คาปูชิโน่ร้อน

               ชีวิตเราต้องเจอกับความผิดหวังมาตลอด ไม่ว่าจะเรื่องใด จนบางคนกลัวความผิดหวัง อย่างเช่นผม ผมเป็นคนที่ค่อนข้างมองโลกในแง่ลบ คำว่าลบของผมไม่ได้หมายความว่าจะมองใครไม่ดีเสมอ ผมหมายถึงการมองเพื่อเผื่อความผิดหวัง เหตุการแบบนี้ส่วนใหญ่จะเกิดกับคนที่เคยผิดหวังอย่างมากกับบางสิ่งมาก่อน หรือเป็นคนชอบเก็บอารมย์ เก็บความรู้สึก มีปัญหาไม่ค่อยบอกใคร ผมมองว่าปัญหาของผมมันไม่มีคนเข้าใจและไม่มีคนช่วยผมได้ ผมเชื่อว่าทุกคนมีปัญหาของตัวเองอย่างน้อยหนึ่งข้อที่ไม่มีใครสามารถเข้าถึงได้ ผมเรียกสิ่งนี้ว่า พื้นที่ต้องห้าม เวลามีปัญหาแล้วหาทางออกของปัญหาได้สิ่งแรกที่ผมคิดคือ ถ้ามันเป็นไปแบยที่เราคิดไม่ได้ล่ะ เราจะทำยังไง ถ้าเราแก้ไปแล้วเราผิดหวังมันจะเกิดอะไรขึ้น ผมเคยตัดสินใจแก้ปัญหาอย่างหนึ่งที่เป็นต้นเห็นทำให้ผมเป็นคนกลัวความผิดหวัง คือเรื่องงานที่โรงเรียน ตอนแรกผมตั้งใจทำมันมาก แต่ผลสำเร็จแล้วมันไม่เป็นแบบที่ผมคิด ผมเสียใจกับงานชิ้นนี้มาก จนผมคิดว่าเดี้ยวต้องมีคนมาคอยซ้ำเติมแน่นอน ผมกลัวว่าคนอื่นจะมองเราอย่างโน่นอย่างนี้ จนผมไม่มีความมั่นใจในแต่ละสิ่งที่ผมทำ การที่จะทำอะไรผมคิดว่า ถ้าผมผิดหวังอีกหละ ผมจะเป็นยังไง ผมไม่ค่อยมีใครที่ผมสามารถระบายได้ว่าปัญหาของผมคืออะไร พื้นที่ต้องห้ามของผมจึงมีประตูแหละลวดหมามเยอะมาก น้อยคนหรือไม่มีเลยที่สามารถเข้าไปในพื้นที่ต้องห้ามของผมได้ 
                    ผมเคยจัระบายเรื่องราวที่ผมเก็บมานานกับเพื่อนคนหนึ่ง สำหรับผมมันเป็นปัญหาที่ใหญ่มากๆ แต่สุดท้ายผมก็ไม่สามารถที่จะบอกใครเลย มันเลยอยู่ในพื้นที่ต้องห้ามของผมตลอด ผมใช้วิธีการ หาสมุด 1 เล่ม ปากกา 1 ด้าม แล้วจดความรู้สึกที่เราอยากเขียนอยากระบายลงไปในนั้น เวลาเครียดเวลาโมโห ผมไม่เคยบอกใคร แต่ผมจดทุกความรู้สึกลงไปในสมุดเล่มนี้ สมุดเล่มนี้ก็เป็นพื้นที่ต้องห้ามอีกอันของผม แต่ประตูหรือกำแพงที่ปิดพื้นที่นี่มันมีไม่กี่ชั้นแค่นั้นเอง ผมใช้วิธีนี้ในการระบายสิ่งต่างๆลงไปในสมุดเล่มนี้ ผมว่าวิธีนี้เพื่อนๆ คงนำไปใช้ได้น่ะครับ มันอาจจะช่วยให้คุณระบายหรือหายเครียดได้เท่าระบายกับคนแต่ผมว่า มันก็ช่วยได้ในระดับหนึ่งเลยน่ะครับ ขอให้เพื่อนๆมีความสุขกับการใช้ชีวิตน่ะครับ สิ่งที่ผมมาเขียนวันนี้ ผมหวังว่าคงช่วยให้เพื่อนๆได้ในระดับหนึ่ง
                      GOOD LUCK