Talking Nonsense เรื่องที่ฉันอยากเล่า

...นอกเหนือจากโลกมนุษย์ที่เราอาศัยอยู่กันนั้น ยังมีดินแดนอีกดินแดน ที่อยู่สูงขี้นมามาก เป็นที่อยู่อาศัยของผู้มีบุญบารมีและเหล่านางฟ้า เทวดา นั่นก็คือ สรวงสวรรค์ สิ่งที่ผู้คนต่างก็คิดว่าสวรรค์จะมีแต่ความงดงาม แท้จริงแล้วจะใช่หรือเปล่านะ...
 
"กดไลค์ 989 ไลค์ คอมเม้นท์อีก 39 คอมเม้นท์ แชร์อีก 54 ...สุดยอดไปเลยลูกแม่" นางฟ้าแสนสวยกำลังดูเฟสบุกของสาวหล่อคนหนึ่งอยู่โดยใช้ปุยเมฆ
"ไลค์เยอะไม่ได้แปลว่าจะดังนะคะ อย่าเพิ่งมโน" นางฟ้าแสนสวยอีกคนหันไปจิกกัด
 "อ๋อเหรอ รัศมีพรรณราย ไหนเธอตอบฉันสิ เด็กอุปถัมภ์ของเธอเป็นไงบ้าง ปีศาจกับผีตายโหงงั้นเหรอ หึ" 
"พูดแบบนี้อยากจะเปิดกระดานแห่งชะตากรรมอีกรอบสินะ รัศมีชโลธร"
"ครั้งที่แล้วเธอโกงฉัน เล่นใช้แม่มดนั้นแล้วเบี้ยของฉันจะชนะได้ไง"
"แล้วใครใช้ให้เธอเพิ่มอิทธิฤทธิ์ให้กับเบี้ยล่ะ"
"เธอเองก็สั่งให้ผีโจมตีก่อน"
"มันคือกระดานแห่งชะตากรรม ถ้าเบี้ยเธอจะแพ้ก็คือแพ้"
"พูดแบบนี้เธอจะท้าฉันรบอีกงั้นเหรอ?"
"ถ้าเธอกล้า... กล้าไหมล่ะ"
"รัศมีพรรณราย ฉันไม่เคยกลัว"
"ดี รัศมีชโลธร เพราะครั้งนี้ฉันจะอัดเธอให้ยับกว่าเดิม"
 
     ...นางฟ้าทั้งสองบันดาลกระดานไม้สีน้ำตาลเข้มออกมาต่อหน้าพวกเธอ พวกเธอนั่งลงประจำที่ เจ้ากระดานสุดแสนจะประหลาดมีการเคลื่อนไหวปรับเปลี่ยนหน้ากระดานตลอดเวลา นี่หรือคือเกมส์ที่เหล่านางฟ้าใช้แข่งขันกัน...
"เธอพร้อมไหม?"
"เริ่มกันเถอะ"
...โลกมนุษย์...
          ...ชายหนุ่มคนหนึ่งกำลังหลงป่า เขาเดินไปเรื่อยๆ แม้ว่าเวลานี้จะมืดจนมองอะไรไม่เห็นแล้วก็ตาม ..แล้วเขาก็ต้องชะงัก เมื่อได้ยินเสียงฝีเท้าของอะไรบางอย่างค่อยๆเคลื่อนไหวเข้ามาใกล้เขาเรื่อยๆ สิ่งนั้นก็คือชายแก่แต่งตัวมอซอสวมเสื้อคลุมๆเก่า เขาปรากฏตัวขึ้นท่ามกลางเงามืด...
"มนุษย์เหรอ ...ข้าไม่ได้เห็นคนเป็นๆมานานแล้ว" ชายแก่พูด
"คุณเป็นใคร ต้องการอะไร?" ชายหนุ่มถาม
"ข้าก็มีหลายชื่อ เจ้าจะเรียกข้าว่า ...ผี ก็ได้นะ" สิ้นเสียงของชายชรา หนุ่มสติแตกก็กลับหลังหันวิ่งหนีทันที แต่เขาก็ต้องสะดุ้ง เมื่อชายชราที่เขาวิ่งหนีมาปรากฏตัวอยู่ตรงหน้าเขา
"เจ้ามีของดีอะไร ตับ หรือว่า หัวใจ หึหึ" ชายแก่ฉีกยิ้มกว้างพูดจาแปลกๆ
"อย่าทำอะไรผมเลย ผมกลัวแล้วๆๆๆ" ชายหนุ่มยกมือไหว้ด้วยความกลัวสุดขีด
"ข้าจะไม่กินเจ้าหรอก ข้ากำลังอยากได้คนรับใช้มาหาอาหารให้พอดี แต่ข้าชอบมีคนรับใช้เป็นหญิงสาวด้วยสิ ทำยังไงดีนะ ...Mentumvanusza Venenga!!" ชายแก่ร่ายคาถาบางอย่างทำให้เกิดเป็นลำแสงสีแดงอ่อนพุ่งเข้าหาชายหนุ่ม
"Blodabani!" ลำแสงนั้นถูกต้านไว้ดด้วยเกาะพลังงานบางอย่าง
"เจ้าอย่ายุ่ง นังแม่มด นังอัปรีย์!" ชายแก่พูดกับหญิงสาวที่ปรากฏตัวตรงหน้าของชายหนุ่ม
"อัปรีย์พ่องสิ" ระหว่างนั้นชายหนุ่มที่สติแตกก็ใช้จังหวะนี้ วิ่งหนีออกมา
"เห้ย! คุณอย่าไปทางนั้น!!"
"เห้ยยยยยยยยย อั๊ก...." เขาวิ่งไปสะดุดกับท่อนไม้ ศีรษะเสียบกับกิ่งไม้ใหญ่จนสมองทะลุตายคาที่
...โลกมนุษย์...
"เจ้ามนุษย์โง่เอ้ย!!" รัศมีชโลธรโวยวาย
"เป็นยังไงล่ะ ชะตากรรมย่อมเป็นไปตามนั้น เธอเปลี่ยนมันไม่ได้หรอก เขาต้องตาย"
"อย่าพูดมาก" รัศมีชโลธรหยิบเหยือกใส่น้ำทิพย์อโนดาตแล้วเทลงที่หุ่นปั้นชายแก่
 
...โลกมนุษย์...
"ทำไมข้าถึงรู้สึกแน่น แน่นไปหมดทั้งตัว นังแม่มดเจ้าทำอะไรข้า!" ชายแก่โวยวาย
"ข้าเปล่านะ เจ้าพูดบ้าอะไรอะ" หญิงสาวปฏิเสธ
"โอ๊ยยยยยยย ไม่ไหวแล้ววววววววว" พลังงานบางอย่างเอ่อล้นออกมาจากทั่วทั้งร่างของชายแก่ วิชาอาคมของเขาถูกสลายออกไปทั้งหมด บัดนี้เขากลายเป็นแค่คนธรรมดาแล้ว
...โลกมนุษย์...
"เจ้าขี้โกง!!" รัศมีพรรณรายโวยวาย
"หรือเจ้าจะยอมแพ้ข้าก็ได้นะ"
"ไม่มีทาง!"
 
...โลกมนุษย์...
     ...ที่ร้านอาหารแห่งหนึ่งยามค่ำ แม่ลูกคู่หนึ่งกำลังจะสั่งอาหารทานกัน พวกเธอแต่งตัวดีให้เกียรติสถานที่...
"กะอีแค่อาหารมื้อหนึ่งจะเรื่องมากทำไม ตายไปก็ไม่ได้กิน" แม่บ่นลูก
"โอ๊ยยยย แม่ ก็หนูคิดไม่ออกว่าจะทานอะไรดีอะค่ะ"ลูกสาวตอบ
"เอามานี่ฉันสั่งแทนแกเอง ฉันรู้ว่าแกจะกินอะไร" แม่พยายามจะแย่งเมนูมาจากลูกสาว
"อ่าว สวัสดีจ่ะ แม่เพ็ญ หนูภัทร" เสียงของผู้หญิงอีกคนทักทายแม่ลูก เธอจูงมือลูกสาวตัวเล็กเอาไว้
"แม่ศรี... สวัสดีจ่ะ" แม่เพ็ญอึ้งไปชั่วครู่
"แม่ศรีสวัสดีค่ะ" ภัทรยกมือไหว้ผู้หญิงคนนั้น
"มาทานข้าวกันเหรอคะ ถ้าอย่างนั้นดิฉันไม่รบกวนแล้วดีกว่า ไว้เจอกันที่งานคุณหญิงฉา่ยนะคะ"
"ทำไมไม่บอกคนอื่นเขาไปล่ะ ว่าป้าเป็นโสเภณี ชอบแย่งผัวชาวบ้าน" คำพูดจากเด็กผู้หญิงตัวน้อย
"ว๊ายยยย พูดจาแบบนี้ไม่ได้นะลูก ต้องขอโทษด้วยนะคะแม่เพ็ญ น้องภัทร" แม่ศรีตกใจที่ลูกสาวของเธอพูดจาแบบนั้นออกไป
"ความพยายามสูงดีนะคะ เดี๋ยวนี้แม่ศรีสอนให้ลูกสาวพูดจาแบบนี้แล้วเหรอคะ?" แม่เพ็ญโต้กลับ
"อะไรกันคะ แม่เพ็ญ ดิฉันก็ขอโทษแทนลูกสาวแล้วนี่คะ เด็กมันไม่ประสา..." ระหว่างที่แม่ศรีเริ่มโวยวาย แม่เพ็ญเอามือจับไปที่ไหล่ของแม่ศรี
"ถ้าแม่ศรีมีสมองกว่านี้ แม่จะเข้าใจค่ะ ว่าสิ่งที่ดิฉันพูดหมายความว่ายังไง"
"หนูนาจ๊ะ ที่บ้านของหนูคงไม่มีตัวอย่างดีๆให้ดูสินะ ถึงได้ทำพฤติกรรมแย่ๆแบบนี้ออกมา" ภัทรก้มลงไปพูดกับเด็กหญิงตัวน้อย สีหน้าของแม่ศรีเริ่มเปลี่ยนไป เธอทั้งโกรธทั้งเจ็บใจ
"ถ้าแม่ศรีจะมองดิฉันขนาดนี้ ก็เข้ามาตบดิฉันเลยค่ะ ดิฉันจะถือว่าทำบุญฟาดเคราะห์" แม่เพ็ญซัดไปอีกหนึ่งหมัด
...โลกมนุษย์...
"หมัดน็อค" รัศมีพรรณรายพูด
"รู้อะไรไหม เกมส์ยังเดินต่อไป ไม่จบแค่นี้หรอกนะ" รัศมีชโลธรไม่ยอมแพ้
"อ่าาา... ปีกนางฟ้าของฉัน ช่างงดงามเหลือเกิน" รัศมีพรรณรายกางปีกกวนประสาทฝั่งตรงข้าม
"รู้ไหม แมลงสาบควรหยุดคิดว่าตัวเองเป็นผีเสื้อได้แล้ว"
"หึ ปากดีไปเถอะ"
 
22 เมษายน 2014