล้ว ตึกๆ ตึกๆ ตึกๆ ผมค่อยๆกลืนน้ำลายลงคอก่อนจะขยับออกห่างจากไอ้กันต์ “เอาโทรศัพท์มึงคืนไป” “เออฟลุ๊คคือเรื่องตอนนั้น” “มึงหุบปากไปเลย” คนพยายามจะลืมดันมาเกิดสถานการณ์อึดอัดใจแบบนี้ขึ้นอีก ผมเดินไปหยิบกระเป๋าขึ้นสะพายก่อนจะเดินหันหลังออกจากสนามบาสไป

          “ฟลุ๊ครอก่อนดิ” ทำไมมันพูดยากนักว่ะแค่จะขอโทษแล้วก็ขอเป็นเพื่อนเฉยๆก็พูดไม่ได้แต่ไม่ดินี้มันเป็นโอกาสดีที่จะพูดแล้วนะ เมื่อคิดได้ดังนั้นผมรีบเดินตามหลังฟลุ๊คที่เข้าไปที่คณะทันที “ฟลุ๊ครอก่อนดิ...คือเราขอโทษ” ตอนนี้ต่อให้สายตาคนทั้งคณะหรือทั้งมหาลัยจะมองอย่างไรมันคงไม่สำคัญเท่าการที่ผมจะต้องขอโทษใครซักคนแล้วละ “ฟลุ๊คคือเราขอโทษเราแค่อยากจะเป็นเพื่อนกับนายจริงๆนะ” “เพื่อนเชี้ยไรเขาจูบกันว่ะ” “จูบ!!!” เหมือนคนเดินนำหน้าจะลืมตัวจนหันมาตะคอกใส่ผมทำให้คนที่อยู่ในบริเวณนั้นต่างตกใจและพูดออกมาพร้อมกัน สายตาหลายๆคู่หันมามองผมสลับกับฟลุ๊คที่ตอนนี้หน้าเริ่มขึ้นสีแดงระเรื่อก่อนจะวิ่งหนีออกไปจากตรงนี้ เอาไงละก็ตามดิเรื่องแบบนี้เป็นผมเองก็คงอาย ไม่ต่างกันหรอกแต่...ตอนที่ฟลุ๊คเขาอายแล้ววิ่งหนีไปทำไมมันดูน่ารักจัง หรือผมจะตกหลุมรักเขาอย่างที่พี่ออฟบอกงั้นหรอ

          ไอ้บ้าเอ้ยเป็นคนที่กลัวว่าคนอื่นจะรู้เองแท้ๆแต่ดันไปเผลอพูดในที่คนเยอะแยะแบบนั้นได้ไงว่ะ อายฉิบหายเลยแบบนี้จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนละไอ้ฟลุ๊ค โอ้ยยยย..... “ฟลุ๊คจะไปไหนรอก่อน” “มึงจะตามกูมาทำไมเนี้ย” “ก็เรายังคุยกับฟลุ๊คไม่รู้เรื่องเลย” “ยังจะคุยอะไรของมึงอีกอายจะตายแล้วเนี้ย” “ฟลุ๊คอายหรอ” “คนได้ยินเยอะแยะขนาดนั้นมึงคิดว่ากูจะหน้าด้านรึไงเหล่า” “น่ารักจัง...” “ห่ะ?...” “ก็ตอนฟลุ๊คอายน่ารักดีเราชอบ” “เดี๋ยวๆๆ...ไอ้กันต์นี้มึงหมายความว่าไง” “ก็หมายความว่าเราชอบฟลุ๊คไง” “กูเป็นผู้ชายมึงบ้ารึเปล่า” “เราก็คิดว่าเราบ้านะ...แต่เราก็เป็นแบบนี้แค่กับฟลุ๊คคนเดียว” ทำไมตอนนี้ผมถึงได้รู้สึกเหมือนกำลังโดนสารภาพรักอย่างไงอย่างงั้น แล้วทำไมต้องใจเต้นแรงด้วยว่ะ แล้วไอ้ความรู้สึกที่เหมือนดีใจนี้อีกมันอะไรว่ะเนี้ย “สรุปฟลุ๊คจะยอมเป็นเพื่อนกับเราแล้วใช่ป่ะ” “ก็กูบอกแล้วไงเพื่อนเชี้ยที่ไหนเขาจูบกัน” “จริงด้วย...งั้นถ้าจูบกันแล้วไม่ใช่เพื่อน งั้นฟลุ๊คเป็นแฟนกับเราป่ะ” “ห่ะ?...ฟะ ฟะ แฟน” “อือ...ก็เราชอบฟลุ๊คแล้วฟลุ๊คก็ไม่อยากเป็นเพื่อนกับเราถ้างั้นเป็นแฟนกันป่ะ” “ไอ้กันต์นี้มึง...” “ถ้าไม่ตอบเราจะสรุปเองนะว่าตกลง” “จะให้กูตอบได้ไงละ...กูยังไม่รู้เลยว่าแฟนกันแบบผู้ชายกับผู้ชายเขาคบกันแบบไหน” “งั้นถ้าแบบนี้ละ” ไม่พูดเปล่าไอ้กันดึงผมเข้าไปประกบจูบริมฝีปากทันทีก่อนจะผละออก “เป็นไงรู้สึกรังเกียจไหม” “ก็ไม่...แต่กูบอกไม่ถูกว่ามันรู้สึกยังไง” “งั้นเราจะจูบไปเรื่อยๆนะจนกว่าฟลุ๊คจะรู้ว่ารู้สึกกับเรายังไง” “ห่ะ?...เดี่ยวๆพอก่อนนี้มึงจูบกูครั้งที่สองแล้วนะ” “ก็ถ้าฟลุ๊คยังไม่แน่ใจว่าชอบเรา เราก็จะจูบจนกว่าฟลุ๊คจะชอบเรานี้แหล่ะ” “ไอ้บ้าเอ้ย...”

          คนที่อายยกมัดเตรียมง้างจะชกเข้าที่หน้าผมอีกครั้งแต่มีหรอผมจะยอมครั้งนั้นครั้งเดียวก็เกินพอแล้ว “ปล่อยมือกู” “ไม่ปล่อยอ่ะถ้าปล่อยฟลุ๊คก็จะต่อยเรา” “ก็มึงฉวยโอกาสมาจูบกู” “ทำไมฟลุ๊คเขินหรอ” “เขินบ้าอะไรเหล่าปล่อยมือกูเดี๋ยวนี้” “ไม่ปล่อยเราไม่ยอมให้ฟลุ๊คต่อยเราเป็นครั้งที่สองแน่ ครั้งแรกเราขอโทษที่จูบไปด้วยความรู้สึกที่เราเองก็ไม่แน่ใจ แต่ครั้งนี้เราจูบเพราะเราแน่ใจแล้วว่าเราชอบฟลุ๊คแล้วฟลุ๊คก็ชอบเรา” “ห่ะ?” “ตกลงเป็นแฟนกับเราแล้วนะ” “แฟนเฟินอะไรว่ะไม่เห็นจะเข้ากันตรงไหนเลยมึงกับกูต่างกันคนละโลกไม่เห็นมีอะไรคล้ายกันซักอย่าง” “ก็เพราะต่างกันไงเราถึงเหมาะกัน” “มึงเพ้ออะไรเนี้ยคนต่างกันมันจะไปคบกันได้ไงว่ะ” “ได้ดิก็เราตามหาความต่างที่เราไม่มีแต่ฟลุ๊คมี แล้วฟลุ๊ครู้ไหมความต่างพวกนี้แหล่ะที่พอมาเติมเต็มกันแล้วมันลงตัวที่สุด” “มึงนี้มันบ้าผู้หญิงสวยๆเยอะแยะเข้าหาเสือกไม่คบ” “ก็เราไม่ได้อยากได้คนที่เข้าหาเรา” “แล้วมึงอยากได้อะไรของมึง” “แต่เราอยากได้คนที่สามารถทำให้เราออกมาจากจุดที่เราตั้งค่าไว้เพื่อเดินเข้าไปหาเอง แล้วคนคนนั้นก็คือฟลุ๊คไง” “มึงนี่มัน” “ตกลงเป็นแฟนกับเรานะ” “งั้นมึงบอกสิ่งที่มึงเห็นในตัวกูมาซักสิบข้อดิที่มันทำให้มึงอยากเป็นแฟนกูเนี้ย” “ได้...1. ฟลุ๊คเป็นคนอ่อนโยนแม้ภายนอกจะดูแข็งกระด้าง 2.ฟลุ๊คเป็นคนที่โดดเดี่ยวดูแล้วเท่ห์มากเลยเราก็อยากเป็นแบบนั้นบ้าง 3.ฟลุ๊คมักจะพูดกับคนอื่นไม่ค่อยรู้เรื่องซึ่งมันก็คล้ายกับเรา 4.ฟลุ๊คชอบที่จะปลีกตัวออกมาอยู่คนเดียว 5.ฟลุ๊คชอบอ่านหนังสือโดยเฉพาะของแดนอรัญเราเห็นฟลุ๊คอ่านบ่อยๆในห้องสมุด 6.ฟลุ๊คชอบดื่มอเมริกาโน 7.ฟลุ๊คชอบที่หามุมหลับที่ไหนซักแห่งก็ได้แม้กระทั้งในห้องเรียน 8.ฟลุ๊คชอบหลบมาเล่นบาสที่หลังมหาลัย 9.ฟลุ๊คเป็นคนรักสัตว์โดยเฉพาะเจ้าแรมโบ้ และข้อสุดท้ายเรารู้ว่าฟลุ๊คชอบแอบมองเรา”

          นี้มันเป็นไปได้หรอว่ามีใครซักคนจะสามารถรู้ถึงความเป็นตัวผมได้ขนาดนี้ว่าแต่ไอ้เรื่องหนังสือ นักเขียนคนโปรด กาแฟ รวมไปถึงที่ผมชอบมองตามมันเวลาที่อยู่กับคนอื่นๆ มันรู้ได้ยังไงว่าผมเป็นคนแบบนี้ “สรุปสิบข้อที่เราบอกใช่ไหม” “มึงนี่มันจริงๆเลยนะ” “ตกลงเป้นแฟนกันได้แล้วใช่ป่ะ” “ก็ถ้ามึงจะรู้มากขนาดนี้ก็ได้...” “ห่ะ?...หมายความว่าไง” “ก็เออ...กูเป็นแฟนกับมึงก็ได้” “ไชโย!!!...ฟลุ๊คยอมเป็นแฟนกับผมแล้ว” “ไว้เวรเอ้ยมึงจะเสียงดังทำไมอายคนอื่นเขาบ้างดิ” “อายทำไมก็เราดีใจนี่” “มึงนี้ไม่ได้รักษาภาพลักษณ์เดือนมหาลัยเอาเสียเลย” พูดจบผมก็เดินหนีไอ้กันทันทีจะให้ทำไงได้ตอนนี้อายจนแทบอยากมุดหน้าหนีแล้ว จะมีแฟนคนแรกกับเขาทั้งทีดันมีแฟนเป็นผู้ชายซะได้นี้ โถ่เอ้ยยยยย..... >////<