Just love... แค่รักก็พอ

            3ปีก่อนหลังจากที่เราแยกจากกันบนดาดฟ้า ฉันก็กลับอเมริกาไปอยู่กับพ่อแม่ วันๆหนึ่งอย่างผ่านไปอย่างสงบและเหงามากด้วย ไม่มีคนคอยมาวุ่นวาย จุ้นจ้าน หาเรื่อง เหงาจัง
            “เบบี้... เป็นอะไรไปน่ะลูก ทำหน้าอย่างกับคนอกหัก”
            “ป๊า!!! หนูอกหักที่ไหนกัน ป๊าคงไม่อยากให้ม๊ารู้ความลับของป๊าใช่มั้ยล่ะ?”
            “โอ๋ๆๆๆ ลูกรักของป๊า เย็นนี้จะกินอะไรดี? หรือว่าจะออกไปกินอาหารจีน ญี่ปุ่น เกาหลี อิตาเลี่ยน ฝรั่งเศสดี??”
            ฉันไม่ใช่คนเย็นชาหรือเป็นคุณหนูเอาแต่ใจอะไรหรอกนะ แต่พอต้องย้ายไปอยู่กับคุณตาที่ไม่ค่อยจะถูกคอกันทำให้ฉันไม่เป็นตัวของตัวเอง จนกลายเป็นคนเย็นชาไปซะอย่างนั้น
            เมื่อเดือนก่อน ฉันได้เข้าร่วมโครงการแลกเปลี่ยนกลับไปที่จีนเป็นเวลา 1ปีครึ่ง พ่อจึงฝากฝังฉันไว้กับญาติของพ่อที่เปิดร้านกาแฟอยู่ใกล้กับมหาลัยที่ฉันไปเรียน ลุงแกเป็นคนโรแมนติกและชอบเรื่องโรแมนติกเอามากๆ แกพยายามแนะนำหนุ่มๆให้ฉันตลอด 1เดือนที่ฉันพักอยู่ด้วย และวันนี้ก็เช่นกัน
            “ไม่เจอกันนานเลยนะ ^_^”
            ฉันยิ้มทักทายอาหมิงที่กำลังแนะนำเพื่อนรักของเขาให้ฉัน เพื่อเพิ่มความสัมพันธ์กระชับมิตร... ลุงให้ฉันเดินไปส่งของให้กับลูกค้าสาวสวยที่สั่งกาแฟยาวเป็นหางว่าวที่มหาลัย ซินเย่มองหน้าฉันอย่างพินิจพิจารณาว่าเราเคยเจอกันมาก่อนรึเปล่า? กว่าจะรู้ตัวว่าฉันคือหลานสาวผอ.โรงเรียนมัธยมก็ปาเข้าไป 1ชั่วโมงเต็มๆ
            “กลับมาแล้วหรอ? แล้วพ่อหนุ่มซินเย่ไปไหนซะล่ะ?” ลุงถามทันทีที่ฉันกลับเข้ามาในร้าน
            “เขาก็ไปหาเพื่อนเขาสิคะ”
            กริ๊งงงงง เสียงกระดิ่งทองหน้าร้านดังขึ้น
            “พ่อหนุ่มลืมอะไรหรอ?” ลุงหันไปถามอาหมิงที่เดินเข้ามา “หรือว่ากาแฟที่แฟนสาวซื้อไปแจกเพื่อนๆไม่พอ?”
            “เอ่อ...เข่ออี้ไม่ใช่... เธอไม่ใช่...” เขาพูดตะกุกตะกะก่อนจะหันมามองหน้าฉัน “เธอไม่ใช่แฟนผมครับ”
            “แล้วทำไมเมื่อกี้พ่อหนุ่มไม่รีบปฏิเสธล่ะ?”
            “ผมไม่อยากหักหน้าเธอต่อหน้าคนอื่นน่ะครับ อีกอย่าง...” เขามองหน้าฉันอีกครั้งก่อนจะพูดต่อ “ผมไม่อยากให้คนที่ผมชอบเข้าใจผิดด้วย”
            “ยิ่งมีคนที่ชอบแล้วก็ไม่ควรให้ผู้หญิงอื่นมาแสดงตัวแบบนี้นะ ถ้าคนที่พ่อหนุ่มชอบได้ยินเข้า เธอคงเสียใจมาก”
            “นั่นล่ะครับ ผมถึงต้องรีบมาอธิบาย” ฉันรู้สึกร้อนที่หน้า และยิ้มออกมาโดยไม่มีเหตุผล เขินเป็นบ้าเลย
            “เธอเลิกงานกี่โมง?” เขาเดินตรงมาถามฉัน
            “พ่อหนุ่ม! จะจีบหลานสาวฉันหรอ?”
            “ครับ!” เขาหันไปตอบลุงแบบไม่คิด “ผมชอบหลานสาวเถ้าแก่ครับ ชอบมานานแล้วด้วย ถ้าไม่เป็นการรบกวน เถ้าแก่อนุญาตให้เธอเลิกงานตอนี้เลยได้มั้ยครับ?”
            “เอาสิ” ลุงก็ตอบกลับแบบไม่คิดเช่นกัน
 
            “เอ่อ...ทำไมเดือนนี้เธอไม่ส่งเมล์มาให้ฉัน?”
            “ในเมื่อฉันจะมาเจอหน้านายอยู่แล้วจะส่งมาทำไมให้เสียเวลา นายอยากรู้อะไรก็ถามมาได้เลย”
            “ฉันอยากรู้ว่า ทำไมเธอไปโดยไม่ลา เธอหายไปอยู่ที่ไหนมา สบายดีรึเปล่า กินข้าวตรงเวลามั้ย โรคกระเพาะกำเริบรึเปล่า มีใครรังแกเธอมั้ย เยอะแยะมากมาย... แต่ตอนนี้ ฉันอยากรู้แค่ว่า...”
            “เอ่อ... เอาคำถามแรกก่อนแล้วกัน ทำไมฉันจะไม่ลานาย ไม่ใช่นายรู้อยู่แล้วหรอว่าวันนั้นเป็นวันสุดท้ายที่ฉันจะไปเรียน(จากซินเย่ที่ไปกุ๊กกิ๊กกับเด็กในกรรมการนักเรียน) คำถามต่อมา... ฉันอยู่ที่ไหนใช่มั้ย? ฉันกลับไปอยู่กับ...”
            “เธอคิดถึงฉันมั้ย?”
            “ฉัน...” ฉันมองหน้าอาหมิงที่คาดหวังกับคำถามนี้มากกว่าคำถามก่อนหน้านี้ “ฉันคิดถึงนาย คิดถึงอาหารรสแย่ๆที่นายทำ คิดถึงหน้านายตอนวิ่งจากชั้นล่างขึ้นมาบนดาดฟ้า นายรู้มั้ย...มันเหงามากเลยนะที่ไม่มีคนมาวุ่นวาย จุ้นจ้าน ทำลายความสงบ...”
            จุ๊บ
            “O_O”
            “ฉันคิดถึงเธอมากเลยนะ คิดถึงอาหารที่เธอทำ คิดถึงห้องขาวดำ คิดถึงไออุ่นจากริมฝีปากคู่นี้” เขาเอามือแตะริมฝีปากของฉันพร้อมกับลูบไปมา
            “อาหมิง... นาย... นายกำลังคิดเรื่องลามกอยู่ใช่มั้ยเนี่ย?”
            “ห๊ะ!?”
            “นายลืมไปแล้วหรอว่าฉันมองเห็นอนาคตได้!!!”
            “นี่เธอ... เธอเห็นอะไร? เห็นฉันกำลังทำเรื่องลามกอย่างนั้นหรอ?” เขาดูตกใจและร้อนรน ก่อนจะเปลี่ยนสีหน้าเป็นเจ้าเล่ห์ “แล้วเธอเห็นมั้ยล่ะว่าฉันทำเรื่องลามกกับใคร?”
            “นะ...นะ...นาย... >///<”
            “อย่างนี้ฉันก็แย่น่ะสิ! ฉันคงไปทำเรื่องลามกกับใครไม่ได้นอกจาก...” เขามองหน้าฉัน “แต่ถ้าเธอไม่ยอม ฉันอาจต้องทำกับคนอื่น โอ๊ย!”
            “ถ้านายกล้าก็ลองดู” ฉันดึงหูข้างหนึ่งเขาอย่างแรง
            “นี่... ฉันอยากได้ยินคำๆหนึ่งจากเธอ คำว่า...”
            “ฉันรักนาย/เธอ!!”
            ^^