Spin in love โคจรมาเจอกัน

.
.
     ฉากจบของละครมันมีแค่ความสุข ความแฮปปี้ แต่ฉากจบของชีวิตมันมีอยู่สองอย่างคือดีและ(โคตร)แย่
ฉันเองก็อยากจะรู้เหมือนกันว่าชีวิตฉันจะจบแบบไหน ซึ่งชั้นว่ามันมีแนวโน้มไปทางที่สอง..เห้อ
  'ตึ้ง ตึง ตึ้ง ตึง' เสียงแจ้งเตือนเมสเซนเจอร์ดังขึ้น คิดในแง่ดีอาจจะเป็นเพื่อนที่ไทยก็ได้
  ' Tone Phutawan ' โอ้ยยย ทักมาจริงดิ!?
Tone::ทักๆ อ่านแล้วตอบด้วย
Peang::อืมมมม
Tone::ไม่อืมดิ
Peang::ก็ง่วงอ่ะ นี่5ทุ่มครึ่งแล้วนะเว้ย
Tone::โทษที พอดีมีเลี้ยงกับสายรหัสอ่ะ
Peang::คือแกมาเป็นทัวร์?
Tone::ช่ายย
Peang::10ผ่านมา แกดูพูดมากขึ้นนะ555+
Tone::แค่ดีใจอ่ะ...เจอเพื่อนเก่าเนาะ
Peang::อืม เราก็ดีใจ
     จู่ๆ ใต้ตาก็ร้อนผ่าว น้ำตาของฉันก็ไหลพรากออกมาสะงั้น บอกแล้วไงเพียง!! บอกแล้วว่าเขาไม่ได้คิดอะไร!! มีอีบ้าคนนี้แหละที่คิดไปเอง! ตั้งแต่เมื่อ10กว่าปีก่อน จนถึงตอนนี้..ก็ยังเหมือนเดิม ทั้งความรู้สึกที่เรามีต่อตัน และที่ตันมีต่อเรา เราเป็นได้แค่เพื่อนกันจริงนั่นแหละ!! ฮึก ฮือออ ฮึก..
Tone::เป็นไร? ทำไมเงียบ?
Peang::อ๋อ ป่าวๆหลับในอ่ะ555+
Tone::ตลกล่ะๆ55
     พิมพ์ '555+' ทั้งที่กำลังร้องให้ เป็นฟีลที่แย่ที่สุด ฉันเข้าใจแล้วล่ะไอ้พวกที่เพ้อๆกัน โคตรแย่เลยว่ะ..
Tone::คอลได้ไหม?
Peang::หมอบอกว่างดให้เสียงหลัง4ทุ่มอ่ะ
     โกหกทั้งเพ ฉันตอนนี้สะอื้นหนักจนจะบ้า ที่ทนคุยได้นี่สุดๆ ของฉันแล้วTT ให้ฉันคอลแบบนี้ก็ยิ่งอดคิดไม่ได้ 'แกคิดไรกับเราป่าวว่ะ?' โคตรอยากถามเลย
Tone::อ่อออ เอองั้นแกรีบนอนเหอะ..เป็นห่วง
Peang::หืม..??
Tone::เอ้า?! ก็เป็นห่วงไง55+ ฝันดีนะ
Peang::อาจ้า ฝันดี
     ฮืออออออ ฮึกก ฮือออ ถ้าคุณผู้อ่านเจอแบบฉันพวกคุณจะคิดไหมล่ะคะ?! คนที่คุณชอบมาชวนคุย บอกเป็นห่วง บอกฝันดี ไม่คิดก็บ้าแล้วค่ะ ฮึก..TT

       เช้าวันต่อมา
     วันนี้วันสุดท้ายแล้วที่ฉันจะอยู่ญี่ปุ่น คืนนี้ก็เดินทางกลับไทย ที่สุดท้ายที่ฉันจะเที่ยวก่อนที่จะมุ่งหน้าสู่สนามบินคันไซ ก็คือ 'สวนโคระคุเอ็น' อยู่ที่เมืองโอคายาม่า ต้นไม้ที่สวนนี้จะเปลี่ยนสีทุกๆ ฤดูกาล โดยเฉพาะหน้านี้ใบไม้สีส้มตัดกับปราสาทเก่าโอคายาม่าสีเงินสะท้อนลงบนน้ำเป็นเงาสะท้อนสวยงามสุดๆ ไกด์นำทัวร์ของฉันก็คือซายะจังเจ้าเก่า เธออาสานำเที่ยว ให้ที่พักแถมยังจะพาไปส่งขึ้นเครื่องอีกตั้งหาก ซึ้งใจจรุง≥3≤
  "จะกลับไทยแล้วสินะพีอากิจัง ถ้าอยากมาเที่ยวอีกก็บอกล่ะ!"
  "จ้า รักเธอสุดๆเลย ซายะจัง~..อ๊ะ!" ใครชนฉันเนี่ย!? อ้าววว~
  "Sorry อุ้ย! อ้าวพี่เพียงสวัสดีค่ะ ไม่คิดเลยนะคะว่าจะเจอกันอีก"
  "สวัสดีค่ะน้องดรีม โลกกลมดีจังเนาะ" ฉันละไม่ถูกกับเด็กคนนี้เสียจริง คนอะไรจิกได้จิกดี ความเคารพรุ่นพี่รู้จักไหม!?
  "นั่นสิคะ...พี่เพียงคะ ดรีมมีเรื่องอยากให้ช่วยนะค่ะ"
  "ถ้าเรื่องตัน พี่ขอโทษด้วยพี่คงช่วยอะไรไม่ได้"
  "...แค่เลิกยุ่งนะค่ะ"
  "น้องก็ไปบอกเจ้าตัวเองสิคะ เพราะคนที่เริ่มคุยน่ะคือตัน ไม่ ใช่ พี่" ฉันพยายามเน้นสามคำสุดท้าย และอีกอย่างเรื่องที่ฉันพูดก็คือความจริง ถ้ารับไม่ได้ก็ไม่รู้จะพูดยังไงกับเธอแล้ว
  "พี่เพียง!" ของขึ้นแล้วเหรอคนสวย? หึ!
  "ขอพูดอีกทีนะน้องดรีม ไม่ว่าพี่กับตันจะเป็นอะไรกันหรือใครจะทำไมกับตัน น้องก็ไม่มีสิทธิ์ที่จะห้ามใครไม่ให้ยุ่ง"
  "ทำเหมือนพี่มีสิทธิ์ในการตัดสินใจของพี่ตัน?"
  "พี่มีแค่คำแนะนำค่ะ ไม่อยากให้น้องโดนหาว่าเป็นคนสาระแนชีวิตชาวบ้าน"
  "เพียง!!" เมิงลืมเติม 'พี่' นำหน้าชื่อตู==*
  "เบาด้วยค่ะน้อง แล้วก็หัดให้เกียรติพี่บ้าง"
  "แล้วตกลงพี่กับพี่ตันเป็นอะไรกัน!?" หื้ม!! ฉันนึกอะไรสนุกๆ ได้แล้วสิฮะๆๆ
  "คบกันอยู่...มั้งคะ" ฉันยักไหล่กวนประสาทส่งไป
  "ไม่จริง!! ผู้หญิงอย่างเธอ! ไม่มีทาง!!" ง้างมือแล้วค่ะ เห้อ~ คนสมัยนี้==*
  "เสียงมันดังค่ะ ช่วยหุบปากและสงบสติด้วย" ฉันเอาขนมปังในมือยัดปากยัยดรีมไว้ เพียงเป็นคนตลกค่ะฮะๆๆๆ สะใจโว้ยยย

     จากนั้นฉันก็เดินออกมาจากจุดเกิดเหตุ แต่ก็ถูกฉุดข้อมือโดย...ไอ้บ้าตัน โอ้ยยยหนีเสือปะจรเข้==* เจอสองต่อเพียงละเซ็ง
  "ว่าไงมีอะไรจะพูดไหม?" ตันถามฉัน..ฉันควรตอบอะไรดีล่ะทีนี้
  "แล้วที่ลากมาเนี่ยไม่ได้จะถามเองหรอ?"
  "เหอะ! เราอยากจะบ้าตาย แกเอาสะดรีมนิ่งเลย แล้วก็ที่พูดแบบนั้นไป..คิดไรกับเราอะดิ" ตันเล่นหูเล่นตาจนฉันรู้สึกร้อนขึ้นที่หน้า...น่ารัก..โคตร ผู้ชายบ้าอะไรเนี่ย!!?
  "แกบอกเองนะว่าไม่รู้ต้องทำไงให้ดรีมเลิกชอบ"
  "ไม่นึกว่าแกจะทำนี่"
  "เราทำไปแล้ว เดี๋ยวรอดูผลลัพท์ละกัน"
  "แล้วไม่คิดอะไรกับเราจริงดิ?" ตันยื่นหน้าเข้ามาใกล้ ในระยะแค่คืบเดียว
  "ไม่คิดโว้ย!!" ฉันรีบดันหน้าเขาออก
  "จริง?! ทำขนาดนี้ยังไม่ชอบอีกหรอ" กูโดนอ่อยหรอว่ะเนี่ย!!? เขินโว้ยยยยย!!!
  "ต้องการไร?" ฉันแกล้งถามไปทั้งที่หน้ายังหุบยิ้มไม่ลงเพราะความเขิน
  "เป็นแฟนกันดิ รอมา10ปีแล้วนะเนี่ย ยังจะให้รอต่ออีกหรอเพียง"
  "เราฝันอยู่ใช่ไหม?" คนที่ฉันแอบชอบตั้งแต่ม.1 คนที่ฉันเห็นตั้งแต่เขายังเตี้ยล่ำ หน้าเอ๋อๆ การเรียนธรรมดา แต่สิ่งที่เหมือนเดิมก็คือนิสัยของเขา ทั้งใจดีขี้เล่น เอาใจใส่ คนดีที่ไม่ได้เพอร์เฟ็คอะไรที่ตอนนี้กำลังบอกรักฉันในที่ๆไม่มีใครรู้จักเรา ไม่มีใครเข้าใจสิ่งที่เราพูด ฉันมีความสุข..คนในฝันของฉัน
  "ตันรักเพียงนะ ตั้งแต่ที่เราทำงานด้วยกัน ตันอยากบอกเพียง ตัดจดจำทุกอย่างที่เพียงทำ ตันสืบรู้ทุกอย่างที่เพียงชอบ ตันส่องเฟสส่องไอจี แค่นั้นก็เหมือนตันได้อยู่กับเพียงในฝันตลอด จนตอนนี้.."
  "ตัน..ไม่ต้องพูดแล้ว พอแล้ว เรา..เพียงรู้แล้ว อีกอย่างเพียงชนะตันนะ เพียงชอบตันตั้งแต่ม.1ฮะๆๆ"
  "กลับไทยเมื่อไรนัดเจอกันอีกนะ"
  "แชตก็ได้น่า"
  "เอาตัวจริงสิ จะพาไปหาพ่อกับแม่" ตันกมลงกระซิบข้างหู เล่นพ่อแม่เลยว่ะ เขินโว้ยย!!

          ตันคือฝันดีที่สุดในชีวิตของฉัน เพียงรักตัน...

     จบ..แล้วจ้า

Happy ending อย่างงดงามกันไปสำหรับนิยายสั้นเรื่องแรกที่เขียนลงสื่อ ตอนนี้อมยิ้มเป็นแค่เด็กตัวเล็กๆ(?) ที่มาเขียนนิยายมึนๆเล่น แต่จะพยายามพัฒนางานเขียนต่อไปค่ะ เห็นแต่งแบบชาย-หญิงแบบนี้ แต่อมยิ้มเป็นสาววายนะเออ555+