วันของเรา

               นานแล้วที่ฉันไม่ได้กลับมาที่นี่ ณ โรงเรียนแห่งนี้
ที่ๆมีแต่ความทรงจำดีๆ ครูที่ดี เพื่อนที่ดี รุ่นน้องที่น่ารัก และเขา
คนที่ฉันลืมไม่ลงจริงๆ คนที่สอนให้ฉันเข้มแข็ง คนที่ฉันพยายามเปลี่ยนแปลงตัวเองทุกอย่างเพื่อเขา
กีฟ   :ชมพู่ ชมพู่   ชมพู่!!!
ชมพู่:นี่แกจะตะโกนทำไมเนี๊ยะ
กีฟ  :ไม่ให้ตะโกนได้ไง ชั้นเรียกแกปากจะฉีกถึงรูหูอยู่ละเนี๊ยะ
แล้วนี่เป็นไรจ๊ะแม่คุณ เหม่อลอยถึงใครย่ะ
ชมพู่:เปล่าหนิ ชั้นแค่คิดไรเพลินๆน่ะ
กีฟ  :คิดอะไรของแก คิดถึงพี่เขาอีกแล้วใช่ไหม แกยังไม่ลืมอีกหรอ ผ่านมาเป็น10ปีแล้วนะเว๊ย
ชมพู่:นี่แก ชั้นจำเป็นต้องคิดเรื่องนี้ไหม ปานนี้พี่เขาคงมีครอบครัวไปแล้วล่ะ อย่างพี่เขาอ่ะ หาแฟนสวยๆดีๆสักคนได้อยู่แล้ว
กีฟ  :อ่อจ้า ไม่คิด ก็ไม่คิด
ชมพู่:ว่าแต่แกเถอะ ลากชั้นมาทำไม
กีฟ  :ชั้นนัดคนไว้อะ แก
ชมพู่:หญิงหรือชาย
กีฟ  :เออน่า ไม่นานหรอก แกไปนั้งรอตรงนู้นนะ
ชมพู่:เร็วๆนะแก ชั้นรีบ
แต่ก็ดีเหมือนกันได้มานั้งดูบรรยายกาศเก่าๆ ทำให้นึกถึงวันเก่า ช่วงเวลาดีๆ ถึงมันจะผ่านมานาน แต่สำหรับฉันเหมือนพึ่งเกิดขึ้นเมื่อวาน