I miss you ฤดูกาลแสงทองจากฟากฟ้า

                 ฉันว่าฉัาควรพูดได้แล้วนะ

"ชินเซะ" 

"ครับพี่สาว"

"ตั้งแต่วันแรกที่เจอนายฉันรู้สึกดีใจมากๆเลยนะ และฉันก็เชื่อมากด้วยในคำพูดของนายที่จะเปลี่ยนทัศนคติของฉัน นายแสดงให้ฉันเห็น นายทำให้ชีวิตของฉันเปลี่ยนไป นายทำให้ฉันดูเป็นคนโง่ ที่ตกหลุมรักนายทุกวันหลายๆครั้ง ชีวิตที่มีนายมันดีมากเลยนะ ฉัน......ฮึก..........ฮึก..........ฟืด......ฉันไม่อยากให้นายไปเลยนะ ฉัน.....ฮึกๆ.......ฉันรักนาย......ชินเซะ"

"พี่ร้องไห้อีกแล้วนะพี่สาว ผมไม่อยากให้พี่ร้องไห้เลยนะครับ" ชินเซะทำแบบเดิมกับเมื่อตอนกลางวัน  เขากอดฉันแน่นและกระซิบผ่านหูอย่างแผ่วเบา "ผมก็รักพี่ รักพี่มากๆเลยด้วย"

"ฉันจะใช้เวลาพวกนี้ให้คุ้มค่า ฉันจะไม่ปล่อยนายไป ฉันยื้อนายไว้ให้นานที่สุด"

"พี่จะ......." 

อุ๊บ ชินเซะพูดไม่ทันจบ ฉันก็กดคอคนสูงพร้อมประกอบริมฝีปาก เขาตกใจกับการกระทำของฉัน

แปปนึงและก็จูบตอบ เราจูบกันเพียงแปปเดียวราวห้านาที ก็ต้องผละกันออกเพราะมีแสงวูบวาบจากตัวเขา 

"นายกำลังจะหาย ฮือๆ ไม่เอาๆ ไม่เอาอย่างนี่ ฮือๆ" ความรักมันทำให้ฉันเหมือนคนงี่เง่ามากๆเลย

ฉันฟุบตัวลงกับพื้นอย่างเข่าอ่อน 

"แต่ตอนนี้ผมยังอยู่กับพี่ ผมไม่อยากให้พี่ร้องไห้นะ" เขาคุกเข่าลงข้างนึงพรางใช้นิ้วชี้อันเรียวยาวปาดน้ำตาให้ฉัน

"ฉันเป็นแบบนี้ เพราะนายทั้งนั้นแหละ ฮือๆ อย่าไปเลยนะ ฮือๆ"

"ผมก็ไม่อยากไปนะแต่ผมเลือกไม่ได้ ผมขอโทษ ผมขอโทษจริงๆ แล้วทุกอย่างมันจะดีขึ้นครับ" แหมะ แหมะ ชินเซะร้องไห้ เรานั่งกอดกันแน่นกว่าครั้งที่ผ่านมาเพราะมันอาจจะเป็นครั้งสุดท้ายของพวกเราก็ได้ "ผมต้องไปแล้วนะ"

"ไม่อย่าไป ฮือๆ ขอร้องล่ะอย่าไป ฮือๆ" และเขาก็หายไปราวกับว่าทุกอย่างแค่ฝันไปเท่านั้นเอง ฉันยังร้องไห้และมองเขาจากฟากฟ้าไกล....................

ฉันจะคิดถึงนายตลอดไป~~~

                                      จบ