7วันจากรักเป็นรอ

 
แสงจากรถยนต์ที่ผ่านไปมาสาดใส่เด็กหนุ่มที่เดินอยู่ริมถนนเป็นระยะจากนั้นเด็กหนุ่มคนนั้นก็เดินเข้าซอยแสงไฟจากเสาแล้วเสาเล่าที่เด็กหนุ่มผู้นั้นได้เดินผ่านหน้าของเงาแหงนมองบนท้องฟ้ายามค่ำคืนสายตาที่มองดวงดาวนั้นไม่ชัดเพราะน้ำตาที่มันเอ่อล้นออกมา
"โย่!!!ว่าไงเพื่อนฝูง"เสียงของเพื่อนสนิทของพอสเดินเข้ามาทักทายจากด้านหลัง "อือ!!ดีทัช" เสียงของเพียรที่ตอบกลับอย่างสลึมสลือ "ยังไม่ตื่นหรือไงตอบอย่างกับคนใกล้ตาย" ทัชเดินไปพลางพูดไปพลาง "เมื่อคืนนอนดึกว่ะเล่นเกมหนักไปหน่อย" ตอบเสร็จพอสก็ขยี้ตาให้ตาสว่างขึ้นจากนั้นทั้งคู่ก็เดินเข้าห้องเรียนและแยกย้ายกันนั่งเก้าอี้
"ทั้งหมดทำความเคารพ" เสียงหัวหน้าห้องลุกขึ้นพูดขณะที่อาจารย์เดินเข้ามา "ครูมีเรื่องมาแจ้งให้ทราบก่อนเริ่มคาบเรียนนะ ครูต้องการอาสาสมัครไปช่วยทำงานที่ย่านการค้าเป็นเวลา1อาทิตย์ติดต่อได้ตอนเย็น" หลังพูดจบอาจารย์ก็เริ่มทำการสอนเหมือนปกติ
พักเที่ยงพอสและทัชก็ไปทานข้าวกันปกติพอสเริ่มเอ่ยถามขึ้น "เรื่องอาสาสมัครเอาไงดีไปมั๊ย" ทัชนั่งคิดอยู่สักพักหนึ่งก่อนก่อนตอบ "ไม่เอาว่ะไม่ค่อยชอบช่วยเหลือสังคม"ทัชตอบกลับมาอย่างกวนๆ "เลวเสมอต้นเสมอปลายจริงๆ" พอสเอ่ยชมเพื่อนรักตัวเองเบาๆ "ตะกี้พูดไรป่าว!!!" ทัชฟังไม่ถนัดจึงถามพอสกลับ "ป่าวๆแค่ท่องสูตรที่เรียนคาบเมื่อกี้น่ะ" พอสพูดแก้ตัวแบบเฉยๆ หลังกินข้าวเสร็จทั้งคู่ชอบไปนั่งบริเวณหลังอาคารพูดคุยฆ่าเวลาให้หมดช่วงพัก
พอส"ปิดเสาร์-อาทิตย์ไปทำอะไรมาบ้าง"
ทัช"อืม!!!ส่วนใหญ่ถ้าไม่ช่วยงานที่บ้านก็นั่งเล่นเกมแล้วเอ็งล่ะ"
พอส"เล่นเกมอย่างเดียวเลย"
ทัช"พูดถึงเรื่องเกมพออัตเดตมาใหม่ไม่ไหวมอนเตอร์ดุมากหาคนช่วยฮีลให้ที"
พอส"จะลองถามๆดูให้ละกัน เออถามจริงเหอะนี่ก็อยู่ม.5แล้วไม่คิดจะหาแฟนกันมั่งเลยเหรอวะ"
ทัช"พอสเอ๋ยเอ็งฝันกลางวันหรือไง ดูสารภาพเราทั้งคู่สิ
พอส"สารรูปเฟ้ย"
ทัช"นั่นล่ะ ยากหน่อยว่ะงานนี้"
ทั้งคู่คุยกันได้สักพักเสียงหมดเวลาพักก็ดังขึ้นทั้งคู่จึงขึ้นอาคารเรียน
ตอนเย็น
"พอสเอ็งจะไปไหน" ทัชทักพอสเพราะเห็นว่าพอสเดินกลับไปยังอาคารเรียน "ลืมของ!!กลับไปก่อนเลย" พอสหันกลับมาตอบก่อนเดินขึ้นอาคารเรียนไป พอสเดินไปยังห้องพักครู "ครูครับผมขอเป็นอาสาสมัครตามที่ครูแจ้งครับ" พอสเดินมาเพราะเรื่องที่อาจารย์ได้แจ้งเมื่อเช้านั่นเอง "ได้สิพอส มีเธอคนเดียวเลยนะที่มาส่วนใหญ่เขาไม่ทำกันเพราะมันออกจะน่าเบื่อแต่ก็ยังดีที่เธอสนใจ" อาจารย์พูดกับพอสพลางยื่นแบบฟอร์มให้พอสกรอก "ผมอยากลองทำดูน่ะครับ นี่ครับครูผมขอกลับบ้านไปบอกทางบ้านก่อนนะครับ สวัสดีครับ" พอสส่งแบบฟอร์มให้อาจารย์พร้อมลากลับบ้าน "เดินทางกลับบ้านดีๆนะ ส่วนงานเริ่มอาทิตย์หน้า มาหาครูก่อนแล้วค่อยไปนะพอส"อาจารย์พูดส่งท้ายก่อนพอสจะเดินออกไป "ครับผม" พอสตอบรับก่อนจะปิดประตู เมื่อพอสกลับมาถึงบ้านก็คุยเรื่องอาสาสมัครกับพ่อและแม่ "พ่อครับแม่ครับอาทิตย์หน้าผมจะไปทำงานอาสาสมัครที่ย่านการค้าอาจจะกลับมืดหน่อยนะครับ" "ดีแล้วลูกขากลับก็ระวังตัวดีๆล่ะ" แม่พูดและยิ้มให้พอส "ตั้งใจทำงานล่ะลูกพ่อสู้ๆ" พ่อพูดพร้อมกับชูนิ้วโป้งให้ "ครับ งั้นผมไปอาบน้ำก่อนนะครับ"
เรื่องราวของเด็กหนุ่มพอสกำลังจะเริ่มต้นขึ้นในอีก1อาทิตย์ข้างหน้า