Spin in love โคจรมาเจอกัน

.
.
  "...คนไทยรึเปล่าคะ?" ฉันรู้อยู่แล้วว่ายังไงเขาก็คือตัน แต่ยิ่งถามก็ยิ่งตอกย้ำตัวเอง
  "ครับผม" รอยยิ้มของเขาเผยขึ้น ตอนเขาอยู่มัธยมก็ว่าสูงแล้วแต่ดูตอนนี้สิดูดีขึ้นเป็นกอง..น่าอิจฉาจังแต่ขอแค่เขาจำฉันไม่ได้ก็พอ..ขอละ
  "เอ่อ..เราเคยเจอกันรึเปล่าครับ?" ซวยล่ะเอาไงดีๆ
  "คงไม่หรอกค่ะ แฮะๆ" นักจิตวิทยาจะมาตกม้าตายกับเรื่องแบบนี้ไม่ได้
  "หรอครับ...อื้มมมม" จากนั้นตันก็ยกโทรศัพท์มือถือของเขาขึ้นมา และเขี่ยหน้าจอไปมา เป็นจังหวะที่แว่นดำของเขาขยับให้ฉันได้เห็นดวงตาคู่สวย
  "เพียง..?" อะห้ะ?!! ตะกี้เขาพูดว่าอะไรนะ?
  "คะ? เอ่อคือ.."
  "ถึงว่าหน้าคุ้นๆ เราจำแกได้น่า~" จากนั้นตันก็หันโทรศัพท์ในมือมา ทำให้ฉันเห็นรูปวันปัจฉิมนิเทศ เขาแอบถ่ายตอนไหนเนี่ย?!
  "ตัน?" เนียนวนไปค่ะ ถ้าไม่ถามคนคงนึกว่าฉันจบการแสดงฮะๆๆ
  "ก็จำได้นี่ แต่ตะกี้อ่ะมีไรให้เราช่วยรึเปล่า?" พอฉันได้คุยกับเขา เหมือนกับว่าเวลา10ปีมันทำอะไรไม่ได้เลยกับนิสัยที่ชอบเอาใจใส่ใจเพื่อนของตัน
  "ออ เราอยากจะให้ถ่ายรูปให้อ่ะ"
  "มาคนเดียว?"
  "ใช่"
  "โอเค้"
แชะๆๆๆ ได้รูปแล้วคงต้องแยกกันแล้วสินะ ขอให้มันจบๆไปทีเถอะ คนในความฝัน..เหอะ!โลกกลมชะมัด
  "ขอบใจนะ แล้วเจอกัน" ฉันพูดปัดไป พร้อมเตรียมเดินหนี แต่ว่า..
  "เดี๋ยวดิ อุตส่าเจอเพื่อนเก่าทั้งทีไม่คิดจะเที่ยวด้วยกันหน่อยอ่อ?" อย่ามารั้งกูววววTT
  "คือเรา.."
  "พี่ตันค่ะ คุยกับใครอยู่หรอ?" แจ็กพอตไหมล่ะ แม่สาวขาวสวยหมวยเอ็กซ์ ถ้าฉันเป็นผู้ฉันก็ชอบบบ
  "อ๋อ นี่เพื่อนเก่าพี่เอง" เจ็บจี๊ดเลยเวลาตานี่พูดว่าเพื่อน เพื่อนเก่าสะด้วยนี่สิ==*
  "อ้าวคนไทยหรอ?! สวัสดีค่ะพี่.."
  "พี่ชื่อเพียงค่ะ" อย่าจิกค่ะน้องพี่เจ็บมามากพอแล้ว
  "ค่ะ พี่ตัน~ดรีมเจอวิวสวยๆแล้วไปถ่ายให้หน่อยสิ"
  "คร้าบๆ เพียงแกไปด้วยกันไหมล่ะ?"
  "ไม่อ่ะ คนโสดจะไม่ยุ่ง"
  "ใครว่าละ นี่น้องรหัสเรา" หราาา น้องแกจะคิดแบบแกไหม หื้มม?
  "เออน่า เราไปเองดีกว่า บาย" หมดเวรหมดกรรม!!
  "อ่าาา บาย"

     ...พอกลับมาคิดคนเดียวแล้วความทุกข์ก็มาเยือนเลยแฮะ ฉันดีใจสุดๆไปเลยที่แกจำได้ ดีใจที่ได้เจอ ทั้งๆที่ตั้งใจหนีแกมาแท้ๆ ต้องทำไงเราถึงจะลบแกออกจากสมองได้ ฮึก..ไอ้ตัน ไอ้บ้าเอ้ย ทำไมเราต้องชอบแกด้วยว่ะ!? กี่ปีแล้วทำไมถึงลบแกออกไม่ได้ ทำไม!!? ฮึก..ฮืออ

     3วันต่อมา
ตั้งแต่เมื่อคืนฉันก็มานอนที่บ้านของซายะที่ฮิโรชิม่า คงเพราะไม่ชินสถานที่เลยนอนไม่หลับ ตาช้ำหมดเลยเนี่ยแว่นกันแดดคงช่วยได้เนอะ วันนี้ซายะจะพาฉันเที่ยวที่เกาะมิยาจิม่า ไปที่ศาลเจ้าบนเกาะ เรียกกันว่าศาลเจ้าอิซึคุชิม่า และมีแลนด์มาร์กของเกาะนี้คือโอโทริอิ หรือเสาสีแดงขนาดยักษ์
  "พีอากิจัง เดี๋ยวฉันจะไปซื้อน้ำนะ จะเอาอะไรไหม?" เธอสนทนากับฉันเป็นภาษาญี่ปุ่น ดูชื่อของฉันที่เธอเรียกสิ น่ารักจัง ฮะๆๆ
  "ขอชาแอปเปิ้ลนะซายะจัง เดี๋ยวฉันรอตรงนี้แหละ" ที่ๆฉันยืนอยู่เป็นระเบียงชมวิว มองเห็นทิวทัศน์รอบๆเกาะที่เป็นทะเล ใจกลางเป็นเสาโอโทริอิตั้งตระหง่าน เพราะช่วงนี้น้ำขึ้นอยู่เลยลงไปถ่ายใกล้ๆไม่ได้ แต่แค่นี้ก็คุ้มแล้วทริปนี้~
  "ไง เจอกันอีกแล้วนะ" เชรี่ยยยยยย!!!
  "โห้ย! ตกใจหมดไอ้.."
  "ไอ้อะไรพูดดีๆนะเพียง" อย่ายิ้มมมม กรูเขินน
  "ขอโทษที เราลืมไปว่าพวกเราไม่ค่อยสนิทกัน"
  "พูดสะห่างเหินเลยนะ หยิ่งขึ้นนะเรา"
  "ก็ตั้ง10ปี ใครมันจะคุยกันแบบเดิมได้ล่ะ?"
  "เราไง" จ่ะพ่อคุณ==*
  "แล้วดรีมอ่ะ หนีมาไม่ดิ้นตายไปแล้วหรอ?"
  "เซลฟี่ไปเรื่อยแหละและก็อย่าว่าน้องเราแบบนั้นเส่"
  "แตะไม่ได้เลยเนอะ ดูไม่ออกจริงๆเดะ?"
  "ดูออก แต่ก็ไม่รู้ต้องทำไง"
  "ก็แกไม่เคยเลิกใจอ่อนไง" แย่ล่ะหลุดปากจนได้
  "รู้ด้วยยย...แกก็เหมือนกันนี่ เป็นคนขี้สงสารใช่ไหมล่ะ?" ...ใจเรามันเต้นไม่หยุดเลยรู้ไหมตัน ท่าทางและก็รอยยิ้มแบบนี้..นี่สินะตัวจริงของตัน แกใส่ใจแบบนี้กับทุกคนเลยรึเปล่า?
  "รู้ดีนะ แล้วจบไรมาอ่ะ?"
  "ป.โท วิศวะไฟฟ้า แกอ่ะ?"
  "ป.เอก จิตวิทยา"
  "ฮู้ยยย ดอกเตอร์เลยดิ ดูดวงให้หน่อยๆ"
  "ฮะๆๆ ไอ้บ้าตันเราเป็นนักจิตตะไม่ใช่หมอดู"
  "ด่าเราไอ้บ้าแบบนี้ เราก็..สนิทกันแล้วนะ" ..บอกทีว่าฉันฝันไป แต่คราวนี้ฝันดีแฮะ อยากจะร้องไห้TT
  "เออๆ แล้วแต่จะคิดเลยแล้วกัน" อยากยิ้มออกมาให้สุดแก้มเลยยยย เขินโว้ยยย
  "พีอากิจังๆ อื้ม!" จู่ๆซายะก็เดินถือขวดน้ำมาสองขวด และวางบนมือฉัน พอซายะหันหลังไปเธอก็ชูนิ้วโป้งขึ้นมาแนวจะบอกว่า สู้ๆ จะบ้าเหรอซายะ!!
  "เดี๋ยวสิซายะจัง บายนะตัน" ฉันรีบตามซายะไปกลัวเธอจะเข้าใจผิดไปมากกว่านี้ เฮ้อ~
  "บายๆ เดี๋ยวเราทักแชตไป" เมิงอย่ายิ้มมมมม

     เกลียดคนให้ความหวังสุดๆเลยว่ะ ถ้าโลกมันจะกลมขนาดนี้นะ เจอตั้งแต่เกียวโตยันฮิโรชิม่า จะบ้าเหรอว่ะ! เกลียดอีกอย่างนึงคือจมูกของตัวเอง เวลาอยู่ใกล้ๆตันแล้วก็ได้ดมกลิ่นตัวจนจำได้ อีเพียงอีบ้าาาาา!! จบสิ้นกันทีไม่ว่าชาตินี้ชาติไหน~ TT

หายไปนานพอสมควรค่ะ(ติดเกม/ติดสอบ) มีความมุ้งมิ้งพอสมควรสำหรับคนวัย27ทั้งสอง555 นางเอกเราบ้ามากในบางมุม55 ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะคะ ทั้งที่ตั้งใจเข้ามาและหลงเข้ามา(แบบที่2คงเยอะ)