ผมเอง

           ผมว่าใครหลายๆคนคงชอบช่วงเวลานี้เป็นพิเศษ “ธันวาคม” ช่วงเวลาเเห่งการเฉลิมฉลอง วันหยุดยาว วันพักผ่อน วันครอบครัว วันของคนมีความรัก ผมก็เป็นหนึ่งในจำนวนคนที่ชื่นชอบช่วงเวลานี้เป็นพิเศษเเละเป็นเวลาที่ผมรอคอยมาทั้งปี วันนี้ผมจะเอาตัวเองไปเมาให้สุดเเละลืม 11เดือนที่ทำงานมาอย่างบ้า อ้าวลืมบอกไป ผม...ทำงานเป็นเซลล์เเมนขายเครื่องนวดให้กับบริษัทหนึ่ง ตลอตลอดระยะเวลา 11เดือนไม่มีวันไหนที่ผมหยุดพักเลยสักวัน ผมโผล่ไปอำเภอโน้น ตำบลนี้ จังหวัดนัั้น เเน่นอนยอดขายของผมทะลุเป้าทุกเดือน เพราะฉะนั้นตอนนนี้เงินในกระเป๋าผมก็พร้อมที่จะออกมาบำเรอผมเเล้วล่ะ เเต่ผมก็ไม่ได้จะหยุดอยู่กับการเป็นเซลล์เเมนหรอกนะ ผมว่าจะเลิกเป็นเเล้วล่ะ ผมอยากจะกลับมาทำตามฝันของตัวเองที่เคยตั้งใจไว้ ผมไม่ใช่คนหล่ออะไร ตัวก็ดำจะว่าเตี้ยก็ไม่เชิงเเต่ถ้าจะบอกว่าผมสูงน้อยผมก็จะน้อมรับไว้ ฮ่า ฮ่า ผมน่ะเป็นเซลล์เเมน มุกตลกเเบบนี้ต้องมีพกติดกระเป๋าไว้บ้าง เอาไว้หยอดลูกค้าหัวอ่อนให้มีอารมณ์ขัน ใจอ่อน เเน่นอนท้ายที่สุดซื้อเครื่องนวดที่ผมขายเรียบร้อย

          เข้าเรื่องดีกว่า จริงๆเเล้วผมเรียนจบโรงเรียนการเรือนจากมหาลัยรัฐที่หนึ่ง เรื่องอาหารไทยเเละเทศไว้ใจผมได้ ผมเคยคิดจะเปิดร้านอาหารเมื่อสามปีก่อนที่ผมเพิ่งเรียนจบเเต่ว่าเหตุการณ์วันนั้นเล่นเอาซะผมกระเด็นออกมาเป็นเซลล์เเมนเลย ถ้าให้นึกย้อนไปวันนั้นน่ะหรอ อืมมมมม....ครอบครัวผมพากันไปเลี้ยงฉลองที่ผมเรัยนจบ เราไปกันทั้งครอบครัว ทั้งพ่อ เเม่ ผม เเละน้องสาว เเหมลูกชายเรียนจบทั้งที เอาซักหน่อย ระหว่างทางกลับบ้านจากการฉลองเบรคเฮงซวยดันมาเเตกซะนี่ รถเสียหลักพุ่งชนเสาไฟฟ้าหักไปตั้งสามต้น พ่อผมเเน่นอนถูกอัดเละคาที่เบาะคนขับ เเม่ผมมาเสียชีวิตที่โรงพยาบาล ส่วนผมกับน้องสาวค่อนข้างโชคดีถูกเเรงเหวี่ยงโยนกระเด็นออกมาข้างนอกรถ หัวเเตกเเละมีเเผลเย็บตามตัวนิดหน่อยเท่านั้นเอง พวกผมนี่หนังเหนียวชะมัด ถ้าพูดถึงน้องผมตอนนี้ก็อยู่ปีสามเเล้ว จะว่าสานต่อปณิธานผม พ่อเเละเเม่ก็ว่าได้ เพราะเรียนโรงเรียนการเรือนเหมือนกัน เราวางเเผนตั้งใจจะเปิดร้านอาหารขึ้นมาอีกครั้งเเละจะใช้พื้นที่ของบ้านเราเองทำเป็นร้านอาหาร เเบ่งให้เป็นโซนสวนหลังบ้าน ห้องนั่งเล่นมีทีวีดู เเละโซนปกติอย่างร้านอาหารทั่วไป มีทั้งอาหารไทยเเละอาหารฝรั่ง บ้านผมจะว่าไปค่อนข้างใหญ่ เอิ่มถ้าเป็นตอนนี้นะผมว่าใหญ่เเต่เมื่อก่อนสมัยที่ พ่อ เเม่เเละพวกเราอยู่กันพร้อมหน้าผมว่ามันค่อนข้างเเคบ บางวันผมเข้ามาที่ห้องนั่งเล่นเป็นคนเเรกเพื่อที่จะมาดูรายการตลกช่องโปรด พอผมหย่อนก้นลงนั่งที่โซฟานิ่มๆยังไม่ทันจะกดเปลี่ยนช่อง เสียงพ่อผมก็รีบตะโกนมาเลย ข่าวมาเเล้ว พร้อมกับเเม่ที่ยกถ้วยกาเเฟ ขนมปังปิ้งมาด้วย เตรียมพร้อมสุดๆ น้องผมรีบเเย่งรัโมทเปลี่ยนช่องไปเป็นละครน้ำเน่าทันที ทุกคนในบ้านดูจะต้องอยู่รวมกันเป็นกองๆเเยกจากกันไม่ได้เลย นึกย้อนไปผมก็คิดถึงตอนนั้นนะเเต่ผมจะมาเศร้าจมอยู่กับอดีตไม่ได้หรอก ผมสะบัดหัวเพื่อไล่เรื่องเก่าๆให้ออกไปจากหัวผมเเล้วกลับมาคิดถึงเรื่องคืนนี้ดีกว่า คืนนี้ผมจะต้องสนุกสุดเหวี่ยงให้สมกับที่ผมเหนื่อยมาสักหน่อย ผมบิดเเฮนด์มอเตอร์ไซต์จนไม่รู้ว่ามันเร็วเเค่ไหนเเต่ยังไม่ทันที่เสียงลมอันเนื่องมาจากผมขี่รถเร็วกลบเสียงต่างๆนานา เสียโทรศัพท์ก็ดังขึ้น ผมเบรครถด้วยความหงุดหงิดงัดโทรศัพท์ออกมาจากกระเป๋ากางเกงยีนต์ที่รัดเนื้อผมเเล้วกดรับโดยไม่ได้ดูชื่อ โหล....เสียงทักทายที่เเสดงออกให้รู้ว่าผมไม่พอใจที่โทรมาตอนนี้ดังผ่านเข้าไปในโทรศัพท์

บี：ฮัลโหล พี่บอย จะกลับเมื่อไหร่เนี่ย

บอย：อ้าว บีหรอ มีอะไรบี 

บี：ไหนบอกจะกลับมาชิมกับข้าวที่บีทำอ่า อยากทดสอบไม่ใช่หรอว่าบีอ่ะทำอร่อยกว่าพี่บอย อย่าบอกนะว่าพี่บอย ลืม！

บอย：ฮ่า ฮ่า ฮ่า ถ้าพี่พูดว่าลืม....

บี:บีก็จะไม่เหลือกับข้าวสักนิดเดียวให้พี่บอยกินไง

บอย：เอาน่าๆ พี่ขอเวลาไม่เกินเที่ยงคืนจะกลับไปเลยเคม่ะๆ

บี:ได้  เเต่ถ้าพี่บอยผิดนัด บีจะให้พ่อกับเเม่มาหลอกเเค่นี้เเหละ บาย