Talking Nonsense เรื่องที่ฉันอยากเล่า

     ...อย่างที่ฉันเคยสัญญาณกับพวกคุณอาไว้ว่าจะกลับมาเล่าเรื่องของสาวๆกลุ่มนี้ให้อ่านอีกครั้ง และเพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลาฉันจะเริ่มเลยก็แล้วกัน...

          ...วันนี้เราจะมาพูดถึงอีกหนึ่งสาวสวย หน้าตาบ้องแบ้ว แต่งตัวเหมือนเจ้าหญิง มีบ้านหรูๆย่านใจกลางเมือง เป็นคอนโด 1 ฟอล์ คนรัับใช้อีก 3 - 4 คน ไม่มากมายเท่าไหร่ เธออาศัยอยู่กับแม่ของเธอ ส่วนพ่อเป็นเศรษฐีต่างแดนที่นานๆทีถึงจะกลับบ้าน เธอชื่อว่าแบล์ ใช่แล้วล่ะค่ะ นี่เป็นอีกหนึ่งสาวที่ฉันอยากแนะนำให้รู้จัก ซึ่งเธอก็มาจากกลุ่มของเมแกนนั่นเอง...

"มาธา! ฉันบอกแล้วใช่ไหมว่าให้เตรียมชุดที่มันใส่ง่ายและเร็วกว่านี้ ถ้าฉันไปทำเล็บ แล้วแวะไปที่ห้องเสื้อลองชุดสำหรับงานคืนนี้ไม่ทัน ฉันจะไล่เธอลงไปนอนที่ล็อบบี้คืนนี้"

"ทราบแล้วค่ะคุณหนูแบล์"

"ทราบแล้วทำไมไม่ไปเตรียมรองเท้ามาให้ฉันลองล่ะ!"

"ค่ะ คุณหนูแบล์"

"แล้วนี่อะไร ทำไมใช้พรมสีน้ำตาลขนหมีกริซลี่มาปูที่โซฟา บ้าหรือเปล่า เปลี่ยนเดี๋ยวนี้ ขอพรมขนนกฟลามิงโก้ ด่วน! ...เร็วๆสิ"

"ค่ะ/ครับ คุณหนูแบล์"

"มาธา!"

"คะ? ว่าไงคะ คุณหนูแบล์"

"ไปไหน อย่าปล่อยให้ฉันเรียกสิ"

"ก็กำลังเตรียมรองเท้าให้คุณหนูยังไงคะ"

"ไม่ต้องมาอ้างเลย ฉันบอกให้เธอสั่งแม่ครัวว่าเช้านี้ฉันจะทาน ดาร์กช็อกโกแลต ลาวาเค้ก เฟรชมิลค์ ไอศครีม แอนด์ เบอร์รี่ส์ ...แล้ว เครปเค้กชาไทย มาจากไหน ไปเปลี่ยน!!"

     ...เนี่ยล่ะค่ะฉัน ประการแรกฉันรวยล้นฟ้า เพราะฉะนั้นฉันจะทำอะไรก็ได้ วันนี้ฉันมีนัดกับเพื่อนๆ แก๊งค์ของเรามีกันทั้งหมด 5 สาว มีฉัน ยัยภัทร ยัยเคที่ ยัยเซลีน่า แล้วก็ยัยอ้วนเมแกน ซึ่งฉันก็เป็นคนที่รวยที่สุดอยู่ดี...

          ...ประการที่สอง ฉันไม่ชอบการรอคอย และคำโกหก...

"ฮัลโหล เซลีน่า เธออยู่ไหนอะ ออกมาหรือยัง?"

"ฉันออกมาแล้ว รถติดมาก เดี๋ยวจะรีบไปนะ" เซลีน่าสภาพยับเยินอยู่ที่บาร์แห่งหนึ่งในเวลาบ่ายสองโมง

"ฉันกำลังขับผ่านหน้าโรงแรมเธอ อากาศดีนะ ถนนโล่งสบาย"

"เออ แค่นี้นะแบล์ ฉันต้องใช้สมาธิขับรถ"

"ตื่อดึ้ง!" เสียงข้อความจากไลน์ในโทรศัพท์มือถือของเซลีน่า

...ตอแหล!... เป็นข้อความจากแบล์

     ...ประการที่สาม ฉันไม่ชอบคำพูดเชิงลบ...

"อาหารอร่อยไหม?" ชายหนุ่มรูปงาม ดวงตาสะกดใจสาวๆที่พบเห็น

"ก็ดีนะคะ เน๊ท"

"เราสองคนไม่ได้พบกันเกือบสองเดือนเลยนะแบล์ คืนนี้เธอจะไปไหนไหม?"

"ก็แน่ล่ะ นายต้องดูแลกิจการของพ่อนายนิ่ แล้วจะเอาเวลาที่ไหนมาใส่ใจฉันล่ะ"

"ไม่เอาน่า ก็เวลานี้ไง ว่าแต่ปิดเทอมมา 2 เดือน เธอดูผอมลงนะ"

"เหรอ แล้วชอบไหม?"

"นมเนิมนี่เล็กเชียว"

          ...แบล์ผลักประตูร้านอาหารสุดหรูออกมา เน๊ทรีบวิ่งเข้ามาประกบเธอ...

"เดี๋ยวก่อนสิแบล์ เป็นอะไรอะ เกิดอะไรขึ้น?"

"ตั้งคำถามแบบนี้ ไม่รู้ตัวจริงๆเหรอ?"

"ไม่เอาน่าแบล์ ฉันรู้ว่าเธองอนฉัน"

"..................."

"ไม่เงียบสิแบล์ เธอคิดอะไรก็พูดออกมาเลย"

"นายก็รู้ว่าฉันไม่ชอบคำพูดเชิงลบ คืนนี้นายช่วยตัวเองแล้วกันนะ"

"??????"

     ...ประการที่สี่ ฉันไม่ชอบสิ่งที่อุจาดตา โดยฉพาะกับดวงตาของฉันเอง...

"พละวันนี้เอาเรื่องเลยเนอะ" เสียงของสาวสวยอย่างภัทร

"วันนี้ไปไหนกันดีสาวๆ" เซลีน่าเปิดประเด็น

"ร้านขนมหวานไหม?" เคที่เสนอ

"ฉันขอบายนะ กลับไปทานของที่บ้านดีกว่า" แบล์สวน

"ไม่เอาน่าแบล์ ไปด้วยกันสิ นะๆ" เซลีน่าเดินมาอ้อนเพิื่อน ในหมู่ 5 สาว แบล์กับเซลีน่าพวกเธอสนิทกันเป็นที่สุด

"ยัยแบล์อย่ามากเรื่อง เล่นตัว เดี๋ยวพออยู่คนเดียว อย่าโทรหาพวกฉันเชียวนะ" เมแกนแทรกขึ้นมาขนาดที่เธอกำลังเปลี่ยนชุด

"ว๊ายยยยยยยย ยัยช้าง เธอใส่ชุดชั้นในคนแก่เหรอ อี๋~" แบล์โวยวายรับไม่ได้

"แหมทำเป็นมารังเกียจกู ดูสันดานมึงด้วย ยัยคุณหนู"

"ก็ฉันไม่ชอบสิ่งที่มันอุดจาดตา"

          ...ประการที่ห้า ฉันไม่ชอบสิ่งที่ไม่เป็นไปตามแผนของฉัน...

"ว๊ายๆๆๆๆๆ โอ๊ยยย เข้าไปเร็วๆสิ ยัยเคที่ื ฉันเปียกหมดแล้ว" แบล์กับเคที่ในชุดราตรีสุดหรูวิ่งหลบฝนเข้ามาในโรงแรม

...15 นาทีต่อมา

"โอ๊ยยยยย งานเลี้ยงอะไรเนี่ย ทำไมมันร้อนแบบนี้ ไม่จ่ายไฟหรือไง ฉันเบื่อ นึกว่าจะมีแต่พวกไฮโซ คนมีระดับซะอีก แล้วนี่อะไร นักข่าวเอ่ย ชนชั้นกลางเอ่ย ไหนจะพวกนักเรียนอีก เฮ้ออออออ"

"งานการกุศลจ่ะ ไม่ใช่กาล่าดินเนอร์ ฝนตกก็บ่น ร้อนก็บ่น คนเยอะก็บ่น ตายมั้ยจะได้จบๆ แล้วจะแต่งตัวเต็มมาทำไม" เคที่ทนไม่ไหว

"ฉันเบื่อเธอ ยัยเคที่"

     ...ประการที่หก ฉันชอบยืนอยู่บนความเป็นจริง...

"แบล์ดูฉันสิ ฉันผอมเนอะว่าไหม ว้าว ชอบตัวเองจัง ขอเอากระจกกลับบ้านได้ไหมเนี้ย" เมแกนยืนส่องกระจกข้างบันไดบนตึกเรียน 

"ยัยเมแกนคะ อ้วนก็คืออ้วน! อย่ามโน กระจกหลอกตาหล่อนได้ แต่หลอกสายตาคนอื่นไม่ได้นะจ๊ะ"

"ปากอัปปรีย์พอๆกับหนังheeเชียวนะ เชิดค่ะ อู้ว ผอมจัง" ยังคงยืนบิดซ้ายบิดขวาอยู่

"พูดจาหยาบคาบ ยัยอ้วน!"

      ...ประการที่เจ็ด ฉันเป็นคนรักเพื่อน มากๆด้วย...

"ฉันจะบ่นว่าตัวเองอ้วนแค่ไหนมันก็เรื่องของฉัน นายไม่มีสิทธิ์มาทักผู้หญิงด้วยประโยคหยาบคายแบบนี้ เข้าใจไหม?" เมแกนยืนโวยวายโมโหผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าเธอ  

"เดี๋ยวนะ เมแกน นี่เธอโกรธอะไรฉันเนี่ย ฉันแค่ทักว่าเธอดูอ้วนขึ้นหรือเปล่า แค่นั้นเองนะ"

"หุบปาก!"

"หยุดเดี๋ยวนี้นะเก่ง นายจะมาพูดจาไม่ดีกับเพื่อนฉันไม่ได้นะ" แบล์เข้ามาขวาง

"แบล์หลบไปขอเราคุยกันเองก่อน"

"ไม่ เมแกนเป็นเพื่อนฉัน นายนั่นล่ะที่ต้องหลบ มีฉันแค่คนเดียวที่มีสิทธิ์พูดว่านังอ้วนได้ ฉันจะไม่ยอมให้ใครมาเรียกชื่อนังอ้วนเด็ดขาด เพราะฉันเรียกนังอ้วนได้คนเดียว แค่ฉันที่เรียกนังอ้วน เข้าใจไหมเก่ง นายไม่มีสิทธิ์เรียกเมแกนว่านังอ้วน"

"เดี๋ยวๆๆๆ มึงเพื่อนกู มึงต้องช่วยกูสิ จะซ้ำเติมทำไม"

"เออนั่นล่ะ ถอยออกไปเก่ง ไม่งั้นนายโดนดีแน่"

"ถ้างั้นคืนนี้ค่อยคุยกันนะ"

"ไม่!!! <พ่อแม่ฉันนอนตอนสามทุ่ม> ไปเลยนะ!" เมแกนไม่ค่อยเล้ยยยยยย

          ...ประการสุดท้าย ฉันชอบการบริหาร...

"สวัสดีค่ะ ดิฉันชื่อแบล์นะคะ เป็นตัวแทนม.4/1 ผู้สมัครประธานนักเรียนหมายเลข 9 ถ้าหากฉันได้เป็นประธานนักเรียน รับรองว่าฉันพัฒนาโรงเรียนนี้ให้มีคุณภาพได้แน่นอนค่ะ เริ่มจากฉันจะออกนโยบายให้ทุกคนใช้คำที่สุภาพชน ไม่พูดจาหยาบคาย หากฝ่าฝืนจะต้องถูกลงโทษค่ะ" เสียงโห่ โวยวาย ดังลั่นหอประชุมเมื่อแบล์ขึ้นพูด

...ดูป้ายนะเจ๊ "Kวย"... ป้ายขนาดใหญ่จากเด็กม.3ในโรงเรียน

...คิดว่าทุกคนคงรู้จักฉันพอประมาณแล้วล่ะค่ะ อย่าลืมนะคะ ฉันแบล์"

19 กันยายน 2010