คาปูชิโน่ร้อน

             สวัสดีครับ ไม่ได้มีโอกาสมาเขียนมานาน  ปัญหาปกติของเด็กวัยรุ่นครับ ถ้าลูกคนเดียวจะไม่ค่อยพบเจอ แต่จะเกิดในครอบครัวใหญ่ ปัญหานี้คือ ปัญหาพ่อแม่รักลูกไม่เท่ากัน

          เด็กวัยรุ่นทุกคนมีความคิดนี้หมด ส่วนใหญ่ตามหนัง ก็คงเป็นพี่คนโตที่ต้องทำทุกอย่างแต่คนน้องมีแต่คนตามใจ แต่เคสที่จะพูดถึงนี้คือ เคสของครอบครัวหนึ่ง ที่ผมมีโอกาสรู้จักกับเด็กคนนี้ เขาเป็นลูกคนเล็ก แต่เขามักจะบอกว่าพ่อแม่รักพี่มากกว่า เขาเก็บกดและไม่มีที่ที่จะระบาย เขาใช้กระดาษโน้ตในการระบาย ซึ้งแน่นอนว่ามันเป็นลักษณะของคนเก็บกด ผมเคยอ่านในโน้ตของเขา เขาเขียนไว้ประมาณว่า 

"เขาเป็นคนที่ต้องตื่นมาทำทุกอย่างเอง งานบ้าน ต่างๆพี่ชายของเขาแทบไม่ทำอะไร แต่มีแต่คนรักเทียบกับเขาที่ทำทุกอย่างแต่ไม่มีใครสนใจ เขาให้คำนิยามกับตนเองว่า เขากำลังปิดทองหลังพระ แต่เขาบอกว่าพระที่เขาปิดอยู่คงองค์ใหญ่มาก จนไม่เต็มสักทีหรือติดไปเท่าไหร่ถึงเต็มทั้งองค์ก็ไม่มีแะใครเห็น เขาบอกว่ารอเวลาที่คนจะเห็นค่าเขาบ้างแต่การรอของเขาไม่มีอยู่จริง เป้าหมายจริงที่เขาต้องการมันเป็นไปไม่ได้"

ผมไม่รู้ว่าเด็กคนนี้เจออะไรมา แต่ที่รู้เขาคงเศร้ามาก แต่จริงๆแล้วการรอคอยของเขาจริงๆแล้วมันมีค่า อาจจะต้องรอนาน เป็นสิบปีแต่ยิงทำแล้วไม่มีใครเห็นแต่เราทำไปเรื่อยๆเมื่อมีคนรู้ได้รู้ทุกสิ่งที่เราทำ เพราะฉะนั้นรอไปเถอะ สักวันต้องมีคนเห็น