รักแท้อยู่ต่อหน้า

เช้าวันต่อมา

อะไค : วันนี้จะทำอะไรให้ทุกคนกินนะ

โชคุไดคิริ : ทำข้าวห่อไข่สิขอรับ

อะไค : จริงด้วยเอ๊ะ.......กรี๊ด!!!!

โชคุไดคิริ : ขอโทษที่ทำให้ตกใจขอรับ

อะไค : ไม่เป็นไรจร๊ะ(มาตอนไหนนะ)

    หลังจากที่ฉันตกใจกับการมาของโชคุไดคิริ ฉันก็เริ่มทำอาหารให้ทุกคนและโชคุไดคิริก็มาช่วยฉัน ในระหว่างที่ทำอยู่นั้น ฉันก็ได้ยินเสียงของคุณโคกิทสึเนะมารุพูดกับคุณมิคาซึกิ พูดเรื่องอะไรซักอย่าง

โคกิทสึเนะ : ท่านมิคาซึกิ ท่านคิดอย่างไงกับท่านอะไคเหรอขอรับ

มิคาซึกิ : ก็เป็นเหมือนหลายสาวละมั้ง 

โคกิทสึเนะ : ถามจริงขอรับ

   ฉันรู้สึกแก้วแดงขึ้นมาแบบไม่รู้ตัว จนโชคุไดคิริถามว่า

โชคุไดคิริ : ท่านอะไค เป็นอะไรหรือเปล่าขอรับ

อะไค : ไม่ได้ค่ะ(คุณปู่พูดแบบนี้ก็เขินเป็นปกติอยู่แล้ว ทำไมถึงแก้วแดงนะ)

โกะโกะไต : ท่านอะไค คือช่วยมากับผมหน่อยครับ

อะไค : ได้จร๊ะ โชคุไดคิริฉันฝากทางนี้หน่อยนะ

โชคุไดคิริ : ขอรับ

   โกะโกะไตพาฉันมาในป่าแล้วฉันรู้แล้วว่าตนเองอยู่

อะไค : ปลอมตัวเป็นโกะโกะไตแบบนี้ ถ้าพวกเขาจับได้ เธอซวยนะ

ชิโระคุโระ : ไม่เป็นไรขอรับ แต่ผมมีเรื่องที่สำคัญบอกขอรับ

อะไค : เรื่องอะไรเหรอ

   อีกด้านของโชคุไดคิริ

โชคุไดคิริ : เสร็จแล้ว ใครก็ได้มาช่วยยกหน่อย

โกะโกะไต,อาคิตะ : ขอรับ

โชคุไดคิริ : เอ๊ะ โกะโกะไต

โกะโกะไต : ข...ขอรับ

โชคุไดคิริ : เจ้าไม่ได้ไปกับท่านอะไคเหรอ

โกะโกะไต : ผมไปเก็บดอกไม้กับอาคิตะขอรับ

อาคิตะ : ใช่ขอรับ มีอะไรเหรอขอรับ

โชคุไดคิริ : ท่านอะไคอยู่ในอันตรายแล้ว

   ด้านของอะไค

อะไค : เจ้าพูดจริงเหรอ

ชิโระคุโระ : พูดจริงขอรับ ท่านต้อนรีบแล้วขอรับ

อะไค : ซวยแล้ว พวกเขารู้แล้ว เจ้าไปได้แล้ว แล้วเรื่องนี้ไปบอกท่านพี่ให้เร็วที่สุด

ชิโระคุโระ : ขอรับ

ยามาโตะ : เจ้าเป็นใคร

ชิโระคุโระ : ซวยละ ขอโทษนะขอรับ 

อะไค : การยืนแบบนั้น ซวยละ

ชิโระคุโระ : เพลงดาบแห่งยะเซโดบุทสึ ทะนุกิ

อะไค : เพลงดาบแห่งอะนิมะรุ อุสะงิ

ยามาโตะ : เอ๊ะ!!!!!

ชิโระคุโระ : เพลงดาบแห่งอะนิมะรุ เพลงดาบให้ตำนาน ฝากไว้ก่อนเถอะ

ยามาโตะ : ไปแล้ว ท่านอะไคขอรับ ท่านใช้ดาบเป็นเหรอขอรับ

อะไค : ช่วยเก็บเป็นความลับได้มั้ย

ยามาโตะ : ทำไม่ขอรับ

อะไค : ตอนนี้ยังบอกเธอไม่ได้ ถ้าบอกพวกเธอ พวกเธอจะตกอยู่ในอันตรายทันที

...................................................................